Kokichi sandalyeden kalkıp bir kaç gerinme hareketi yaptı ve biraz ilerisinde kitap okuyan Shuichi'ye yöneldi. Arkasından kollarını boynuna doladı ve kafasını eğdi.
"Canım sıkılıyor Shumai~"
Shuichi kitapta kaldığı sayfanın kenarını hafifçe kıvırırken kapağını kapattı ve önüne yerleştirdi.
"Pekala.. ne yapmak istersin?"
Kokichi düşündü.
"Ne istersem yapacak mısın?"
"Deneyebilirim sanırım.."
Kokichi'nin yüzüne sırıtma yayılırken yerinden doğruldu ve Shuichi'nin önüne geçti. Shuichi meraklı gözlerle onu izlerken kucağına çıktı ve kollarını boynuna doladı.
"Ah.. şey...Ouma-kun.."
Kokichi bir kaç kere yavaşça kendini ona sürttü. Ağzından küçük bir inilti kaçmasına izin verdikten sonra bıkkınlıkla nefes verdi, kımıldamayı bıraktı. Kafasını omzuna yerleştirdi.
"İstediğim bir şey yok." Derin bir nefes aldı Kokichi. "Neden buradayız, neden, neden sadece buradan çıkamıyorum?" Kafasını kaldırıp dolu gözleriyle karşısındaki çocuğa baktı.
Shuichi yanıtlamadı. Kokichi nefes verdi. "Her şey anlamsız geliyor.." Gülümsedi. "Bana çok zorluk çıkartıyorsun Saihara-chan.." Çocuğun dudaklarına yöneldi ve onları birleştirdi. Diğerinin karşılık vermesini beklemeden dudaklarını oynattı ve onları yalayıp kendini geriye çekti.
Kıkırdadı ve dolmuş gözlerini koluna sildi. Shuichi olanlara tepki veremeden üzerinden kalktı ve kütüphanenin ortalarında duran eski aynaya doğru şarkı mırıldanarak yöneldi. Aynanın karşısına geçti, elini aynanın eski çerçevesinde gezdirdi ve yansımasına baktı. Bedenin görüntüsünün aynada oluşmasını bekledi. Dakikalar sonra ellerini ceplerine atıp kütüphanenin arka tarafına yöneldi.
