June en Samuel

Hoofdstuk 14

Ondertussen is het drie uur, de lessen zijn afgelopen en de meeste leerlingen gaan naar huis of hebben nog training. Ik ben aan het wachten op mijn moeder die me om kwart over drie op zou halen. Ik vind het nu al te lang duren dus ik ga op de grond zitten en pak mijn telefoon erbij. Ik scroll wat door insta en like wat foto's van mijn vrienden uit Nederland. Ik heb het zo druk gehad dat ik ze een beetje vergeten was maar gister heb ik nog gebeld met Lara. Ik heb verteld over mijn nieuwe school en over Jenny, ik heb maar niks gezegd over Samuel. Opeens hoor ik naast me voetstappen en ik kijk wie het is. Oh mijn god! Het is Samuel en hij komt bij me zitten. Ongemakkelijk ga ik een beetje opzij, Samuel ziet het. 'Doe maar rustig June, ik bijt niet' zegt hij met een scheve glimlach, ik glimlach terug en ga weer een stukje dichterbij zitten. 'hoe ben je eigenlijk hier gekomen?' vraagt Samuel, 'nou, mijn vader en moeder zijn niet zo lang geleden uit elkaar gegaan en mijn vader wou alles van ons afpakken, zelfs ons huis. Toen heeft mijn moeder besloten om hier naartoe te verhuizen voordat hij alles afpakte' leg ik samengevat uit. 'oh dat ik best wel heftig' zegt Samuel medelevend. Even zitten we in stilte totdat ik de auto van mijn moeder zie. 'oh daar is mijn moeder, tot morgen' zeg ik vlug, 'ik kan je morgen anders wel naar huis brengen, ik heb een auto' zegt Samuel snel voordat ik in de auto stap. Ik steek mijn duim naar hem op maar mijn moeder rijd al weg. 'Wie was dat?' vraagt mijn moeder nieuwsgierig, 'dat was Samuel, een jongen uit mijn klas. Hij is heel aardig' zeg ik, ze kijkt me aan en antwoord: 'hij zag er inderdaad wel aardig uit.' ik glimlach en de rest van de autorit hebben we het over school gehad.

Eenmaal thuis aangekomen loop ik direct naar mijn kamer en doe de deur dicht. Ik pak mijn geschiedenis boek erbij en begin aan mijn huiswerk. Omdat geschiedenis mijn lievelingsvak is heb ik huiswerk al snel af. Ik besluit om ook nog even vooruit te werken met wiskunde zodat ik straks niet alles in één keer hoef te doen. De wiskunde sommen waren erg moeilijk, zelfs met mijn aantekeningen kwam ik er niet uit. Ik probeerde het nog even maar na een half uur was ik er klaar mee, bovendien gingen we ook bijna eten. Ik ruimde mijn spullen op en liep rustig naar beneden. Ik liep naar de keuken om te kijken wat mijn moeder aan het maken was, het rook in ieder geval heel erg lekker. 'wat eten we?' vroeg ik enthousiast, 'ik ben zelf pizza's aan het maken' antwoorde mijn moeder die heel geconcentreerd deeg aan het kneden was. Ze had al gehakt gebakken, tomatensaus gemaakt, kaas geraspt en de paprika gesneden. ik besloot om mijn moeder even te helpen en na een kwartiertje lagen de pizza's in de oven. Ik liep naar de woonkamer en plofte neer op de bank. Ik pakte mijn telefoon er even bij en stuurde een appje naar Samuel.

*ik*: hey! Zou je me morgen een lift naar school kunnen geven? Mijn moeder moet vroeg werken.

Dat laatste was een leugen, mama was morgen vrij. 'June! De pizza's zijn bijna klaar!' riep mijn moeder vanuit de keuken. Ik rende naar de keuken en ik zette alvast bordjes neer en pakte wat drinken voor mama en mij. Ik nam de eerste hap van mijn pizza en oh mijn god wat was die lekker. Binnen twintig minuten had ik heel mijn pizza al op. ik wachtte netjes totdat mama klaar was met eten en liep daarna naar boven om even Netflix te kijken. Toen ik net Netflix opstartte kreeg ik een appje. Ik keek meteen van wie het was en het was inderdaad degene waar ik op hoopte.

*Samuel*: ja tuurlijk kan ik je een lift geven, acht uur bij jou?

*Ik*: ja is goed, tot morgen.

*Samuel*: tot morgen :)

De rest van de avond keek ik een serie op Netflix en om tien uur besloot ik mijn pyjama aan te gaan doen. Toen ik weer terug in bed lag viel ik bijna meteen in slaap.