Chuuya x Reader (Bsd x Reader)

Geçmiş saklanamaz

🔪BEĞENİN🔪LÜTFEN🔪

"Chuuya, nereye gidiyoruz?"

"Sürpriz."

"Sikeceğim sürprizini, bir anda evden çıkardın beni."

Kafasını bana çevirdi, kısık gözlerle birkaç saniye bana baktı ve daha sonra yaklaşarak dudağıma naif bir öpücük bırakarak geri çekildi.

"Kızma güzelim, sürpriz işte."

Derin bir nefes aldım, "Peki."

Yarım saatlik bir yürüyüşten sonra büyük bir deponun önüne gelmiştik. Çatık kaşlarla ona baktım. "Depoda sevişme fantazim var falan dersen seni öldürürüm."

Depo kapısını açarak girmemi bekledi, "Öyle değil, gerçekten."

Etrafıma bakındım, kimse yok gibiydi. Ne olduğunu merak ettiğim için içeri bir adım attım.

"Üzgünüm, güzelim. Lütfen kızma."

Ne olduğunu anlamak için arkamı döndüğümde Chuuya kapıyı yüzüme kapatıp kitlemişti.

"HEY!"

Sinirle kapıyı tekmeledim, "AÇSANA LAN!"

O an arkamdan bir ses geldi, "Kapı açılmaz, Hideko."

Arkamı döndüm ve birkaç metre ilerde, kutulara sırtını yaslamış oturan Osamu'yu gördüm. "Osamu?"

"Selam."

Ona doğru ilerledim, "Neden buradayız?"

"Beni de Kunikida-kun buraya getirdi. Arkamdan da kapıyı kitleyince ilk başta etrafa baktım, başka çıkış var mı diye. Ama kapı harici bir çıkış yok, anahtar da dışarda."

"Hay sikeyim ya..." Duvara yaslanarak yavaş yavaş yere çöktüm.

Birkaç dakika sessizlik oldu, en sonunda sigara ve çakmağımı çıkardım. O an telefonuma bir mesaj geldi. Chuuya'dandı.

———————————————————

Portakal Kafa:

Osamu ile konuşman gereken şeyler var güzelim

Lütfen bana kızma, iyiliğiniz için yapıyoruz

Ayrıca, orada oturup sadece sigara içme

Osamu ile konuş.

Ben:

Hele bir buradan çıkayım

İlk işim ağzına sıçmak olacak, Chuuya

———————————————————

Osamu ile konuşmam gereken şeyler... Onunla ne konuşmam gerekiyordu?

Osamu'da göz ucuyla bana bakıyordu.

"Osamu."

"Efendim?"

"Kunikida sana bir şey dedi mi? Neden burada olduğun hakkında."

Omuz silkti, "Geçmişi hiçbir zaman saklayamayacağımızı söyledi."

Sigaramın dumanını havaya doğru üfledim. "Geçmiş..."

Sanırım neyden bahsettiklerini anlamıştım. Aramızda olan sorunu açığa kavuşturmak istiyorlardı.

Gözümü kapattım, bir süre ne diyeceğimi düşündüm. "Neden beni bıraktın?"

"Ne?"

"10 yaşımdayken, neden beni bırakıp gittin?"

"Hideko, bu..."

"Bu meseleyi burada çözmemiz gerek."

Oturuşunu dikleştirdi, o da olayın ciddi olduğunu anlamıştı.

"Peşimdelerdi, kaçmam gerekti."

Söylediğini tekrarladım, "Kaçman gerekti... Sen kaçınca, peşinden geldiler mi?"

Kafasını salladı, "Hayır, garip bir şekilde kimse gelmedi."

Sinirle güldüm, "Gelmezler tabii! Ben ellerindeydim çünkü, ben!"

Sigaramı yere bastırarak söndürdüm. Osamu garip bir ifade ile bana bakıyordu.

"Nasıl? Seni tanımı-"

"Sen kaçtın, birkaç saat geçmeden beni aldılar. Aylarca deney faresi oldum ellerinde, Osamu. Aylarca gelip beni kurtarırsın diye bekledim."

Ne diyeceğini bilemez gibiydi, yerinde kıpırdandı. "Ben... Bilmiyordum bunu."

"Bilmiyordun... Tabii bilmezsin."

Sağ kolumdaki bandajı çıkardım, ne yaptığıma bakmak için dikkatle beni izliyordu.

Bandaj çıktığı an yara izleri gözüktü. Osamu çatık kaşlarla koluma baktı. "Bunlar-"

"Deneylerden kalma. Bacaklarımda da var."

Dakikalarca bir şey demedi, öylece bana baktı. En sonunda yutkundu, "Özür dilerim... Hay sikeyim, özür dilerim..."

Ayağa kalktım, tüm hislerim, düşüncelerim alt üst olmuştu. Yavaş adımlarla ona yaklaştım, tam önünde durduğumda kafasını kaldırarak bana baktı.

Gözlerine bakınca birçok şey düşündüğü belli oluyordu. Ama ne düşündüğü anlaşılmıyordu.

Yutkundum, ellerimi sıktım. "Abi..."

Ağzı aralandı, bir şey diyemedi. Saniyeler sonra gözleri yaşarmaya başladı.

Şaşırmıştım, ne yalan söyleyeyim. Duygusuz sanıyordum.

"Hideko..."

Bileğimden çekerken beni hemen yanına diz üstü çöktürttü ve sıkıca sarıldı.

"Özür dilerim... Anlamamıştım, özür dilerim."

Birkaç saniye ona karşılık vermedim, gözümden yaşlar süzülüyordu.

Ağlıyordum, sessizce.

O da ağlıyordu, göz yaşları kıyafetlerimi ıslatıyordu.

En sonunda ben de kollarımı ona sardım. "Seni özledim."

"Ben de, kahretsin ki ben de."