Rebellin | DJARTZ

2.6

Kayra balkondaki son battaniyeyi de alıp içeri geçti. Efe koltukta oturmuş telefonuyla bi şeylerle uğraşıyordu. Ayhan ismini gördü Kayra. Ve Melih ismini.. Kayra hafifçe boğazını temizlediğinde Efe de ani bi hareketle telefon ekranını kapattı.

E: ben de gideyim artık

K: kalsaydın.. Yani şey geç oldu, oturma odası da boş orda yatabilirsin.

E: yarın işim var dedin, kaçta çıkacaksın?

K: 9 gibi. Sorumu cevaplamadın?

Kayra bu sırada mutfak tezgahındaki sürahiden su almak için uzandı, yukardan bi bardak indirdi, doldurup arkasına döndüğünde Efe'yi kendisinden 30 santim falan ilerisinde gördü. Bi anlık ürküp sıçrayınca Efe güldü. Gözleri istemsizce Kayra'nın dudaklarına bakarken

E: kalmak isterim, ama rahatsızlık veririm diye biraz endişeleniyorum.

Kayra garipçe güldü.

-Efe'nin ağzından-

Sadece Kayra'yı öpmek istiyorum cümlesi beynimin içinde gittikçe güçlenen biçimde yankılanıyordu. Alkol olamazdı bu. Ona bağışıklığı var denilebilirdi. Ah evet, tabii.. mutluluk sarhoşluğuydu bu. Uzun zamandır bu kadar mutlu olmamıştım diye kendi kendine söylemişti ya? Kararsız geçen her saniye isteğimi biraz daha artırıyordu. Kayra'nın gözlerinden bir şey anlayamıyordum. Gözleri büyümüştü ama bir tereddüt de taşıyor gibiydi. İlk hareketi yapmalı mı? Yardım istercesine baktım Kayra'ya. Gözlerindeki yumuşamayı gördüğümde...

-yazarın ağzından-

-hafiften bi smut uyarısı koyayım 18 yaş üstü öğeler içerebilir.-

Efe ellerini yumuşakça Kayra'nın beline koyarken dudakları birleşmişti. Kayra gözlerini kapatıp öpüşüne karşılık verdiğinde Efe'nin tereddütleri yok olmuştu. Kayra da ellerini Efe'nin boynuna götürdüğünde Efe öpüşünü yoğunlaştırdı. Kayra ensesinde parmaklarını gezdirdikçe Efe ürperiyordu. Ve bu tuhaf şekilde hoşuna da gidiyordu. Sonunda nefesleri bitip ayrıldıklarında ikisi de tek bir öpücükle yetinemeyeceklerini anlamış gibi birbirlerine bakıyorlardı. Kayra Efe'nin elini yakalayıp odasına doğru adımladığında Efe uysal şekilde onu takip ediyordu. Şu an Kayra kendini soyup balkona bile atsa kabul edebilecek bi kıvamdaydı. Kapıyı kapattıklarında Kayra Efe ve duvar arasında kalmıştı. Efe ellerini Kayra'nın poposuna getirip kaldırdı. Kayra bacaklarını beline dolarken gözlerine bakamıyordu Efe'nin. Bunu daha önce de yapmıştı. Korkmuyordu. Sadece emin değildi. Efe'nin "o" kişi olup olmadığından. Bu şeyin doğru kişiyle yaşanması gerektiğini düşünüyordu ve Efe'nin doğru kişi olup olmadığından henüz emin değildi. Şuan dur demesi doğru olur muydu? Hayır, hayır demek. Bunu şimdi yapmak istemiyorsun. İç sesini dinlemeye karar verdi Kayra. Efe nazik şekilde Kayra'nın boynunu emerken Kayra hazla kapalı olan gözlerini zorlukla açabilmişti. Bu şeyin devam etmesini istemiyor muydu? gerçekten istiyordu. Güdüleri ona devam etmesi gerektiğini söylüyordu. Ve Kayra da güdülerine katılıyordu ama mantığı dur, Hata yapıyor olabilirsin demeye devam ettiğinden "Efe?" Diye seslendi Kayra cılız bi sesle. Efe göz teması kurduğunda "durmalıyız." Diye fısıldadığında Efe anlayışla kafasını sallayıp Kayra'yı yavaşça yere bıraktı.

K: ben.. şey.

E: açıklama yapmana gerek yok. Benim hatamdı. Çok da gereksizdi. Özür dilerim

Kayra dudaklarını ısırıyordu. Adrenalinle ve birkaç hormon darbesinden sonra az önce yaptığı -Efe'yi yatak odasına getirme- hareketin saçmalığıyla utanmaya başlamıştı bile. Konuşacak bir kelime bile gelmiyordu aklına. Efe kapıyı açıp arkasına bile bakmadan "iyi geceler." Dediğinde Kayra duvardaki yerinden sürünerek yere oturmuştu. Sonraki duyduğu tek ses evin kapısının kapanmasıydı.

.