KÜÇÜK HIRSIZ

#11# MENDİL

Hello kuzucuklarım kitabımı nasıl buldunuz tabi buraya kadar okur musunuz onu da bilmiyorum ama diğer hikayelerime nazaran gerçekten bu kitabı bitirmek istiyorum kurguda biraz zorlansam da merak etmeyin üstesinden geleceğim . 

Bir Kore sözü de ki " FİGHTİNG"...

M.S

" Anne.. baba " ağlayan bir çocuk . Yanan arabaya bakıyordu gözleri öyle hüzünlü öyle ciğerden ağlıyordu ki ona bakarken nefesim kesiliyordu adeta. karanlık sokağın kenarında elinde minik bebeğe sımsıkı sarılmış . Ürkek bir şekilde etrafına bakıyordu. Ona yaklaştıkça benden uzaklaşıyordu. Yetişemiyordum, sarılamıyordum...

Küçük kız çocuğun yanına onun gibi bir çocuk yaklaştı oda minicikti ama korkusuzdu. Kız onu görünce göz yaşlarını koluna sürdü ve ona baktı çocuk

" Niye ağlıyorsun " diye sordu peltek bir şekilde

Kız çocuğu " Annem ve babam beni bıraktı gelsinler istiyorum " dedi masum bir şekilde oğlan kızın yanına çömeldi cebinden bir mendil çıkardı. kıza uzattı. "Uslu ve sessiz olursan seni bulurlar " dedi kız mendili aldı. Sümüklerini sildi .

Uzaktan bir ses oğlana seslendi adını söylüyordu çocuğuna ama duyamıyordum yaklaşmak istiyordum sese donmuş bir şekilde izleyebiliyordum sadece çocuk koşarak sese gitti son kez kıza dönüp baktığında kıza gülümsedi kızda aynı şekilde oğlana gülümsedi. Kız ondan sonra ağlamayı kesti ve hiç ses çıkarmadı.

"mavi..."

"mavii..."

"uyan artık mavi " gözlerimi açtığımda kan ter içinde kalmıştım. sarışın  bayan beni uyandırmak için gelmişti. İsmi Ela tanışmıştık şansıma el işareti biliyordu ve ben o gün gece arabasına binip lütfen sür beni yakalayacak dediğimde beni anlamıştı. Allah benim karşıma o gün iyi ki Ela'yı çıkardı. tam bir haftadır onunla kalıyordum.

Beni karakola götürmeyi teklif ettiğinde reddettim. hırsız olduğumu kimsenin öğrenmesini istemiyordum. artık kendime yeni bir sayfa çizecektim. beni evine davet etmişti bütün yaşadıklarımı anlattım ona bazı şeyleri sakladım tabi. hırsızlık yaparken ekine yakalanıp intikam için beni kaçırdığını gizledim. onun bana takıntılı bir psikopat olduğunu söyledim. kimseye utanç verici bu şeyi söylemeye cesaretim yoktu açıkçası.

"mavi sana diyorum beni duyuyor musun? " dedi beni sarsarak 

" özür dilerim dalmışım " dedim el işaretleriyle  "çok korktum kabus görüyordun ve kan ter içinde kaldın iyi misin? "dedi. sevecen bir gülümsemeyle bir eliyle de kolumu sıvazlıyordu. 

"iyiyim merak etme sen işe geç kalmıyor musun" dedim işi yeni hatırlamış gibi heyecanla ayağa kalktı " aah! Doğru en sonunda kovulacağım az kaldı "dedi aceleyle çıkarken tekrar bir şey unutmuş gibi geri odaya dönüp "bu arada anahtar yaptırdım sana istersen çık biraz nefes al" dedi ve yanıma gelip  anahtarı elime verdi. " teşekkür ederim ela hakkını ödeyemem " 

" saçmalama artık biz kardeşiz ve burasıda senin evin ve ben kesin kovuldum" dedi ve koşarak evden çıktı. onun bu hali beni güldürüyordu.