Beğenin lütfen 😽
Not: Animede, oyunun içinde biri ölürse gerçek hayatta ölmüyormuş sanırım, ben eskiden izlediğim için hatırlamıyordum. Neyse, onu boşverin. Kitapta, oyunda ölen kişi gerçekten ölüyor.
5 gün sonra:
"Güzelim."
"Hm?" Gözlerimi açıp Hisoka'ya baktım.
"Saçını benimki gibi yapalım mı?"
Hafif kaşlarımı çattım, "Saçımı mor ve pembeye mi boyamak istiyorsun?"
"Güzel olur."
"Hisoka, saçlarımdaki kızıl renk ateş gücümü sembolize ediyor."
"Olsun, kızıl makyaj yaparsın o zaman."
Dizlerinden doğrularak ona baktım, "Saçımı seninki gibi yapmayacağım."
"Ama güze-"
Yanımızda oluşan patlama ile bir anda havaya uçtuk.
Sert bir şekilde yere çakılmadan önce bir ağaç dalına tutunmuş ve yere düşmekten kurtulmuştum.
Hemen etrafıma bakarak Hisoka'yı aradım. Birkaç ağaç yanımda, bungee gum'ı kullanarak ağacın en üst dallarından birinde asılı duruyordu.
Patlamanın olduğu bölgeye baktığımda abimi gördüm. "Geldi yine yavşak."
Hemen ağaç dallarından yukarlara çıkarak Hisoka'nın yanına gittim.
"Diğerlerini çağırmalıyız."
Hisoka dikkatli bir şekilde uzaktan bize doğru gelen abime bakarken mırıldandı. "Güzelim, burada herkes savaşamaz. Ağaçlık alandayız, kılıç gibi şeyler kullananlar rahat hareket edemez."
Derin bir nefes aldım, "Tamam o zaman. Ben onu geniş bir alana çekerim, sen diğerlerini çağır."
Abim bize daha da yaklaştığı için biz de ağaçtan ağaca atlıyorduk.
"Olmaz, sen çağır, ben abini oyalayayım."
"Gerizekâlı! Abim benim peşimden gelir!"
Hisoka'nın bir anda bakışları sertleşti, o da haklı olduğumu biliyordu. "Tamam... Sen oyala."
~~~~~~~~~~~~~~~
Abimi geniş bir alana çekmiştim, 15 dakikadır onunla savaşıyordum. Yorulmaya başlamıştım.
"Yavşak Hisoka nerede kaldı?!"
Abim bir anda tam dibimde bir patlama oluşturdu, zamanında kaçamadım ve yine patlamayla havaya uçtum.
Tam yere çarpacağım sırada biri beni tuttu, arkamı döndüğümde Hisoka'yı gördüm.
"Sonunda!"
Güldü, "Üzgünüm, geciktik." Diğerlerine döndü, "Bu salakların hepsini toplamak biraz zordu da."
Feitan kılıcını çekmiş tam atak yapmaya hazırlanırken göz ucuyla bize baktı, "Sen geldiğimize dua et, Hisoka."
Killua yıldırım hızı ile koşup havadan saldırı yaparken, Gon; abimin arkasına geçmiş ve oradan özel hareketini yapıyordu.
Hisoka ve ben, kartlarımızı elimize almış ve sağdan soldan koşuyorduk.
~~~~~~~~~~~~~~~
Yarım saat, koskoca yarım saattir abimle savaşıyorduk ve yorulmaya başlamıştık.
Orospu çocuğu... Çok güçlüydü.
Abimi uzaktan inceledim, daha yorgun davranmaya başlamıştı. Yoruluyordu, sonunda!
Tam herkes, abimin yorgunluğunu fark etmiş ve aynı anda atağa geçtiğinde korkuyla kalakaldım.
Abim, onu yapacaktı. En güçlü patlaması... Kimsenin durduramadığı...
Herkes hızla ona ilerlerken arkadan bağırdım, "DURUN!"
Etraf büyük bir ışıkla aydınlandı ve hepimiz büyük bir güç ile havaya uçtuk.
Zar zor yerden kalktım ve etrafıma baktım. Herkes yerde yatıyordu, ya kalkmaya çalışıyorlar, ya da kıpırdamıyorlardı.
Sinirleniyordum, içimdeki kanın daha hızlı hareket ettiğini fark ettim. Gözlerimden alev fışkırtacak seviyedeydim.
Hızla yerden kalktım, bedenimde hissettiğim acıyı artık bir sinek ısırığı gibi hissediyordum.
Abimin zayıf bir noktası vardı, eğer o büyük patlamasını yaparsa, gücü kat kat azalırdı.
Bedenimden daha önce hiç çıkarmadığım kadar alev çıkarırken hızla ona doğru koştum, o tam bana yerden saldırı yapacakken hızla havaya zıpladım ve tüm alevimi havadan ona doğrulttum.
Ben kazanmıştım, değil mi?
Alevimden kaçamamıştı, şu an yanması gerekiyordu.
Tüm alevimi harcayıp yorgunlukla yere düştüm, zar zor kafamı kaldırıp abime baktım.
Yerdeydi, kıpırdamıyordu, bedeni yanmıştı. Biz kazanmıştık...
Dakikalar sonra zar zor yerden kalktım, diğerlerine baktım.
Neredeyse herkes ayağa kalkmıştı, ama gözüme biri çarptı.
Hisoka... Her tarafı kan içindeydi.
Korkuyla ona koşmaya başladım, hemen dibinde yere eğildim. "Hisoka, uyan!"
Onu sallıyordum, yüzüne dokunuyordum ama tepki vermiyordu.
"HİSOKA! UYANSANA, APTAL!" Ağlamaya başlamıştım, kolay kolay ağlamam diyen ben; bir aptal, karşımda uyanmıyor diye ağlıyordum.
Ağlayarak bedenine yaslandığım sırada bedeninin kıpırdadığını hissettim.
Heyecanla kafamı kaldırıp ona baktım. Kısık gözleriyle bana bakıyordu, bir anda gülümsemeye başladı "Hatırladım..."
