Costiño Series 10: Forgetting You (HANDSOMELY COMPLETED)

Kabanata 4

Kabanata 4

Alalahanin

Hindi ko nakalimutan ang mga ungol na narinig sa intercom kaya kahit nasa classroom ako, lunes ng umaga ay iyon pa rin iniisip ko. Isa lang ang ibig sabihin no'n, may nangyayari na sa kanilang dalawa. May pinapaligayang ibang babae na si Cavios. May nai-kama na siya at hindi ako iyon. Hindi ako ang unang babaeng nakasama niya sa kama. Si Lachelle 'yon, ang babaeng siguradong dadalhin niya sa altar.

Nawalan ako ng pag-asa sa sarili. Naisip ko ang planong gawin. Siguro hindi na iyon magtatagumpay dahil may babaeng nakatalik na siya. Baka mabuntis si Lachelle at iyon ang papakasalan niya. Nawalan ako ng gana, lakas ng loob at umatras lahat ng tiwala ko sa sarili. Tiwala na baka makuha ko siya kapag nagawa ang plano ko. Tiwala na baka maging ako na, ang babaeng ihaharap niya sa altar at baka ako na ang babaeng magbibigay sa kanya ng pamilya.

Pero ngayon ay hindi na. Wala na akong pag-asa pa! At unti-unti ng nawawalan ng pag-asa ang puso ko. Sobrang sakit, sobrang nakakapanlumo pero wala naman akong magagawa dahil sila ang magkasintahan at hindi ako. Si Lachelle ang mahal niya at hindi ako. Si Lachelle ang babaeng magbibigay sa kanya ng pamilya. Ako? Isa nalang akong tanga na pangit na umaasa sa kanya. Desperadang pangit na makuha siya. Pangarap na baka sa huli ay iyon pa rin. Hindi pa rin ako, at hinding-hindi magiging ako.

"Hoy, okay ka lang?" pukaw ni Perlita.

Napahinga ako ng sobrang lalim. Halos hindi ko maintindihan ang sinasabi ng guro sa harapan. Blangko ang isipan ko, wala akong ibang maisip kundi si Cavios at Lachelle. Ang gabing pinagsaluhan nila. Ang mga ungol na hindi ko makalimutan. Ang pagpapaligaya ni Cavios sa babaeng mahal niya. Iyon ang nasa isip ko, at hindi ko maintindihan ang leksyon ngayon.

"Hindi ko na alam ang gagawin, Perl. Nawawala na ako sa tamang pag-iisip." mahina kong sabi.

Narinig ko ang kanyang pagsinghap. Nagulat sa sinabi ko. Nagulat dahil kilala niya ako bilang babaeng hindi sumusuko agad. Kilala niya akong babaeng may lakas ng loob at hindi takot sumugal. Pero ngayon, hindi na yata. Nakakapagod na, nakakawalang gana na. Lahat ng lakas ko ay nawala ng marinig sila nung gabing iyon. Lahat ng tatag ko sa sarili ay hindi ko na mahagilap dahil sa boses na ligayang ungol ni Lachelle. Everything is blank now. And I don't know if I can do this.

Siguro…susuko nalang ako.

"Ah? Akala ko ba pangarap mo siya? Susuko ka na?" hindi makapaniwalang boses.

Bumuntonghininga ako.

"I don't know." tanging nasabi ko.

Days past and I'm still miserable and complicated. I wasn't focused on our last discussion and I couldn't answer the examination properly. Hindi ko alam kung papasa ba ako o baka babagsak. I remain like dead walking human when the moving up ceremony come. Wala akong ganang tumingin sa stage habang nandoon si Cavios na sobrang saya dahil sa maraming nakuhang parangal. Masayang-masaya ang kanyang magulang habang sinusuot ang mga medalyang nakuha. Everyone is happy for him, except me. I am still broken and sorrow.

After the award ceremony, umalis ako at lumabas ng gymnasium. Ayokong makita ang masayang paghahalikan ni Cavios at Lachelle. Ayoko ng masaktan pa. Ayoko ng umiyak dahil sa namatay kong puso. Ayoko ng magmukhang tanga! Ayoko ng umasa. Kaya umalis nalang ako at pumunta sa classroom namin. Umupo ako sa permanent seat ko, pinagmasdan ang paligid at inalala ang mga araw namin dito. I will miss here. Sa pasukan, bagong yugto ng pag-aaral ang tatahakin namin. Bagong yugto ng buhay, pangarap at kinabukasan. Hindi na ako pwedeng magloko dahil malapit na kami sa kinabukasan.

Kulang pa ba ang pagmamakaawa ko na magustuhan niya rin ako? Kulang pa ba ang panalangin ko na mapansin niya rin ako? Kulang pa ba ang pagpapakita ko sa kanya ng motibo na gustong-gustong ko siya? Na siya lang ang minahal ko at wala ng iba? Kulang pa ba ang lahat ng mga kahihiyan na natanggap ko simula ng mabaliw ako sa kanya? Kulang pa ba? Hindi ba talaga siya para sa akin? Pero bakit ganito ako? Bakit patuloy ko siyang gusto? Bakit patuloy ko siyang minamahal? Bakit ito ang binigay ng Diyos sa akin? Bakit siya pa rin ang laman ng puso ko?