CATHERINE POV
"Damn you mens! I told you, na hindi ako sana'y ng hindi siya ang kasa-kasama mo sa mga concert ko kaya ko siya pinapabalik. Hindi ko siya mahal dahil kaibigan lang talaga ang turing ko sa kanya!"
Ang katagang hindi ko makakalimutan. Lumipas na ang buwan, taon ay hinding-hindi ko parin ito makakalimutan. Kaibigan lang pala ako pero nilalandi at pinapakilig ako. Geezz!
"Hey Jhonsen are you ready anak?" tanong ko sa anak ko na ngayon ay nakasimangot na akala mo ay ayaw niyang umalis.
"Mom how many times that I told you that I don't want to stay in the Philippines," sabi niya sa akin na ikinalaglag ng panga ko.
"Baby we need too! Wether you like it or not we will stay in the Philippines now fixed yourself," sabi ko sa kanya na ikinatango lang niya tsaka umalis sa harapan ko.
Hindi niya tinatanong tungkol sa ama niya pero alam ko at ramdam ko na gusto niyang nalaman pero tikom lagi ang bibig niya kaya wala akong magagawa kundi hintindihin lang siya lagi sa edad niyang pito ay alam na niya ang kanyang ginagawa.
Sapat na siguro ang taon, buwan, araw at oras na namalagi kami dito ng anak ko. Kaya siguro malaki ag adjustment na gagawin niya kung sakaling doon na nga kami titira.
Nakamove-on na din ako sa lalaking 'yon sa tagal naman na hindi kami nagkikita and beside I have Jhonsen na. Hindi na ako mag-iisa pa kasi may kasama na ako hanggang sa pagtanda ko.
"Why do we have to go to the Philippines for good mom?" maktol na naman ng anak ko habang papasok kami sa airport.
"Kiddo your grandparents need you there, so bear with us Jhonsen please," sagot naman ni kuya sa kanya na ngayon ay kasama namin pabalik sa Pilipinas.
"Yes uncle, my lola and lolo need us but mama said that we will live there for good. That thing seems to be difficult for me. The Philippines that I don’t know if the kids there and here in Korea are the same," katwiran na naman ng anak ko kaya napanganga ako sa mga vocabulary niya minsan sa talinong taglay ba naman niya.
"I understand your point kiddo. But believe tito the children in the Philippines are better so common smiled," sagot din ni kuya habang hawak hawak niya ang mga maleta namin.
"I can't do anything if this is what mama wants. When mama is happy, I am happy too, but when she is sad, I am more sadder," sabi ng anak ko na ikinangiti ko naman.
"Thats right kiddo, now let's get on a private plane so we can fly home to your grandparents," natatawang sabi ni kuya sa anak ko kaya napapailing nalang ako sa kanila habang sumusunod sa mga yapak nila.
☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎☮︎
N
apangiti at na papikit ako ng malanghap ko ang amoy ng hangin dito sa Pilipinas. Nakauwi na talaga kami, ang kinalakihan ko kahit hindi dito ako napanganak pero dito ako lumaki, nahubog at nasaktan.
"You said uncle was happy here but why is the weather so hot it's like I'm cooking in hot water," maktol na naman ng anak ko habang pababa siya sa eroplano tsaka tinatanggal din ang jacket at gloves na sinuot ko sa kanya kanina.
"Damn! You'll get used to it, kiddo, so let's go, there's a lot of aircon in the house even if you soak in it. Besides, you should just turn brown. Besides, it's not Petter's thing to be white skin," sabi ni kuya pero hindi ko narinig dahil nagsusungbatan lang silang dalawa.
Habang lulan kami ng sasakyan namin ay hindi ko maiwasan ang mapatingin sa paligid. Talaga namang maramo ng nagbago ngayon. Pero naagaw ng pansin ng mga mata ko ang isang bulletin board.
"Damn! Lalo siyang naging gwapo sa paningin ko," bulong ko sa sarili ko tsaka ko ulit ito tinignan.
