Beğenin lütfen 😽
Öncelikle şunu söylemek istiyorum; animeyi geçen sene izledim ve üstüne onlarca anime izlediğim için animede olan bazı olayları tam olarak hatırlamıyorum.
Bu yüzden kitapta olan bazı olaylar animedeki ile aynı olmayabilir, lütfen mazur görün.
Bıkkın bir nefes vererek etrafıma baktım. Yüzlerce avcı, bir sırada bekliyorduk. Tamah Adası'na girmek için bir güç testine girmemiz gerekiyordu.
Burda olmamın tek sebebi Hisoka'ydı. Gon ve Killua'yı rahatça reddedebilirdim ama o gerizekalı onları iyice bu işe teşvik etmişti.
Sinirle arkamda duran Hisoka'ya döndüm, "Senin yüzünden buradayız."
Hafifçe güldü, "Ne olacak canım, eğleniriz işte."
Sabır dilercesine başımı salladım ve önüme döndüm.
Bir süre sonra teste girmiş ve daha 1 dakika dolmadan çıkmıştım, sadece yeteneklerimize bakıyorlardı.
Bir koltuğa oturdum ve saate baktım, Hisoka geri geldiğinde gülerek mırıldandım, "10.2"
Omuz silkerek yanıma oturdu, "Seninki de 10.1 di."
"Sonuçta senden hızlı çıktım."
~~~~~~~~~~~~~~~
Sıkıntıdan gördüğümüz her insanı puanlamaya başlamıştık. Sıranın ortasında duran bir adamı inceledim ve mırıldandım, "85"
"80"
Gözlerimi Hisoka'ya çevirdim, "85"
"80 dedim."
"85 dedim."
Hafifçe gülerek başını salladı, "Sadece 5 puandan ne olacak Aris?"
"O yüzden mi bizden 5 puan yüksek olan abim kolunu kopardı?"
Anında gülüşü soldu, "O farklı."
"Hadi canım, öyle mi?"
"Evet, öyle."
~~~~~~~~~~~~~~~
En sonunda oyuna girmiştik, garip bir yerdi.
Etrafı incelerken Gon ve Killua çoktan koşuşturmaya başlamıştı.
"Çocuklar! Yavaş olun!"
Hisoka bana bakarak güldü, "Anneleri gibisin."
Gözlerimi ona çevirerek alaycı bir tavırla ellerimi belime koydum, "Şu an anneleri sayılırım."
Daha çok gülümseyerek bana yaklaştı, yüzümüz arasında 4-5 santimlik mesafe varken mırıldandı, "Anne olmak ister misin?"
Birkaç saniye bomboş bir ifade ile yüzüne baktım ve avucumu yüzüne bastırarak onu ittirdim, "Siktir git."
Gonların arkasından giderken Hisoka'da kahkaha atarak peşimizden geliyordu.
~~~~~~~~~~~~~~~
Gon ve Killua görev tarzı şeyleri yapacaklarını söyleyerek bizden ayrılmıştı. Burada başlarına bir şey gelmez diye düşünmüştüm, zaten istediğimiz zaman mesajlaşabilirdik. Bu yüzden gitmelerine izin vermiştim.
Hisoka ile boş boş sokak aralarında geziyorduk. "Hisoka."
"Hm?"
"Sence cidden oyunun içine mi giriyoruz?"
"Bilmem, belki."
"Nasıl böyle bir şey olabilir? İmkansız."
"Oyun bizi bir yere mi ışınlıyor diyorsun?"
"Bilmem, belki."
Yürümeye devam ederken Hisoka bir anda durdu ve bir sokağa bakmaya başladı. Baktığı yere baktım. Bir adam, 12-13 yaşlarında bir çocuğu duvara sıkıştırmıştı.
Sanki... Taciz etmeye çalışıyor gibiydi.
Tam onlara ilerleyecekken Hisoka'nın tüm sinirlerinin gerildiğini fark ettim."Hisoka?"
Elleri titriyordu, gözleri kızarmıştı. Onu ilk kez böyle görüyordum, neyi vardı?
Tam onu sarsmak için elimi uzatacağım sırada müthiş bir hızla adamın yanına giderek bir saniye bile geçmeden adamın kafasını kopardı.
Şok içinde olanları izlerken küçük çocuk ise kaçmıştı.
Adamın kafasının kopmasına rağmen Hisoka hâlâ onu dövüyordu. Bir şeyler garipti, neden böyleydi? Sanki atak geçiriyor gibiydi.
Hızlıca ona ilerledim ve kollarından onu tuttum, "Hisoka, yeter!"
~~~~~~~~~~~~~~~
Kimsenin olmadığı bir bina bulmuş ve çatıya çıkmıştık, Hisoka ile yan yana oturuyorduk.
Normalde bu kadar yakın olmasına kızardım ama sokaktaki o adamı gördüğünden beri çok garipti, bu yüzden yakın durmasına izin vermiştim.
Kendisi, kafasını daha da çok omzuma gömerken konuştum, "Hisoka."
"Hm?"
"Neden öyle oldun?"
Bir süre sessiz kaldı, "Bilmiyorum, bir anda çok kötü hissettim. Sanki bir şeyleri bana hatırlatmış gibiydi, ama neyi bilmiyorum."
Anlarcasına mırıltılar çıkardım.
Cebimden kartları çıkardım ve ön taraflarını göstermeyecek şekilde ona tuttum, "Seç hadi."
Uzun ve ince parmaklarıyla bir kartı tutup çekti, kartın önüne bakınca mırıldandı. "Kupa ası..."
Kupa ası; aşk ve mutluluğa işarettir.
