KÜÇÜK HIRSIZ

#8#SOĞUK

Arkadaşlar okuyunca yorum yapmayı unutmayın lütfen görüşleriniz benim için çok değerlidir çok teşekkürler.

.

M.S

          İnsan doğar , yaşar ve ölür. ben yaşarken ölmüşüm. içimde gram yaşama hevesi yok her şey bitmiş gibi hissediyorum başıma bunların gelmesi için hayata karşı ne kötülük yapmış olabilirim. ki. Hırsızlık dışında ama ama ben böyle  yetiştim. Belki annem ve babam o arabada ölmeseydi. bu durumda olmazdım. Evinde hırsızlık yaptığım kimsenin aç kaldığını görmedim. ki bazıları fark etmiyordu bile fazlalıkları alıyordum diyebilirim. 

          Ne olursa olsun yaptığım yanlış bir şey bunun farkındayım ama bu hayatta herkes dört dörtlük değil ki. 

Gözlerimi açtığımda  beyaz tavan ve şık avizelerle karşılaştım. önce nerede olduğumu bir sorguladım ama bileğimde ki soğuklukla başımı koluma çevirdim kelepçeliydim bu sefer sağ kolum yatağın başlığı ile kelepçeliydi. 

Yataktan hemen doğruldum. etrafta kimse yoktu . bir yatak odasındaydım. gerçekten şık bir odaydı hemen sağ tarafımda cam vardı. perde açıktı her yer bembeyaz çok güzel gözüküyordu. etrafta ev var mı diye camdan dışarı göz gezdirdim. biri gözüme çarptı uzaktan bir siyahlık yaklaşıyordu. yaklaştıkça bir adam benziyordu. bu beni heveslendirmişti etrafta ses yapacak bir şeyler aradım. sağ komedinde yataktan biraz uzakta içinde çiçek olan bir vazo vardı.  sol kolumla uzandım elim biraz zor uzandı ama almaya başarmıştım. adam buraya doğru gittikçe yaklaşmıştı. önce demir vazoyu yatağın kenarına vurdum ama adamın duyduğundan emin değildim.

Aklıma başka bir şey gelmişti. Adam biraz daha yaklaşınca vazoyu hızlı bir şekilde cama fırlattım .İstediğim gibi cam kırılmış . büyük bir ses çıkarmıştı. camda demir parmaklık olduğu için dışarı çıkamazdım ama bu adamın dikkatini çekerdi. Adama baktığımda buraya doğru koşmaya başlamıştı kar biraz zorluyordu.

İçeri giren soğuk hava bedenimi delip geçiyordu. ama kurtulma umudum içimi ısıtıyordu. kurtulacaktım biri sesimi duymuştu sonunda. kapının aniden açılmasıyla bütün umutlarım çöktü. ekin kızgın bir boğaya benziyordu. ben ise umutlarımın ellerimden uçuşunu izliyordum. 

ekin simsiyah giyinmiş üstü kar doluydu. adam falan yoktu etrafımızda o ekindi ve ben onu çağırmıştım.

"sen ne yaptığını zannediyorsun "diyerek bağırdı bana öyle  hiddetli bağırmıştı ki ağızından çıkan tükürükler etrafa dağılmıştı. iğrenç...

"demek dışarı çıkmak istiyorsun ha " 

yatağa yaklaşarak kolumu tutu ben kendimi çekmeye çalıştıkça sıkıyordu pislik herif.  kıpırdandıkça daha fazla sinirlendi üstüme oturdu. ben debelendikçe üstüme daha çok ağırlığını veriyordu. Buradan bir kurtulsam ağzına sıçmak istiyordum bu adamın.

" rahat durmazsan mavi yapacaklarımdan ben sorumlu değilim. "

 ne demek istediğini anlamıştım açıkçası bana zorla sahip olmasından korkuyordum. bu buraya geldiğimden beri en büyük korkularımdan biri suratındaki her çizgi sinirliydi. gözlerim dolduğunu biliyordum ağlamak istemiyordum . derin derin gözlerime bakıyordu . bu bakışmamızdan ilk raratsız olan oydu. üstümde hareketlendi ellerini koluma götürdü.  yataktaki kelepçeyi çıkarıp kendine takmıştı. üstümden kalktı ve ayağa kalkmam için beni çekiştirdi. 

"lütfen bırak beni "dedim el işaretleriyle.

beni umursamamıştı. "sen benim malımsın ,benim oyuncağım, sana istediğimi yaparım." dedi  soğuk gaddar herif. Ne demek senin malın ya ben kimsenin malı değilim . hadi bide suratına söyle bunları mavi yemiyor demi.