"Putangina! bakit pagmumukha ng gagong yan ang una kung nakita," sabi ni kuya habang nakatingin din doon kaya napatawa nalang ako.
"Ramdam ko kuya na parang ikaw ang nasaktan at nabuntis sa ating dalawa," sabi ko sa kanya tsaka tumatawa habang nilalaro ang malambot na buhok ng anak ko na ngayon ay natutulog na.
"Kung hindi mo lang talaga ako napigilan noon matagal ng pinaglalamayan ang gagong iyan. And wait ipapatanggal ko iyan bukas na bukas din. Nakakairita ang pagmumukha niya," nagngingitngit sa galit na sabi ni kuya na ikinailing ko nalang tsaka ako tumingin sa anak ko na nahimbing ng natutulog.
Marami na talagang nagbago, baka nga may asawa na din siya. Sa halos walong taong wala akong alam sa kanya dahil sa tuwing gagawa ako social media account ko noon ay laging na hahack at na blocked dahil sa kagagawan ng kapatid ko.
"Hmmm kuya kamusta kayo ni Sexetary mo?" tanong ko sa kanya na ikinamura niya ng sunod-sunod sa akin.
"Damn! bakit mo ba siya inuungkat. Geezz! Hindi ko siya mahanap kaya please lang Catherine umayos ka muna," sagot niya sa akin kaya napatawa ako sa kalagayan niya ngayon.
"Bakit hindi mo siya mahanap?" tanong ko na naman tsaka kumuha ng chips sa bag ng anak ko.
"Ang dami mong tanong, syempre mahirap hanapin ang mga babaeng nagtatago sa tuwing malapit kana sa kanya ay bigla na naman siyang aalis sa lugar na 'yon," masungit niyang sagot sa akin.
"Akala ko ba kuya na 'don't chase people who want to chase you you're not a dog that goes after people who don't like you' na saan na 'yon kuya please enlighten me," sagot ko sa kanya habang pinipigila ang pagtawa.
"Damn it! can you just shut up Cath hindi ka nakakatulong alam mo ba 'yon," singhal niya sa akin na ikinatawa ko nalang dahil galit na galit na ang isang ito.
Pagbaba ko ay tumatawa parin ako dahil sa inaasta ni kuya na pabalibag niyang binukas ang pinto ng kotse kanina tsaka niya kinuha si Jhosen sa mga bisig ko.
"Hija, hijo your finally here," masiglang pagbati ng aming ina na ikinatango namin tsaka ko sila hinalikan ng matamis sa kanilang pisngi.
"Hey mom, hey dad I miss you both so much," sabi ko sa kanila habang papasok na kami sa loob ng mansion.
"Kamusta ang byahe?" tanong naman ng hindi ko inaasahan. Ang mama ni Johnthony kaya napatingin ako sa pangalawang palapag kung saan doon umakyat si kuya.
"Tiring po," sagot ko sa kanya tsaka ako tumigin kina mama na nagtatanong kung bakit nandito ang ina ni Johnthony
"Awww nandito lang naman ako para kumbinsihin kang bumalik sa pagiging Personal Assistant ulit ni John kung gusto mo dahil nagiging irresponsible na siya sa nga bagay-bagay nagmamakaawa ako sa'yo Cath," sabi ng ina ni Johnthony kaya tumingin ako kila mama at papa na tumango naman sila kaya napabuga ako ng hangin.
"Sige po tita pero once na hindi ko na kaya ang mga nasasaksihan ko ay titigil ulit ako. Ayaw ko na kasing umasa na magugustuhan ako ng anak niyo,"
#Geezz! Hahaha anyway busy po ako sa Practicum ko. Hope you understand dahil talagang tutok na tutok ako. Kaya heto pahirapan ang pag-update ko.🤧🤧🤧
#Next Chapter Coming
#Vote/Comment sapat na.
