Ay tutuldu | Texting

3.5

Multide Kerem var

Asya: Kerem

Kerem: Asya

Asya: Sınıfta mısın sen

Kerem: Bahçedeyim

Kerem: Ama istersen sınıfa çıkabilirim?

Asya: Bahçede ne yapıyorsun?

Kerem: Ayin

Kerem: Kantinden kahve alıp dışarıda dolaşmaya çıktım ya

Asya: Yiğit yanında değil mi?

Kerem: Kardeşin beni sattı

Kerem: Bilmiyorum gitti bir yere

Kerem: Söylemedi nereye gittiğini

Asya: Defne ile konuşmaya gitmiştir ya

Asya: Üzülme hâlâ seni çok seviyo

Kerem: Beni mi

Kerem: Defne'yi mi?

Asya: Onun kalbinde herkese yer var

Kerem: Belli zaten

Kerem: Sen niye sordun başta sınıfta mısın diye?

Asya: Yoluna yoldaş olacağım

Asya: Yiğit'in Defne ile birlikte olduğunu varsayıp yazmıştım

Asya: İstersen yanına geleyim diye

Kerem: İstemiyor olmam gibi bir olasılık var mı?

Kerem: Sizin sınıfın kapısının önüne geldim

Kerem: Beraber dolaşmak istersin diye

Asya: Ben bahçeye gelirdim niye sen geldin?

Kerem: Kapının önündeyim artık yazmasan mı?

~~~~~

Asya mesajıma görüldü atıp oturduğy dıradan başını kaldırıp kapıya baktı. Benim şaka yaptığımı sanmış falan olmalıydı, cidden geldiğimi görünce şaşırmıştı.

Sırasından kalkıp yanıma geldiğinde elimde tuttuğum diğer kahveyi ona uzattım. Yukarı çıkarken sıranın az olduğu bir yerden araya girip kahveyi almış ve öyle gelmiştim.

Araya girdiğim için iyi küfür yemiştim.

"İki kahve içmek gibi bir huyun yoktur herhalde." dedi kahveye baktıktan hemen sonra yüzüme bakarken.

"Prensip meselesi, iki kahve olmadan olmuyor." dediğimde söyledime gülüp elimden kahveyi almış ve yan yana yürüyerek bahçeye doğru yönelmiştik.

"Bir gün ceketimi tekrar görebilir miyim sence?" dedikten sonra kahvemden bir yudum alırken bakışlarımı Asya'ya çevirmiştim.

"Umarım kavuşursunuz." dediğinde ceketimi bir daha geri vermeyeceğini anlamıştım. Brnim için bir sorun yoktu, sorun olsaydı en başında almasına izin vermezdim zaten.

Aksine onda, benden bir şeylerin olduğunu bilmek iyi hissettiriyordu.

"Yiğit'e söylemedim ama sana söyleyebilirim sanırım." diye mırıldandı. "Yiğit bize Defne konusunu söylediği gün Defne ile konuşmaya gitmiştim."

"Biliyorum" dediğimde bakışlarını bana çevirdi. Yiğit anlamamış olabilirdi ama anlaşılması çok kolaydı, asıl anlamamam garip olurdu.

"Yiğit konuşurken onun üzülmesini ne kadar istemediğin gözlerinden belli oluyordu, belki de ben seni iyi tanıdığım için fark ettim bilmiyorum." dediğimde başıyla beni onaylayıp gülümsedi.

"Değer verdiğim insanların üzülmemesi için elimden gelen ne varsa yapabilirim. Yiğit ile ne kadar atışsak da o benim kardeşim, o nasıl benim üzülmemi asla istemezse ben de istemem."

"Ayrıca iyi bir gözlemciymişsin, hem ne hissettiğimi anladın hem dr hiç fark ettirmedin. Bana baktığını hiç fark etmemiştim." dediğinde sadece gülümsemekle yetindim.

Ona karşı olan duygularım aramızdaki arkadaşlık bağına zarar vermesin diye duygularımı hiç dile getirmiyordum ama davranışlarım buna çok zıttı. Ne yaparsam yapayım ona sadece bir arkadaş olarak davranamıyordum, kendisini özel hissetmesi için çabalayıp duruyordum.

Sanırım sadece benim duygularımı unutmasın istiyordum.

"Bir şey soracağım, Koray ile artık görüşmüyor musunuz?"

"Koray ve Nil bizimle görüşmüyor. Bilmiyorum son birkaç gündür bizden olabildiğince uzak duruyorlar. Kötü bir şey mi yaptım diye düşündüm ama bulamadım bir türlü."

"Arkadaşlarını incitmekten çok korkuyorsun sanki." dedikten sonra ekledi. "Hata sende olmasa bile hatayı kendinde arıyorsun."

"Ben sevdiğim kimseyi incetmek istemem." diyerek mırıldanırken bakışlarım Asya'nın üzerindeydi. Bakışlarını bana çevirmesiyle birlikte gözlerimiz buluşmuştu. İkimiz de öylece birbirimize bakıyor, ne bir şey diyor ne de bakışlarımızı kaçırıyorduk.

"Bu iyi bir şey." dedikten sonra gülümseyip gözlerini kaçıran taraf o oldu ve etrafa bakınmaya başladı.

Az önce yaşanan şey "sadece" arkadaşlar için garip bir olaydı.

Asya'nın baktığı yöne baktığında Koray'ın orada olduğunu fark etmiştim. İkisinin de bakışları birbirindeydi ve Asya az önce benimle bakışırken rahatsız görünse de şimdi oldukça rahattı.

Asya ve Koray'ın arasında bir şeyler mi vardı?