Unexpected love affair

Fear 2

Medyo nawala na din ang pagkalasing ko kahit paano matapos akong punasan ng malamig na bimpo ni momy.

Gusto ko sanang tutulan ang paghatid sa akin ni dady pero hinayaan ko nalang. Huminto ako sa tapat ng kwarto ko,nakatayo din siya malapit sa akin

"Talk to her son,she's uspset"

I quizically look at him,he just nodded in return. I bid my thanks and goodnight to him before I open my room.

Pagkapasok ko palang sa loob ng kwarto ay ang mabangong amoy  kaagad ni Brandi ang sumalubong sa akin.

Madilim sa loob,sanay na ako kahit madilim pa dito,I walk to my bed and switch on the lamp shade. Hindi ko na sana ginawa,ipinapaalala lang nito sa akin ang mga nanyari ilang gabi na din ang nakalipas.

She's not here but I can feel her presence around the room.

Sa sobrang frustration ay naihilamos ko ang dalawang kamay ko sa aking mukha.

"Hanggang dito ba naman ay amoy pa rin niya ang naaamoy ko? She's everywhere in this house lalo na dito sa kwarto,parang andito lang siya sa loob arrgghh!!!"

Pabagsak kong inihiga ang aking katawan sa malambot na kama at ipinatong ang aking kanang braso para takpan ang aking mga mata.

Ilang sandali lang ay may naramdaman akong kumikilos sa paligid. Ipinagwalang bahala ko iyon dahil na rin siguro nakainom ako ay kung ano na ang pumapasok sa isip ko. Hindi nagtagal ay may mabigat na pumatong sa aking tabi,nagulat ako sa nangyari,babangon na sana ako ng may dumagan sa aking mga braso at hita.

"No! Let's stay like this please!"

Nanlaki ang mga mata ko ng makita siya sa tabi ko nakayakap sa akin ng mahigpit.

"Brandi?"

"I love you"

Dobleng higpit ng kayap niya sa akin,na para bang ayaw niya akong mawala. Ramdam ko ang sinseridad sa tono ng boses niya.

Tumagilid ako ng higa paharap sa kanya,nagsumiksik ang mukha niya sa aking dibdib. Para siyang bata na ayaw mawala kaya mahigpit ang hawak. I feel sorry for her,sana pala hindi ko siya iniwan kanina.

Pilit kong kinukuha ang mukha niya pero hindi siya nagpapatinag,umiiling lang siya tuwing tatangkain kong iharap siya sa akin.

"Sweetie,look at me please" pakiusap ko sa kanya,hindi siya kumibo "ayaw" parang bata niyang sabi.

Niyakap ko siya pabalik,I felt she relax on my embrace. We stay like that for a while but a moment later she started to cry,it breaks my heart when I hear her sobbing.

"Hush sweetie,I'm not going anywhere without you okay? Look at me please!"

Bahagya akong humiwalay sa kanya,inabot ang mukha niya at iniharap sa akin. My heart clenched when I saw her face,her teary eyed,her pleading eyes that's looking across mine. I can't help it,I gently kiss her lips,how I missed her? It's been one hell of an afternoon for the both of us.

She respond on my kiss,natigil lang kami ng may marinig kaming katok mula sa labas ng kwarto ko,it was my mom checking on us.

"Paolo,Brandi,okay lang ba kayo diyan mga anak?"

Napahiwalay ng yakap sa akin si Brandi ng marinig ang boses ni momy. Nakatitig lang ako sa kanyang mga mata na may bakas pa rin ng pagluha.

"Yes mom,we're okay,goodnight na po,matutulog na kami"

"Oh sige mga anak,goodnight! See tomorrow"

Tuluyan na siyang bumangon at sumandal sa headboard ng kama,inabot niya ang isa sa mga unan at niyakap ito ng mahigpit.

"Sweetie okay ka na ba?"

Tumango lang siya sa akin bilang sagot.

Everyone knows she is here,kaya pala ganon na lang ang mga sinasabi ni momy,si dad pati na rin Tweety bird kanina. I wish she doesn't heard what I said to my family. Nakakahiya!

"Bakit dito ka nagpunta?"

"Gusto ko eh"

Ibinaon niya ang mukha sa unan na yakap niya.

Bakit ko ba yan natanong? Ang tanga naman ng tanong ko,obvious naman gusto niya akong makausap.

"Let's talk then"

Napatingin siya sa akin sa sinabi ko,mixed emotions are visible to her beautiful face determination,pain,fear and love.

I move to her side and hug her tight,I felt her body relax. She is nervous I can feel that,oh men! What am I gonna do with her?

"Are you mad at me?"

Muli ay nagulat ako sa sinabi niya.

"Mad? No! Why would I? Ako nga itong nangangamba na baka layuan mo ako dahil hindi man lang kita nadamayan kanina,imbes na sa tabi mo ako ay iniwan kita dahil natatakot ako"

Niyakap ko siya ng mas mahigpit at ibinaon ang aking mukha sa kanyang leeg. Ang bango niya talaga!

Naramdaman ko ang paghaplos niya sa aking likod at ang unti unti niyang paghikbi na naging hagulgol na.

"Aka...la ko...iniwan mo...na.. a...ko...,kanina...kala...ko katapusan na natin....and then I rea...lize..hindi...ko kayang wala ka...."

Masaya ako sa naririnig ko sa kanya pero ang sakit na dulot nito sa kanya ang hindi ko kaya na kanyang dinaramdam.

"Shh...sweetie,you know I won't do that,I love you too much to let go of you,but if you get tired of loving me then I will let you go,if I can't stand the pain of letting you go to be happy then I will take you back and make you fall for me over and over again"

Umiiyak pa rin siya ng iharap ko siyang muli sa akin,ang mukha niya ay hilam ng luha at sumisinghot pa siya. Gamit ang aking daliri ay aking pinunasan ang kanyang mga luha. Bakas sa pa rin sa kanyang mga mata ang sakit at takot.

Umisod ako sa gitna ng aking kama at doon ay nahiga,inihiga ko rin siya aking tabi at pinaunan sa aking dibdib habang hinahaplos ang kanyang braso.

"Hindi mo ko iiwan?"

Muli ay parang batang tanong niya. Na naging sanhi ng aking pagngiti.

"Ngayon pa ba naman kita iiwan kung kelan akin ka na? Ikakasal na nga tayo saka pa ba kita iiwan? Ano ako tanga? No way! Akin ka na habang buhay"

Nagaliwalas ang kanyang mukha sa simpleng pag ngiti lamang niya.

"Ayan! Ganyan nga! Smile lang sweetie,kaya natin to,sa susunod na dumating ang pagsubok ay alam natin pareho na kakayanin natin dahil magkasama tayong haharap sa mga ito"