Zawgyi //
" ေဂ်း.. "
မင္ဒူရယ္ပန္းခင္းႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး မလႈပ္မယွက္ထိုင္ေနတဲ့အရွင့္ကို ကရုဏာသက္စြာနွင့္တိုးတိုးေလးေခၚလိုက္ေတာ့ ပါးျပင္ကမ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္ရင္းအရွင္ကလွည့္ၾကည့္ရွာသည္ ။
" ထိုင္ေနတာအရမ္းၾကာေနၿပီမလား "
" ဒီေနရာမွာထိုင္ရတာ စိတ္သက္သာတယ္ထင္မိလို႔ပါ "
ငယ့္ပံုရိပ္ေတြလတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ရိွေနေသးတဲ့ ဒီေနရာကစိတ္ထဲသက္ေတာင့္သက္သာရိွလွတာမို႔...
ၿပံဳးၿပံဳးေလးေျပာေနေပမယ့္ အရွင့္အၿပံဳးေတြကတမင္ဖန္တီးထားမွန္းသိသာလွသည္ ။ ပင္ပန္းရင္လည္း မၿပံဳးပါနဲ႔လားအရွင္ရယ္ ။
" ဒိုအူ ! ငါ သူ႔ကိုသိပ္ခ်စ္ေနမိၿပီ "
ၿပံဳးရိပ္ေလးသန္းၿပီးရင္ဖြင့္လာတဲ့အရွင့္ကို ေဘးတေစာင္းေလးေငးၿပီးနားေထာင္ေပးမိသည္ ။ စိတ္ရႈပ္မႈေတြကိုမတြန္းလွန္နိုင္ေသးတာမို႔ အရွင့္အၿပံဳးေတြကအသက္ေတာ့သိပ္ၿပီးမဝင္လွေပ ။
" နွလံုးသားကခ်စ္မိတာပဲ ။ ဒါျဖစ္သင့္ပါတယ္ "
" မရွက္တိုင္းေျပာရရင္ အဲ့ကေလးကိုအၾကင္နာေႁခြခ်င္တာေတာင္ ငါ့လိပ္ျပာငါမလံုလို႔မနမ္းရက္ခဲ့ဘူး ။ ငါသူ႔က္ုိ လိပ္ျပာသန္႔သန္႔နဲ႔ပဲခ်စ္ခ်င္တာ "
ရင္ဖြင့္ခဲလွတဲ့အရွင္က ဒီေကာင္ေလးအတြက္နဲ႔မွရင္ဖြင့္လာတယ္တဲ့လားအရွင္ရယ္ ။ အရွင့္ရင္ထဲမွာ အေတာ္ေလးပူေလာင္ေနရလို႔ထင္ပါရဲ႕ ။
" ေဂ်းတို႔နွစ္ေယာက္အတြက္ ေန႔ရက္ေတြေရာက္လာဦးမွာပါ "
" မင္း ငါ့ကိုစိတ္မပ်က္ဘူးလား ဒိုအူ "
" ဘာအတြက္လဲေဂ်း "
" မ်ိဳးႏြယ္စုေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါလ်ွက္နဲ႔ တာဝန္ေတြကိုမသိက်ိဳးကြၽံျပဳၿပီး ရန္သူမ်ိဳးႏြယ္ဆီမွာက်ရႈံးမွန္းမသိက်ရႈံးေနတာကိုေလ "
" ကြၽန္ေတာ္သ္ိတဲ့ေဂ်းက ေပ်ာ့ညံ့တဲ့သူမွမဟုတ္တာ ။ ထက္ျမတ္ၿပီးရဲရင့္တဲ့ေဂ်းက ဘယ္သူ႔ဆီမွာမွ မက်ရႈံးေနပါဘူး "
