ဦးေအာင္မင္းသည္ မယ့္ ကို ျမင္ျမင္ခ်င္းပင္ ဂ႐ုဏာသက္မိေလေတာ့သည္။
ကိုေမာင္ဦးသည္ မယ့္အေမႏွင့္ ခ်စ္ႀကိဳက္ေနသည္ကို ဘြားေ႐ႊသာက လက္မခံ ။ လက္မခံသည့္ၾကားမွ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးသည္ ခိုးေျပးသြားခဲ့သည္။ မယ္သည္ ကိုေမာင္ဦး၏ သမီး။ ဦးေအာင္မင္းသည္ အသက္ခ်င္းကြာလွေသာ မယ့္ကို သနားၾကင္နာမိသလို ႏွစ္လည္း ႏွစ္သက္မိျပန္သည္။
မယ္သည္ ဖခင္႐ုပ္ႏွင့္တူသည္ဟုဆိုရမည္။ အသားျဖဴသည္က မယ့္ အေမႏွင့္ တူေသာ္လည္း မ်က္လုံး မ်က္ခုံးႏွင့္ မ်က္ေတာင္မ်ားကမူ မယ့္ အေဖႏွင့္တူေလသည္။
မယ္သည္ ဘိုဆန္ဆန္လွသည္ဟုသည္းမဆိုႏိုင္ ၊ ျမန္မာဆန္ဆန္လွသည္ဟုလည္း မဆိုသာ ။ ခပ္သြယ္သြယ္ခႏၶာကိုယ္ေပၚတြင္ မသိမသာ ထင္ရွားေနေသာ ေကာက္ေၾကာင္းမ်ားသည္ ဆြဲေဆာင္မႈတစ္ခုသဖြယ္ ျဖစ္ေနသည္။ ဦးေအာင္မင္းသည္ ထိုပုံပန္း
သ႑န္ကို တမ္းတမ္းတတပင္ စြဲလမ္းမိေတာ့သည္။
မယ္ဟာ သိပ္လွတာပဲ။
ထိုသို႔ေတြးရင္းမွ လက္ၾကားထဲတြင္ညႇပ္ကိုင္ထားေသာစီးကရက္ကို မီးညႇိသည္။ အေငြ႕ျဖဴျဖဴၾကားတြင္ မယ့္ပုံစံကို ျမင္ရေလသည္။ ၿပဳံး႐ႊင္ေနေသာ မယ္၏ ပုံစံသည္ ေပၚတလွည့္ ေပ်ာက္တစ္လွည့္။
ဦးေအာင္မင္းသည္ ဘိုဆန္ဆန္ေနရသည္ကို သေဘာက်သည္။ အဝတ္အစား အသုံးအေဆာင္မ်ားကိုလည္း ႏိုင္ငံျခားမွ မွာယူေလသည္။ ခမ္းနားေသာ ထိုပစၥည္းမ်ားသည္ တန္ဖိုးႀကီးေသာ္လည္း ေက်ာက္မ်က္ရတနာကုန္သည္ တစ္ေယာက္အဖို႔ ထိုပမာဏသည္ မေျပာပေလာက္ေပ။
ေငြရွာႏိုင္ေသာ ဦးေအာင္မင္းသည္ ေငြျဖဳန္းရသည္ကိုလည္း သေဘာက်သည္။ ေလာင္းကစားကို ဝါသနာမပါလွေသာ္လည္း ေငြျဖဳန္းရန္သက္သက္ ကစားေလသည္။
ဦးေအာင္မင္းသည္ မယ့္ ကိုတစ္လွည့္ ေငြစကၠဴကို တစ္လွည့္ေတြးမိသည္။
မယ္ကေလးရယ္ ေနာက္မ်ားဆိုရင္ေလ ဒီေငြေတြကို မယ္ပဲ ျဖဳန္းေစခ်င္ပါရဲ႕။
*******
ကားျဖဴျဖဴသည္ ၿခံဝန္းအေရွ႕တြင္ ရပ္သည္။ မယ္သည္ အိပ္ခန္းထဲတြင္ထိုင္ေနရာမွ ကားသံၾကားေသာအခါ ဝရန္တာသို႔ အေျပးေလးထြက္လာသည္။
YOU ARE READING
မယ်
Romanceမျှော်လင့်ခဲ့တဲ့ မေတ္တာကို လုံလုံလောက်လောက်မရခဲ့တဲ့ မယ်။ တောင့်တမိတဲ့ ချစ်ခြင်းတွေကို မျှော်လင့်ရုံပဲ တတ်နိုင်တဲ့ မယ် ။ မယ်ဟာ အချစ်ငတ်နေတဲ့သူ ။ မယ်ဟာ မေတ္တာငတ်နေတဲ့သူ။ မယ်သည် အချစ်ခံရခြင်း မှ အခြားမသိ ။ မယ့်သိသည်မှာ တစ်ခုသာ ရှိသည်။ မယ့်ကို နွေးထွေး...
