10

1.6K 68 16
                                    

Trigger Warning: death, stress, break up.

Note: While reading this chapter, listen to the music above.


"Ano ngyari?" I asked Martina. My voice was shaking. Kakatapos ko lang umiyak at sumasakit na ang mata ko.


Huminga siya ng malalim. "Up na siya for surgery, and then during surgery hindi nakayanan. Ginawa ng doctor lahat pero yung linya nag straight na."



"Nasaan siya?" I asked.


Tinuro niya ang isang room dun. It was empty. I didn't want to be disrespectful to Freya. Ayoko sana tignan at pumunta dun pero ginusto ko rin siya makita kahit nahihirapan ako.

Her body was covered in a white cloth. I slowly walked towards her. Hindi pa ako nakakalapit pero nagsisimula na bumagsak ang mga luha ko sa mata.


"Freya....." My voice broke. "You left already....." I cried harder. "Akala ko..... Mag aarchitect kapa?" I wiped my tears."Pero nagpaalam kana....."


Martina was standing at the door, covering her mouth while crying. I know she's in pain too, but good for her. Nakakapasok pa rin siya, unlike me I lost everything. I didn't even know if I will continue my career, or this the end of everything.

"Freya....diba magtratrabaho pa tayo sa avec? Bakit ka naman nawala?" I cried again.

I cried for almost ten minutes pero dumating rin ang mga magulang ni Freya. Her mom shouted and cried in pain. His dad cried too. They we're hugging Freya, which made my heart feel the pain. I know how they feel. It's their own child.

I called Kim kasi siya ang pinakamalapit saakin. Ngayon talaga ang halos hindi ko na kaya ang nararamdaman ko. I felt the heaviest weight on everything. Sobrang bigat na. Hindi ko na maintindihan ang mundo, ang sarili ko, ang paligid ko, ang ngyayari ngayon.

[Hindi mo na kaya?] She said with a soft voice. [Sige papunta na ako.] Sabi niya.

I waited for her outside the room at nang makita niya ako agad siya tumakbo saakin. She hugged me very tight at hinaplos haplos ang buhok ko.

"Shh..." Sabi niya.


"Kim ayoko na! Andami ko nang problema! Kung may isa pang darating hindi ko na kakayanin!" I cried louder.

She didn't ask what happened kasi halata naman sa ngyayari ngayon. She just stayed by my side for a moment.

It calmed me down kaya bumalik muna ako sa condo ko. Sasamahan pa dapat ako ni Kim pero sabi ko pumasok nalang siya dahil sayang if absent siya.

Tinignan ko ang phone ko. May 12 missed calls tapos may 8 messages from Kai. Nakonsensya ako dahil gusto niya andyan siya para saakin pero sinabi kong kaya ko.

I got a message from someone on my text messages kaya tinignan ko iyon.

Unknown Number: Hi mare Aira! I know this isn't the time to joke pero naguusap paba kayo ni Kai? Ang tagal niya nang hindi pumapasok at sabi ng prof doctor namin sa Anatomy and Physiology bagsak na ang grades niya at nung andito pa siya ang exams niya rin bagsak. Gusto lang kita sabihan Aira, 10 units din ang subject na iyon at malaking apekto yun kung ibagsak niya pa ng sobra.


My jaw dropped.



What?! He's failing too?! Why? I told him to attend class! Why didn't he?


I'm so stressed of everything tapos may isa pa akong problema na bago. Ayoko na talaga! I want to fucking give up!


Nakatayo lang ako ng matagal dun pero nakita ko si Kai sa harapan ko. He looked very tired, and sad. I don't know why.


Flowers Of The Destiny (Career Series #1)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu