လူကုံထံ ရပ္ကြက္တစ္ခုတြင္ ထည္ထည္ဝါဝါရွိေနေသာ အိမ္တို႔သည္ သီးသီးသန႔္သန႔္ပင္ရွိေနသည္။ ၿခံစည္း႐ိုးမ်ားက ျမင့္မားသည့္အျပင္ သံဆူးႀကိဳးမ်ားျဖင့္လည္း အထပ္ထပ္ကာရံထားေလသည္။
အျပင္လူဝင္ခြင့္မရွိ ၊ အိမ္သို႔လာေသာ ဧည့္သည္တို႔သည္ စာအပို႔လႊတ္ၿပီးမွ ဝင္ေတြ႕ခြင့္ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ထိုရပ္ကြက္သည္ တိတ္ဆိတ္ကာ ေျခာက္ကပ္ေနသည္။ တစ္အိမ္ႏွင့္တစ္အိမ္ အေခၚအေျပာ မရွိ ၊ ေမးျမန္းႏႈတ္ဆက္ျခင္းလည္းမရွိ ။
ထိုရပ္ကြက္၏ လမ္းေထာင့္တြင္ ရွိေသာ တိုက္ျဖဴျဖဴသည္ ပို၍ပင္ သီးသန႔္ဆန္သည္။ ၿခံတံခါးအျဖဴေရာင္ေပၚတြင္ သံဆူးႀကိဳးမ်ားကာရံထားသည့္အျပင္ အုတ္တံတိုင္းေပၚတြင္လည္း သံဆူးႀကိဳးမ်ားကို အေခြလိုက္ အေခြလိုက္ တင္ထားျပန္သည္။ အိမ္ေဘးဘက္ရွိ ၿခံတံတိုင္းေပၚတြင္လည္း ပုလင္းကြဲမ်ားကို စီတန္းထားေသးသည္။
ျပတင္းတံခါးမ်ားကိုလည္း ပိတ္ထားသည့္အျပင္ တံခါးမႀကီးမ်ားကိုလည္း အတြင္းမွ ပိတ္ထားသည္။ ေတာက္ေျပာင္ေနေသာ ကြၽန္းတံခါးတို႔သည္ အခ်ိန္တိုင္း ေစ့လ်က္သား ၊ မွန္တို႔ျဖင့္ အလွဆင္ထားေသာ ျပတင္းတံခါးတို႔သည္လည္း အခ်ိန္တိုင္းတြင္ ပိတ္လ်က္သား။
တစ္အိမ္လုံးတြင္ ပြင့္ေနေသာ ျပတင္းေပါက္ဟူ၍ တစ္ခုသာ ရွိေလသည္။ ထိုျပတင္းေပါက္သည္ မယ့္ အခန္းမွ ျပတင္းေပါက္ပင္။ ပြင့္ေနေသာ တံခါးဟူ၍လည္း တစ္ခုသာရွိသည္။ ထိုတံခါးသည္လည္း မယ့္ အိပ္ခန္းဝရန္တာမွ တစ္ခုတည္းေသာ တံခါးမႀကီး။
အိမ္အေပၚထပ္အခန္းမွ မယ္သည္ ျပတင္းတံခါးကို ဖြင့္ထားရသည္ကို ႏွစ္သက္သည္။ ျပတင္းေပါက္ကို ဖြင့္ကာ သံခ်ိတ္ျဖင့္ ခ်ိတ္မည္။ ထို႔ေနာက္ ခုံေပၚတြင္ထိုင္ကာ ပန္းပင္မ်ားကို လွမ္းၾကည့္ေနေတာ့သည္။
"မယ္ေရ"
တံခါးေခါက္သံ ႏွစ္ခ်က္ႏွင့္အတူ ၾကားလိုက္ရေသာ အသံေၾကာင့္ မယ္က ထိုင္ေနရာမွ ထကာ တံခါးသြားဖြင့္သည္။
"ႀကီးေ႐ႊသာ က တံခါးေတြပိတ္ဖို႔ ေျပာခိုင္းလိုက္တယ္ကြယ္"
မယ္က ေခါင္းကို အသာညိတ္သည္။
YOU ARE READING
မယ်
Romanceမျှော်လင့်ခဲ့တဲ့ မေတ္တာကို လုံလုံလောက်လောက်မရခဲ့တဲ့ မယ်။ တောင့်တမိတဲ့ ချစ်ခြင်းတွေကို မျှော်လင့်ရုံပဲ တတ်နိုင်တဲ့ မယ် ။ မယ်ဟာ အချစ်ငတ်နေတဲ့သူ ။ မယ်ဟာ မေတ္တာငတ်နေတဲ့သူ။ မယ်သည် အချစ်ခံရခြင်း မှ အခြားမသိ ။ မယ့်သိသည်မှာ တစ်ခုသာ ရှိသည်။ မယ့်ကို နွေးထွေး...
