Cesurca Sev ! (Tamamlandı)

Cesurca Sev ! 18. Bölüm 2. Kısım

“beş dakika boyunca bunu anlayamadın mı yani” dedikten sonra eli ile koltuğa oturmamı işaret etti. Bende hemencecik oturdum ne olur ne olmaz…

“siz beni mi izlediniz?” dudaklarımdan  şaşkınlıkla çıkıyor kelimeler biz bu kadınla hangi ara samimi olmuştuk? Gerçi samimi olduğumuz şu yüz ifadesinden söylenemezdi ama

“durup dinlediğini kabul ediyor musun?”

“tabi ki de hayır! Amacımı söyledim hem sizde yoktunuz burada!”

“neyse geri dönmene..” dedikten sonra duraklamıştı “ve hastalıktan kurtulmana sevindim Zeynep”

Hastalık? ben? Sanki kelimelerinin altında başka bir şey vardı….

Gözlerini benden alıp telefonla bir yeri aradı. Engin Bey olabilir miydi?

“seni bekliyorlar…”

Evet engin Beyi aramış.

Ayağa kalkıp küçük bir nefes aldıktan sonra kapıya doğru yürüdüm tam elimi kaldırmış çalacakken Hasret hanımın sesi ile başımı ona doğru çeviriyorum.

“Zeynep… hoş geldin kızım” yüzündeki gördüğüm gülümseme miydi? Bende ona eksiksiz bir gülümseme yollayıp

“hoş bulduk” diyorum.

Başımı yeniden beyaz kapıya döndürdüğümde nedensiz bir cesaret eksiklği baş gösteriyor içimde! Nereden çıkmıştı bu şimdi. Ben ki kaç kez girmiştim bu kapıdan! Cesaretimi hızla toplayıp kapıyı çalışıyorum ve gir denmesini beklemeden içeriye giriyorum.

Daha deminkinin aksine ikisi de sessiz sakin görünüyordu. Gerçi koca adamlar burunlarından soluyacak değillerdi ya! İçeri girdiğim gibi Ömer’in yanını işaret ediyor bana

“ne işin var burada Zeynep?” diye ilk Ömer soruyor. Engin beyde onun sorusuna son hız katılıyor. E çalışmaya geldim ben!

“siz demiştiniz ya Engin Bey pazartesi iş başı diye…” birden aklıma gelenle korkuyorum. sağı solu belli olmaz ya patronların “yoksa vaz mı geçtiniz?”

“tabi ki de vazgeçmedim ama haftaya gelmeni de arkadaşına söylemiştim.”

“bana bir şey demedi.”

Engin beyle konuşurken Ömer’le olabildiğince  az hatta hiç göz teması kurmuyorum. Sonuçta bir çalışan politikası var buranın değil mi?

“anladım.”

Bir süre suskunluk oluyor. Diken üstünde hissediyorum kendimi bir yanımda Ömer karşımda engin Bey neden bir iş verip de göndermiyorlardı ki yanlarından!

Engin beyin oflayışını duyuyorum. “rahat ol Zeynep ve yanındaki adamla konuşabilirsin. Emin ol çalışan politikamız bunu kaldırabilir! Hatta umurunda bile olmaz”