How You Hate Me Like That

Chapter 01

"Marina said you didn't finished your breakfast. Hindi mo ba gusto ang niluto ni Manang?"

Lihim kong sinulyapan si Marina.

She smirked while her eyes rolled.

Nagsumbong na naman siya kay Manchester. I sighed disappointedly. If only I could already finished studying para makaalis na ako sa bahay na ito.

Iniinis talaga ako ni Marina. Siniraan din niya ako kay Manchester.

"Marina put something in menudo, I think it's carrots. You know I hate carrots." Namutla agad si Marina sa sinabi ko. Namumula din ang kanyang mga mata na parang iiyak na anytime.

Hmm? Best actress.

She's like that when Manchester was around. May gusto yata siya kay Manchester dahil panay nakaw siya ng tingin sa lalaki.

Never in a million times na nagkakagusto si Manchester sa kanya dahil panigurado ako na yung Mommy ni Manchester na ang susugod sa kanya. Mrs. Eliana Bongiovanni would not approve someone like her. Ako nga naka-friend ni Manchester ay hindi na niya gusto.

Nakakunot ang noo na humarap si Manchester kay Marina.

"H-Hindi ko po s-sinasadya si s-senyorito. H-Hindi ko naman po alam na hindi gusto ni s-senyorita Mona yung carrots." Her defense.

Manchester clenched his jaw and his eyes were like a hawk na anumang oras ay tutukain ang mata ni Marina.

"Next time, know what she likes and what she doesn't! Bakit kasi hindi mo tanungin si Manang?!" Asik niya kay Marina.

"Manche-"

"Hijo tama na yan. Nasa hapag-kainan kayo." I thanks Manang dahil pumasok siya sa kusina. "Marina lumabas ka muna." Utos ni Manang Ephie kay Marina.

Bago pa man lumabas si Marina ay nakita ko ang kanyang nangangalaiti na titig sa akin. I showed no emotions. My face was emotionless.

"Eat Montserra." Si Manchester. I followed.

Si Manang na ang nag-asikaso sa amin.

Pag-akyat ni Manchester ay tumulong ako kay Manang Ephie na maghugas ng mga hugasin. I don't have problem with Manang dahil siya ang nagturo sa akin kung paano maghugas at maglaba. But we do it secretly because Manchester won't let me do the house chores. Kahit anong chores ay hindi niya ako pinapahawak.

"Serra."

Humiwalay ako sa screen ng computer nang pumasok siya sa loob ng kwarto ko.

"Didn't you understand the sign on my door?" I made those sign for them to understand that my privacy is important to me.

"Aren't you tired already? Maghapon ka lang babad diyan sa computer mo."

Looks like he didn't hear what I said earlier.

"I'm not wasting my time Manchester. Nagsusulat ako." I reasoned.

"Still."

He sat on my bed. Huli na ng pigilan ko siya.

I grimaced.

"Pupunta kami sa Negros bukas. It's Abuela's 66th birthday. Gusto mo bang sumama?"

"Your family dislikes me remember?" Mapait kong sabi sa kanya.

"Hindi lahat. My brothers like you- I mean..."

Nagtaas ako ng kilay.

"I can't handle their heavy glares Manchester. Galit din sa akin ang Abuelo mo at sayo hindi ba? Kaya ayokong maging pabigat sayo do'n." Sabi ko sa kanya.