Ay tutuldu | Texting

4.8

Kerem'den

Koray'ın aslında arkadaşım olmadığını öğrendiğimden beri birkaç gün geçmişti, bu birkaç gün boyunca Asya hep yanımda olmuş, bir an bile ayrılmamıştı.

Büyük ihtimal suçluluk duyuyordu, eğer ondan öğrenseydim daha az yıkılacağımı bilmesine rağmen beni üzmek istemediği için bir şey söylememişti.

Koray'ın benim hakkımda düşündüklerini öğrendiğimde normalde üzülmem gerekirdi ama neden bilmiyorum normalden daha az üzülmüştüm. Sanırım içten içe arkadaşlık bağlarımızın o kadar da kuvvetli olmadığını ve bu bağların kopmasının an meselesi olduğunu hep biliyordum.

Koray benimle o kadar yakın değildi, Yiğit ve Nil ile daha çok yakınlığı vardı. Benimle çoğu zaman çok konuşmazdı bile, belki de bu yüzden çok üzülememiştim.

Nil de bizimle iletişimini tamamen koparmış, sadece Koray ile konuşuyordu. Koray'ın bir nedeni olduğunu biliyordum ama Nil nedensiz bir şekilde bizden tamamen uzaklaşmıştı.

Yiğit ve Asya yanımda olduğu sürece bunları sorun etmeyecektim.

"Kerem, ne düşünüyorsun?" diyen Asya ile bakışlarımı ona doğru çevirdim ve gülümsedim.

"Dalmışım öyle." dediğimde başıyla beni onayladım.

"Kahveni soğuk içmeyi sevmiyorsan hemen içsen iyi olur" dedi Asya bardağımı işaret ederken. Kahve aldığımı bile unutmuştum, söylemeseydi muhtemelen kahvem oldukça soğuk bir hâle gelecekti.

"Kahvemi kurtardın sana bir teşekkür borçluyum." dediğimde ikimiz birden gülmüştük. Hafta sonunu beraber bir kafede zaman harcamak için kullanmayı seçmiştik ve benim için en güzel hafta sonlarından biriydi.

Sevdiğim kız karşımda oturup beni sevdiğini belli edercesine bakıyordu.

Daha ne isteyebilirdim ki?

"Teşekkür amaçlı bir dilim pasta alabilirsin istersen?" dediğinde kaşlarımın çatılmasıyla güldü.

"Kahvem soğumadı diye sana pasta mı alıyorum?"

"Sana da veririm üzülme." dedi teselli edercesine elini elimin üzerine koyarken.

"Sağ ol ya." dedim bir yandan gülerken. İstediği şeyi sipariş verdiğiöde küçük çocuklar gibi dilim pastayı beklemeye başlamıştı.

"Ben almazsın sanmıştım." dedi birden bana dönerken. Benden cevabımı beklerken garson geliyor mu diye bakmaya devam ediyordu.

"Kıyamadım." dediğimde garsonu en sonunda boşverip gözlerimin içine bakmış ve gülümsemişti.

"Seni seviyorum." diye mırıldandı ve devam etti. "Ama şu an pastayı daha çok seviyorum."

"Siparişi iptal etmeye gidiyorum." diyerek sandalyeden kalktığım anda elimden tutup gitmemi engellemişti.

"Tamam seni pastadan daha çok seviyorum."

"Teşekkür ederim bu iltifat için, pastadan daha değerliymişim." dediğimde pastanın gelmesiyle birden benimle olan bağlantısı kesilmişti.

Onu izlemeye başladığımda gülümsemeden edememiştim. Şu an karşımda kimsenin bilmediği bir Asya oturuyordu, bana güvenip bu yönünü göstermişti.

Benim yanımdayken gerçekten kendi gibi olabildiğini hissediyordum, yanımda olan Asya güvenini ve sevgisini oldukça hissettiriyordu.

Mutlu olmam için bunlar yeterdi.