ល្បែងស្នេហ៍ម៉ាហ្វៀ❣️❣️[ចប់]

Part53: ថ្ងៃរៀបការ

Wedding Day
ថ្ងៃរៀបការ<<<
ជីមីនក្នុងឈុតពណ៍សដេីរចេញមកជាមួយលោកគីមក្នុងដៃមានបាច់ផ្កាពណ៍ក្រហម មុខរលោង ថ្ពាលក្រហម ដេីរចូលពិធីយឺតៗ
ជុងហ្គុកក្រឡេកឃេីញរាងតូចក្នុងឆុតរៀបការពិតជាស្រស់ស្អាតបំផុតគេសម្លឹងមេីលជីមីនដេីរចូលមកជាមួយចង្វាក់បេះដូងខ្លួនឯងលោតដុកដាក់តាមជំហ៊ាននិមួយៗរបស់គេ
ជុងហ្គុកក្នុងឈុតពណ៍ខ្មៅមានបូនៅលេីអាវ ម៉ូតសក់លេីកវែកចំហៀងពិតជាសង្ហាឥតខ្ចោះធ្វេីឲ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាច្រណែននឹងរាងតូចដែលបានរៀបការជាមួយជុងហ្គុក គេទាំងសង្ហា ទាំងមាន អត្តចរឹកក៏ល្អ
បន្តិចក្រោយរាងតូចក៏ដេីរចូលដល់លោកគីមក៏ប្រគល់ជីមីនឲ្យជុងហ្គុក
«ជួយមេីលថែគេឲ្យបានល្អផង»
«ប្រាកដណាស់លោក» ជុងហ្គុកក៏ចាប់កាន់ដៃរាងតូចជាប់
លោកគីមញញឹមដាក់អ្នកទាំងពីរហេីយខ្លួនក៏ដេីរទៅកន្លែងអង្គុយវិញ
លោកអាចារ្យក៏ចាប់ផ្ដេីមការងាររបស់ខ្លួន និយាយស្បថស្បែរៀបរាប់អស់សេចក្ដីក៏ចូលដល់ការបំពាក់ចិញ្ចៀន
សាន់ដែលនៅក្បែរមានតួនាទីហុចចិញ្ចៀនឲ្យចាហ្វាយ
ជុងហ្គុកដកយកចិញ្ចៀនពីប្រអប់បំពាក់លេីដៃឆ្វេងរាងតូចរួចលេីកថេីបមួយខ្សឺត
ជីមីនក៏ដូចគ្នាទាញចិញ្ចៀនមកពាក់លេីដៃឆ្វេងជុងហ្គុកតែមិនបានថេីបទេគឺគេចាប់ជុងហ្គុកថេីបមាត់តែម្ដង
ថេីបគេរួចហេីយក៏អៀនឯជុងមីននៅលេីដៃហូប៊ីញញឹមមិនឈប់ដូចដឹងថាជាថ្ងៃប៉ានិងម៉ាក់គេរៀបការហេីយអត់យំទេកូនពូជជុងហ្គុកនេះឆ្លាតណាស់
ក្រោយពីរួចរាល់ពិធីហេីយជុងហ្គុកចាប់លេីកបីជីមីនរាងតូចត្រៀមខ្លួនមិនចង់ទាន់ក៏ឱបកគេជាប់

