•Lisa•

4ο Κεφάλαιο

Η Κορίνα με πολύ κόπο απελευθερωθηκε απο τα πρόχειρα δεσμα που ειχε δεσει η μητερα της και εσπασε την παλια κλειδαριά του υπογείου με το ποδι της. Βγηκε απο το παράθυρο του σαλονιού και αρχισε να τρεχει οσο πιο γρήγορα μπορουσε κρατώντας το κιτρινοπο φορεμα της φωνάζοντας επανειλημμένα το όνομα της Λιζας. Δεν ειχε καταλαβει οτι δάκρυα είχαν αρχίσει να τρέχουν απο τα μάτια της. Δεν ενιωθε τα κλαδιά που γρατζουνουσαν τα πόδια της οσο ετρεχε άτσαλα προς το ποταμι. Δεν την ενοιαζε η βροχή. Δεν σκέφτονταν πλεον αν κάποιος την δει και τι θα σκεφτεί. Το μονο που ένιωθε ηταν ο πονος για την Λιζα. Ήθελε να προλάβει πριν γίνει το κακο. Ισως μεσα της πραγματικά να πιστευε οτι θα προλαβαινε, ισως πραγματικά πιστευε οτι δεν θα εφταναν μέχρι τα ακρα, ισως πραγματικά πιστευε οτι η Λιζα θα καταφερνε με το ναζιαρικο χαμόγελο της, τα σπινθηροβολα ματια της και τα παντα εύστοχα επιχειρήματά της να τους έπειθε, ισως παλι να γνωριζε καλα τι επρόκειτο να αντικρισει και να παρηγορουσε τον εαυτό της. Οι μηδαμινές ομως ελπιδες της σβηστηκαν μονομιας οταν εφθασε στην όχθη του ποταμου και ειδε τους γονείς της να στεκονται εκει κοιτώντας το σωμα της Λιζας να επιπλέει και να παρασυρεται ελαφρα απο τη ροη του νερου, που δυνάμωνεαπο τη βροχή. "Οχι" ψέλλισε "ΛΙΖΑΑΑ" φωναξε σπαρακτικα και βούτηξε στο νερο. Κρατησε το αψυχο σωμα της αγαπημένης της στα χέρια της σφιγγοντας το επανω στο σωμα της ενω εκλαιγε γοερα. "Συγνωμη" ελεγε και ξανα ελεγε. Οι γονεις της την ταβηξαν αποτομα διπλα απο την αγαπημένη της και ξεκίνησαν τον δρόμο προς το σπιτι, ενω η Κορινα αντιστεκοταν ουρλιαζοντας και κλαιγοντας κοιτάζοντας το σωμα της κοπέλας που αγαπουσε να παρασυρεται απο το νερο με γρήγορο ρυθμό.

****

"Αφηστε με! Δεν θελω να παω! Δεν σας φτάνει αυτο που κανατε στη Λιζα" "Η Λιζα ήταν μια τρέλα! Μια ανωμαλία! Οσο πιο γρήγορα σε διορθώσουμε τοσο πιο γρήγορα θα επιστρέψουμε πισω στην κανονική μας ζωη! Δεν θα σε αφησω να βομβαρδισεις ολόκληρη τη ζωη μας και το ονομα που εχουμε στο χωριό για ενα καπρίτσιο! Για μια τρέλα της ηλικιας!" "Αυτό που κανατε δεν θα σας το συγχωρήσω ποτέ! Ορκίζομαι-" "Παψε πια!" Την διεκοψε ο πατερας της και ενα χαστούκι προσγειώθηκε στο πρόσωπο της Κορίνας, που εκανε το κεφάλι της να γυρίσει απο την άλλη, "Ορκίζομαι οτι θα παρω εκδίκηση για τον θάνατο της! Σας το υπόσχομαι αυτό! "Συνεχισε η Κορίνα αποφασισμένη.

****