Costiño Series 10: Forgetting You (HANDSOMELY COMPLETED)

Kabanata 14

Kabanata 14

Left

The day went smooth as I am his officially wife. Isang linggo ang nakalipas simula ng maganap ang kasal. It was great day for me. Nagkaroon ng pagkakataon na magtipon-tipon ang bawat isa, lalo na ang kanyang pamilya. Meanwhile, my mother is emotional when she knew that I am marrying Cavios for real. That was the best day for me. And today, as the sun rise up and the morning started, galit kong pinagmamasdan ang lalaking nasa tabi ko habang yakap-yakap ako.

Kanina ko pa siya sinasabihan na gusto ko ng bumalik sa trabaho ngunit ayaw niya. Ayaw niya dahil animo'y anong silbi ng kanyang yaman kung magtra-trabaho pa ako. Shit, I hate it! I have my own way to provide my needs! I have my work that is waiting for me! How about my colleagues? My management? My co-flight attendant? This is ridiculous! Ngayong pang naha-high blood ako sa kanyang pagmumukha!

These past days, nakakaramdam ako ng kakaiba sa katawan. Lately, I feel so full and big. At sa pagkain naman ay mapili na ako. Seriously? Noon gustong-gusto ko ng shrimp tapos ngayon ni amoy ay ayaw ko. Tapos nakakaramdam na rin ako ng pagsusuka sa umaga, kapag hindi ko naaagapan ay naiduduwal ko talaga. Cavios was in curious about my situation and feeling, aniya'y mas mabuting manatili sa tabi niya kaysa magtrabaho. Wala naman ako lakas para pigilan siya. He's the ruler and the boss. Lahat ng desisyon ay nanggagaling sa kanya. And I hate thinking about it!

"Bidong, I want to work na talaga! Bakit ba ayaw mo huh!?" pagalit kong sabi.

Ang kanyang nakapikit na mga mata ay unti-unting bumukas. Namumungay iyon, naglalambing sa akin.

"Baby, I won't let you work again. I have the money, the wealth. What's the use of working?" in his soft voice.

Umirap na naman ako. Bwesit! Sabi ng gusto kong magtrabaho e! Ano namang gagawin ko dito? And damn, sobra na akong bored! Walang magawa, tanging sa kwarto at bahay lang nila ako parati. Ni hindi ko nga magawang lumabas dahil ayaw niya rin e! The fuck, I'm like a prison here!

"Bakit ba kasi, Bidong? Nakakainis ka na! Kahit manlang lumabas sa bahay ay ayaw mo! Ano ba?" hindi ko mapigilan manubig ang mata.

He sighed softly.

"You don't get it, Shekky. I am doing this for you, for your safety. Ayokong mapahamak ka sa labas lalo pa't nanganganib ngayon ang bansa. Stop being so childish." he stop.

Nanlaki ang mata ko, sabay sa paghahampas sa kanyang dibdib at balikat. Ano daw? Childish? What the hell! I'm not being childish here! Pinulupot niya ang braso sa baywang ko habang tinatanggap ang bawat hampas ko.

"Ano! Shit ka! I'm not being childish, Bidong! How dare you saying that to me! Seriously? Oh my gosh!" I said almost hysterical.

He chuckled as I continue scourging his shoulder and chest. Damn him!

"I'm sorry, okay. Oh damn, ahh---stop it baby." he said laughingly.

Umiling ako at sinuntok siya sa braso. Nakakainis! Sumasabay pa talaga ang mood swing ko ngayon! Inis akong tumayo at tinalikuran siya. Ano, maghapon lang kami dito? Ganoon ba ang gusto niya? Fuck, hindi ba siya nagsasawang magyakapan kami buong hapon? He's so ridiculous!

"Baby…come back here, let's cuddling more." he said tenderly.

Inirapan ko siya at inis na lumabas sa kwarto namin. Nanatili kami sa mansyon nila, at sa pakawari ko'y dito muna kami pansamantala titira. Hindi ko alam kung may bahay ba kaming pinapagawa niya o wala. Hindi naman kasi siya nagsasabi sa akin e. At wala rin naman akong problema kung saan niya ako dalhin. Hindi na rin kami natuloy sa Iceland dahil sa daming trabahong inasikaso niya. Hinayaan ko naman siya at pumayag na wag nalang muna umalis. Pero sabi niya'y baka matuloy kami kapag matapos ang negosasyon sa kompanya niya. Wala rin dito si mama at papa (ang kanyang magulang) dahil nasa ibang bansa para magbakasyon. Si Calvino at Jachel ay may sariling bahay naman.