«ជុង~ធ្លាក់អូន»
«បងមិនឲ្យអូនធ្លាក់ទេ..កុំភ័យអីអូនសម្លាញ់» ជុងហ្គុកនិយាយទាំងសម្លឹងមុខគេមិនដាក់ភ្នែកធ្វេីឲ្យរាងតូចអៀនមិនស្ទេីរ
«ថ្ងៃនេះអូនស្អាតណាស់» ជុងហ្គុកពោលពាក្យសរសេរប្រពន្ធកូនមួយរបស់ខ្លួន
«បងក៏សង្ហាដែរលោកប្ដី~»
«បងពេញចិត្តពាក្យនេះណាស់ ត្រូវហៅបងចឹងរាល់ថ្ងៃណា»
«អឹម~ » រាងតូចតបទៅវិញទាំងញញឹមខ្ជឹប
_____Skip_________
ក្រោយពិធីមង្គលការចប់រួចរាល់ភ្ញៀវក៏អញ្ជេីញត្រឡប់ទៅវិញឯភ្ញៀវចូលរួមនឹងក៏មិនច្រេីនដែរមានតែសាច់ញាតិខាងជីមីន មិត្តភក្តិគេ២ ៣ នាក់ឯជុងហ្គុកវិញគឺមានតែបងប្រុសគេនិងបងថ្លៃគេប៉ុណ្ណោះ ហេីយក៏មានអ៊ំមេផ្ទះ មេដោះ និងសា
«អគុណហេីយលោកពូសម្រាប់ថ្ងៃនេះ» ជីមីនឱនគោរពអគុណពូរបស់គេ
«មិនអីទេជីមីន តាំងពីតូចដល់ធំពូមិនដែលចាត់ទកឯងជាក្មួយឡេីយពូទុកឯងដូចជាកូនបង្កេីតឯងក៏ដឹង ហេីយនេះជាអ្វីដែលពូធ្វេីជំនួសប៉ាឯងក្នុងថ្ងៃឯងរៀបការ» លោកគីមទះស្មារាងតូចតិចៗ
«ថេ~អគុណឯងខ្លាំងណាស់»
«មិនអីទេ ចឹងយេីងទៅសិនហេីយ»
«តោះលោកប៉ា»
«ធ្វេីដំណេីរដោយសុវត្ថិភាព»
«អឹម~~» ថេឆ្លេីយរួចបេីកឡានចេញទៅទាំងទឹកមុខមិនសូវរីករាយ
«ប្រពន្ធសម្លាញ់~ អេីប្រពន្ធសម្លាញ់~» ជុងហ្គុកស្រវឹងងេីបចេញពីតុមិនរួចស្រែកហៅរាងតូចឲ្យជួយ
«មោជួយគ្រាហ៍ប្ដីឡេីងបន្ទប់តិច»
«ជុង~ ម៉េចក៏ស្រវឹងថ្នាក់នេះ» ជីមីនប្រញ៉ាប់ចូលមកគ្រាហ៍គេឡេីង
«មោះទៅបន្ទប់អូនហា~ ដល់វេលាហេីយ»
«វេលាស្អីបង~»
«គឺវេលាផ្សំដំណេករបស់យេីងនឹងណាធ្វេីពេីទៅកេីត បងចាំមោយូរហេីយ
«តែ~ ចុះជុងមីនពួកយេីងនោះ?» ជីមីនគ្រាហ៍គេដល់លេីពូកល្មម
«កុំភ័យបងឲ្យបងប្រុសយកកូនពូជទៅគេងជាមួយមួយយប់ហេីយ»
«បង~~» រាងតូចពេលនេះអៀនខ្លាំងព្រោះជុងហ្គុកស្រាប់តែផ្ដួលខ្លួនគេឲ្យនៅក្រោម
«កុំគិតច្រេីន ឥឡូវផ្ដោតលេីរឿងយេីងឥឡូវវិញ»
«នេះបងមិនបានស្រវឹង?
«ឲ្យស្រវឹងខាតឱកាសមាសប្រាក់នេះម៉េចបានអូន»
«ជុងនេះ~ ធ្វេីដូចអូនផ្ដាច់របបបងរាប់ខែចឹង»
«ចុះបេីមែនគិតតាំងពីអូនជិតគ្រប់ខែរហូចដល់កូនពូជយេីងបាន២ខែហេីយបងអត់រហូតនឹង» ជុងហ្គុកនិយាយពេបមាត់
«អូៗ~~បានៗចឹងយប់នេះបងចង់ចាត់ការអូនយ៉ាងម៉េចក៏បាន...អូនព្រមគ្រប់យ៉ាង~» រាងតូចនិយាយទាំងឈ្ងោកមិនហ៊ានមេីលភ្នែកគេចំ
«អូននិយាយខ្លួនឯងណា~ចឹងបងសុំទល់ភ្លឺហេីយ»
«អឹម~~» រាងតូចងក់ក្បាលតិចៗមុខក្រហម
«អាស~ »
«អឹម~~ជុង~~»
«អឹម~~ប្រពន្ធសម្លាញ់»
______Skip_______
Yoongi's house 🏠
«មេីលចុះគេឆ្លាតណាស់ មួយថ្ងៃហេីយអត់យំរករឿង សោះ»ហូប៊ីយកដៃអង្អែលជុងមីនថ្នមៗ
«អូននេះទាគេយកមកគេងទាល់តែបាន»
«ណែបងមិនយល់ឬយ៉ាងម៉េចថាថ្ងៃនេះជាថ្ងៃរៀបការពួកគេចឹងត្រូវការផ្សំដំណេកហេីយឲ្យក្មួយមកគេងជាមួយកុំឲ្យរំខានពួកគេ»
«អឹមមែនអូននិយាយត្រូវ ចឹងបងចូលងូតទឹកមុនហេីយ»
«អឹមបងចូលងូតមុនចុះអូនរៀបចំរបស់របរក្មួយទុកសិន
រាងក្រាស់ក៏ទាញកន្សែងចូលងូតទឹកបាត់
បន្តិចក្រោយចេញមកវិញក៏ឃេីញហូប៊ីនិងជុងមីនគេងបាត់ទៅហេីយ យ៉ុនហ្គីក៏ឡេីងទៅគេងជាមួយ
«បង~~ »រាងតូចនិយាយឃាត់
«ហាស~» យ៉ុនហ្គីសួរទាំងឆ្ងល់ទេីបនឹងដាក់ខ្លួនដេកដល់ពូកសោះនឹង
«ទៅគេងបន្ទប់ផ្សេងទៅ»
«ហាស~~»
«អ៊ូយ~ ហេីយស្រែកអីម៉េសប្រយ័ត្នភ្ញាក់ក្មួយ
«ឲ្យបងទៅគេងបន្ទប់ផ្សេងហេសអូន??
«ត្រូវហេីយព្រោះមាឌបងធំសឹងអីហេីយក្មួយត្រូវការកន្លែងគេងធំចឹងហេីយបានតែអូនគេងជាមួយក្មួយទេបងទៅគេងបន្ទប់ផ្សេងទៅ»
«ឲ្យបងទៅមែនហីអូន~»
«អឹម~» រាងតូចបែរមុខមកងក់ក្បាលតិចៗ
«ចឹងបងទៅហេីយ» រាងក្រាស់និយាយទាំងធ្វេីសម្លេងគួរឲ្យអាណិត
«ឈប់សិន~»
«សឺត~ goodnight លោកប្ដី» រាងតូចថេីបគេមួយខ្សឺតហេីយបានឲ្យគេទៅ
«បាទ~អូនចឹងគេងមេីលក្មួយផង»
«ជុប~ » យ៉ុនក៏ឱនមកថេីបថ្ងាសគេវិញ
«អូនដឹងហេីយប្រញ៉ាប់ទៅគេងទៅយប់ហេីយ»
«បាទ~ » រាងក្រាស់ក៏ដេីរទៅបិទភ្លេីងហេីយចេញទៅគេងនៅបន្ទប់ផ្សេង
(លះបង់ឲ្យប្អូនបានផ្សំដំណេកមួយប្រពន្ធបែរជាអត់ខ្លួនឯង😆)
________....______
ងាកមកមេីលមួយគូយេីងវិញគឺថាអត់ទាន់ឈប់នៅឡេីង
រាងសង្ហានៅចាក់ដោតប្រពន្ធមិនឈប់ប៉ុន្មានទឹកហេីយក៏មិនដឹង
«អាស~ ជុងអូនទៅលែងរួចហេីយ»
«មិនបានទេម៉ោងទេីបតែ1ទេបងនៅមិនទាន់ឆ្អែតនៅឡេីយទ្រាំទៅអូនម៉ោង4បងឈប់ហេីយ»
រាងតូចប្រកែកក៏ប្រកែកមិនឈ្នះសុខចិត្តទុកកម្លាំងថ្ងូរឲ្យគេស្ដាប់វិញ

