Roxy Moon

Hoofdstuk 12

Het was avond en iedereen had al gegeten. Roxy, Samuel en Ralf liepen naar de leerlingenkamer met hun koffers. “gelukkig mogen we nu wel spreuken gebruiken” zei Roxy toen ze haar hutkoffer betoverde en achter haar aan liet zweven. “zo erg was het toch ook niet” zei Ralf. Ze liepen net de trap op. Ze zagen nog net een paar Zwadderaars naar de kelders toe lopen. “ik hoop echt voor je dat je die Malfidus niet meer ziet” zei Ralf later. “nou bedankt” zei Roxy sarcastisch en ze liepen door. “wat heb jij toch een vertrouwen in me zeg” zei Roxy en ze liepen door het portretgat. “sorry hoor. Ik weet dat je goed in vervloeken en bezweringen maar je weer niet wat hij allemaal kan” legde Ralf uit. “daar heeft Ralf wel gelijk in” zei Samuel. “oke oke. Ik geef het toe” zei Roxy ter wel ze haar handen omhoog houd, net als of ze zicht over geeft. De leerlingenkamer stroomde vol met allemaal leerlingen die bij Griffoendor zitten. Als laste kwamen de eerstejaars binnen. “zo waren wij vorig jaar” zei Samuel lachend. “ja gelukkig nu niet meer” zei Roxy. “maar jongens ik ga naar de slaapzaal me spullen uitpakken” “is goed” zeiden Ralf en Samuel in koor. Roxy liep rustig de trap op naar boven waar de slaapzalen zijn. Ze had dezelfde Slaapzaal weer maar er staat een 2 op hun deur. Voorzichtig doet ze de deur open en loopt ze naar binnen. Viginia, Liz, Daantje, Jessie en Nienke waren er al. Ze gingen net beginnen met uit pakken van hun spullen. “heey” zei Roxy en met een plof viel haar hutkoffer neer bij het voeteneind van haar bed. “heey” zeiden de meiden. Heel rustig en kletsend pakten ze al hun spullen uit.

Voorzichtig doet Roxy haar ogen open. Het is al zaterdag ochtend. Gelukkig nog geen lessen denkt Roxy. Heel zachtjes stapt ze uit haar bed en kleed ze zich om. Als ze klaar is doet ze haar wolf ketting om. Heel zachtjes doet ze de deur open en loopt ze naar beneden. Beneden waren alleen nog maar de eerstejaars. Die kunnen zeker niet meer slapen. Ze ging op 1 van de banken zitten die in de leerlingenkamer stonden. Daar ging ze wat bezweringen oefenen. “Avis” en er kwamen kleine kwetterende vogels uit haar stok. Ze vlogen door de hele kamer. De eerstejaars zaten naar de kleine vogels te staren. “Roxy!” hoort ze opeens iemand roepen. Ze schrok en alle vogels waren meteen verdwenen. “ja?!” riep ze vragend terug. “moest dan nou weer?” er liep iemand van de trap af naar beneden. Toen die gene om het hoekje tevoorschijn kwam kon ze zien wie dat was en het was Samuel. “Sorry ik moest even me bezweringen oefenen” antwoorde ze zijn vraag. Samuel kwam naast haar zitten op de bank. “dat hoeft helemaal niet. Je bent de beste in onze klas” stelde Samuel haar gerust. “aaawh dank je Sam” en ze gaf hem een knuffel. “oke laat maar zien wat je nog allemaal meer kan” zei Samuel uitdagend. “oke hier komt het” Roxy liet hem eerst war eenvoudige spreuken, vervloekingen en bezweringen zien. “Roxy je kan toch beter” zei Samuel na een tijdje. “ja dat zeker” zei ze. Roxy keek Samuel diep in zijn ogen en opeens veranderde Roxy haar ogen, in de ogen van een draak. Samuel schrok zich helemaal rot. “Roxy laar me niet meer zo schrikken wil je” zei hij. “je vroeg er zelf om” zei Roxy lachend. “daar heb je gelijk in” even later kwam Ralf eindelijk naar beneden. “lekker geslapen?” vroeg Roxy aan hem. Rustig ging Ralf zitten. “ja zeker. Alleen waren die vogels zo irritant maar gelukkig waren die snel weg” antwoorde Ralf. Samuel en Roxy lagen alle 2 helemaal dubbel van het lachen. “wat is er? Waarom moeten jullie nou zo lachen?” vroeg Ralf. “sorry dat was ik met Avis” zei Roxy toen ze klaar was met lachen. “Avis?” Ralf keek vragend naar Roxy en Samuel. “dit” zei Roxy alleen en zonder wat te zeggen kwamen er weer kleine kwetterende vogels uit haar stok. Ze vlogen weer door de hele leerlingenkamer. Even keken ze naar de vogels die vlogen. Iedereen keek zo wat naar de vogels van Roxy. "nou wat gaan we vandaag eigenlijk doen?" vroeg Ralf toen de vogels waren verdwenen. "ik wil graag naar de bibliotheek om informatie  op te doen waarom ik met dieren kam communiceren" antwoorden Roxy Ralf. "en jij?" vroeg Ralf aan Samuel. "oow ik weet het nog niet. Misschien ga ik Roxy wel helpen. Ik weet het serieus nog niet" gaf Samuel als antwoord. "nou babbelen jullie nog mooi verder. Maar ik ga naar de bibliotheek" zei Roxy. Ze stond op en liep de leerlingenkamer uit. Onderweg kwam ze niemand tegen. Iedereen wil zeker uitslapen. Ach. Ik ben wel benieuwd. Toen ze er was, was alleen de bibliothecaresse er. Verder was er helemaal niemand. Rustig ging zit op zoek naar een boek. Ze zocht en zocht maar ze kon niks vinden. Ze pakte maar haar stok en zwaaide er mee. Er vloog een boek naar haar toe, die ze heel behendig opving. Ze ging ergens zitten en sloeg het boek open. Gelukkig is het geen dik boek.

 

"je kan een wat worden?!" riepen Ralf en Samuel toen ze vertelde wat ze kon worden. "een Faunaat. Je weet wel" zei Roxy. Ralf en Samuel keken even elkaar aan en daarna weer naar Roxy. "een Faunaat is een heks of tovenaar die in een dier kan veranderen zonder een spreuk of stok" legde ze uit. “oke en dat wil je?” vroeg Ralf nieuwsgierig. “ja zeker. Dat lijkt me super! En natuurlijk handig” antwoorde Roxy. “oke en wat moet je daarvoor doen?” vroeg Samuel. “ik moet me super goed concentreren. Ook moet ik heel veel oefenen” legde Roxy hun uit. “en wanneer wil je daar mee beginnen?” vroeg Ralf na een korte stilte. “vandaag”  antwoorde Roxy meteen. “is goed dan gaan we dat doen vandaag” stelde Ralf voor. Ze stonden op en liepen de leerlingenkamer uit. In de gangen overlegden ze weer ze dat konden gaan doen. “wat dacht je van een leeg lokaal” stelde Samuel voor. “nee doe dat maar niet. Straks komt er iemand er achter” wijste Roxy zijn voorstel af. Even was het stil. Ze hoorden alleen nog maar hun voetstappen galmen door de gangen. “oooeee misschien buiten bij die ene reuzen boom vlak bij het meer. Daar komt niemand” stelde Ralf voor na een tijdje. “ja dat kan wel een goede plek zijn” zei Roxy. Met ze drieën liepen ze naar buiten.