Epiloog

320 9 12
                                    

A/N

Als je nog vragen voor me hebt kun je dat stellen, ook aan de personages! Behalve aan Esther, want die is dood. (Q&A)

Verder is de hele epiloog in geen enkele P.O.V geschreven.

Ik hoop dat jullie het een leuk verhaal vonden
++++++++++

'Esther was voor ons allemaal dierbaar.' Begint Harry zachtjes. Hij, zijn familie, zijn vrienden, Esthers familie en zijn kind staan rondom hem en het graf waar Esther Bethlehem in ligt.

'Ik weet eigenlijk niet goed wat ik moet zeggen.' Hij stopt even en laat zijn tranen stromen. 'Ik houd zoveel van haar en wil haar niet kwijt. We lachten samen als we verdrietig waren. We waren zo gelukkig. Ik-k dacht dat we bij elkaar bleven voor altijd, zelfs toen ze haar geheugen kwijt was overleef onze liefde. Met alle tegenstander overleefden we. Tot die dag, de dag dat ze overleed aan een auto-ongeluk, 1 kaar lag ze in coma. We hadden allemaal afscheid genomen, want we wisten dat we de stekker eruit zouden trekken die dag. Toch overleed ze eerder aan een hartaanval. Niall, Loek en waren er bij. Ik weet nog dat Esther me vertelde dat ze ooit kinderen wou, haar wens is uitgekomen, net als haar wens dat we allemaal hier zijn vandaag. Loek? Schat kom.'

Een klein jongetje met een witte roos in zijn hand rent naar zijn vader toe, hij pakt zijn vaders hand en kijkt naar het graf.

'Niall?' Vraagt Harry zachtjes. 'Kom.'

De blonde jongen met rode ogen van het huiken knikt en laat Belle haar hand los. Zijn vriendin glimlacht naar hem en hij loopt naar de zijn vriend en Petekind. Samen pakken ze elkaars handen en Loek legt de witte roos op Esther haar graf.

'Dag mama.' Snikt hij zachtjes..

+++
'Papa!' Roept de kleine vijfjarige. Zijn huilende stem is overal in het huis te horen. Meteen rent er een man naar hem toe met krullend haar.

'Loek!' Roept hij bezorgt. Hij loopt naar zijn zoon toe en pakt hem op.

'Wat is er gebeurt?'

'Ik wilde een koekje pakken, maar kon er niet bij.' Roept hij bijna schreeuwend. Harry weet dat zijn kind pijn heeft en in paniek is, omdat er een kapotte koek pot op de grond ligt.

'Het geeft niet.' Hij tikt zijn zoon op de tafel en pakt wat spul om de wond op zijn knie schoon te maken.

'Je moet papa beloven eerst te vragen, het kon ergen aflopen kleine man.'

Hij knikt langzaam en zuigt op zijn duim, de tranen prikken nog steeds in zijn ogen. Harry zucht woelt door de krullen van zijn zoon.

'Weetje dat Oom Niall samen met tante Belle straks komen?!' Probeert hij zijn zoon af te lijden. Meteen word de kleine krullenbol enthousiast, 'ome Niall en tante Belle!' Schreeuwt hij door het huis heen, vergetend dat hij net in paniek was.

++

'Loek!' Probeert Harry zijn zoon wakker te maken.

'Papa!' Zegt hij geïrriteerd.

'Gefeliciteerd met je tiende verjaardag! Je bent eindelijk een tiener, de pubertijd komt er aan.'

Loek staat blij om en omhelst me vrolijk. 'Kom pap dan gaan we naar beneden mijn cadeau's openmaken.'

Ze rennen samen naar benden en Loek doet de deur enthousiast open. Meteen springt iedereen op, 'verrassing.'

Loek kijkt verrast naar iedereen die opsprong, daarna kijkt hij naar zijn vader, 'bedankt papa, ik houd van je.'

Hij loopt met een boog om de mensen heen naar een fotolijst die aan de muur hangt, 'ik houd ook van jou mam.' Hij kust de foto van zijn moeder.

'Loek?' Hij draait zich om en ziet zijn oom Niall staan.

Forget | Harry StylesKde žijí příběhy. Začni objevovat