Zawgyi //
ခပ္ေသာေသာတိုက္ခတ္လာတဲ့ေလေျပရယ္ က်ိဳးတိုးက်ဲတဲျဖာက်ေနတဲ့လေရာင္မိွန္မိွန္ရယ္ေအာက္မွာ ေျခဗလာနဲ႔ခံစားခ်က္ကင္းမဲ့စြာလမ္းေလ်ွာက္ရတဲ့အရသာကို သူစြဲလန္းေနမိၿပီ ။
" မင္းသားငယ္ .. အခ်ိန္လင့္ေနၿပီမို႔ အေဆာင္ေတာ္ဝင္သင့္ပါၿပီ "
အစ္ကိုဂြၽန္းလူယံုေတာ္ေတြလို႔မေျပာရဘူး အစ္ကိုဂြၽန္းလိုပါပဲလား ။ တစ္ခ်က္ကေလးမွစိတ္လြတ္လပ္မႈမေပးဘူး ။ စိတ္ပ်က္မိတာေၾကာင့္ မၾကားဟန္ေဆာင္ၿပီးေရကန္ရိွရာဘက္ကိုေလ်ွာက္သြားလိုက္သည္ ။
" မင္းသားငယ္ ေရကန္ဘက္ကအႏၲရာယ္မ်ားတာမို႔ မနက္လင္းမွသြား- "
စကားမဆံုးခင္မွာပဲ မင္းသားငယ္ကေရကန္ဆီကိုအေျပးေရာက္သြားျပန္သည္ ။ ခနၶာကိုယ္ကအားနည္းေနေသးတာကို အေအးမိၿပီးဖ်ားေတာ့မွာပဲမင္းသားငယ္ ။ အက်ႌကလည္းပါးပါးေလးနဲ႔က္ုိ ။
" လူယံုေတာ္ခြၽဲ .. "
မင္းသားငယ္ေနာက္ကိုလိုက္သြားေတာ့မယ့္ေျခလွမ္းေတြကိုရပ္တန္႔လိုက္ၿပီး မိဖုရားဂင္ကိုအရိုအေသေပးလိုက္သည္ ။
" ဒီတိုင္းလႊတ္ထားေပးလိုက္ပါ "
ေရကန္တံတားေပၚမွာထိုင္ၿပီး ေျခေထာက္ကေလးလႊဲကာေရေဆာ့ေနေသာမင္းသားငယ္ကို မိဖုရားဂင္က ကရုဏာသက္စြာေငးၾကည့္ၿပီးေျပာလာရွာသည္ ။
" ငါတို႔မင္းသားငယ္ေလး အရမ္းမြန္းၾကပ္လို႔ေနရွာမွာ ။ အခုအခ်ိန္ကေလးပဲလြတ္လပ္တာမို႔ ေပးေနလိုက္ပါ ဒီတိုင္း .. "
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ပဲေနခ်င္ရွာတဲ့ကေလးက တစ္ပတ္လံုးလံုးအေဆာင္ထဲမွာပဲေနရတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွမြန္းၾကပ္ေနရွာလိမ့္မလဲ ။ စိတ္မေကာင္းလြန္းလို႔ အေမဘယ္လိုလုပ္ေပးရပါ့မလဲသားငယ္ရယ္ ။ လေရာင္ကိုေငးရင္း ေရေဆာ့ေနတဲ့သားငယ္ရဲ႕အနားကိုသူမေလ်ွာက္သြားလိုက္သည္ ။
" သားငယ္ ... "
လွည့္ၾကည့္လာတဲ့သားငယ္က မ်က္ရည္ေတြက်လို႔...။ ေမေမ့ရင္ေတြကြဲရပါၿပီသားငယ္ရယ္ ။
" ငိုရတာ မေမာေသးဘူးလားကြယ္ "
" ေမေမ.... ဟင့္ ... "