Morning __________

ភ្លឺឡេីងបាត់ស្នេហ៍

រាងតូចភ្ញាក់ដឹងខ្លួនស្រាប់តែមិនឃេីញរាងក្រាស់នៅលេីគ្រែគេក៏ប្រញ៉ាប់ងូតទឹកដូរខោអាវចុះទៅក្រោម
ពេលមកដល់ខាងក្រោមក៏ឃេីញជុងមីននៅក្នុងដៃប៉ាគេហេីយមឹមដោះគោ
«ជុងមីន~» ជីមីនប្រញ៉ាប់រត់មករកកូន
«ម៉ាក់នឹកកូនណាស់» ជីមីនបីកូនមកថេីបថ្នាក់ថ្នមរកតែកូនមឹមដោះគោះឲ្យស្រួលមិនបាន
«អូននេះ~ បងដឹងថាអូននឹកកូនបែបនឹងទេីបប្រញ៉ាក់ងេីបទាំងព្រលឹមទៅយកកូនមកវិញ
«ចុះបេីអូនមនដែលបាត់មុខកូនយូរបែបនេះផងមកពីបងនឹង»
«អឹម~ បងដឹងៗល្ងាចនេះដេីម្បីប៉ះប៉ូវបងនាំអូននឹងកូនទៅសមុទ្រល្អទេ»
«មែនហេស? ល្អណាស់ជុងអូនចង់ទៅសមុទ្យម្ដងទៀតណាស់»
«Busanល្អទេ? កន្លែងអនុស្សាវរីយរបស់យេីងនោះអី»
«អឹម~ អគុណប៉ាជុងមីន»
ជុងហ្គុកឮចឹងក៏ធ្លោយមាត់សេីច
«ពេលហៅគ្នាចឹងដូចពួកយេីងជាចាស់ៗមានកូនចៅពេញផ្ទះចឹង»
«ចុះបងមិនសង្ឃឹមបែបនោះទេហេស?»
«បងប្រាកដជាសង្ឃឹមហេីយ ហេីយចង់ឲ្យពួកយេីងរស់នៅជាមួយគ្នាដល់ចាស់មេីលកូនយេីងធំ មេីលគេបានរៀនចប់ មេីលគេរៀបការ»
«បងនេះនិយាយចឹងអូនមានអារម្មណ៍ដូចមនុស្សចាស់ចឹង នេះអូនទេីបតែ២៤ឆ្នាំទេណា»
«បងក៏ចេះតែគិតទុកមុនទៅណា ម៉ាក់ជុងមីន»
ជុងហ្គុកចូលទៅឱបប្រពន្ធពីក្រោយហេីយជីមីនក៏ងាកញញឹមដាក់គេហេីយពួកគេក៏ញញឹមដាក់គ្នាក្នុងដៃបីកូនពិតជាគ្រួសារមួយដែរមានក្ដីសុខ