Zümra -BAŞLANGIÇ

48

Saat 12'ye gelmek üzreydi. Aslı dışında giden kimse olmadı. Bir anda elektrikler gitti

"Ben karanlıktan korkarım" dedi Selin.

"Ben varım" dedi Onur.

"Oğlum dur şurda yürüme bari kıza" dedi Sinan.

Sonra alkışlarla bir pasta geldi. Üstünde mumlar vardı. Etrafıma bakındım.

"İyi ki doğdun Zümra" sesleri geldi.

"Benim doğum günüm mü?" dedim şaşkınlıkla. Herkes gülmeye başaldı.

Pastayı Ömer getirmişti. Yanıma oturdu ve beraber üfledik.

"Yarın doğun günün ama ben burdayken kutlamak istedim" dedi Ömer

"Ya çok sağol" dedim

"Tamam güldük eğlendik şimdi ışıkları açın.korkuyorum gerçekten" dedi Selin. Hepimiz güldük o haline

Pasta yendikten sonra birer birer gittiler.

Annemler, beni büyüten kişi, Yıldız abla, Kamer Derya anne, Murat baba, İlayda, Selin ve Defne kaldı evde.

Birde Ömer'in arkadşaları vardı. Sabaha karşı otogara kadar onlar uğurluyacaklardı. Ondan dolayı sabaha kadar bahçede oturdular. İnsanlar dağılınca beni yine yatığıma koydular. Ömer'i de zorla uyuttular. Bende ona sarılarak uyudum.

O duymak istemediğim alarm çaldı. İkimizinde aynı korku ile gözlerimiz açıldı.

"Seni çok seviyoruz" dedim elimi karnıma koydum.

"Bende sizi" dedi

Ağlamaya başladım.

"Zümra böyle yapma. Benim için de çok zor" dedi

"Biliyorum, özür dilerim" dedim ama tutamıyordum.

Hazırlndıktan sonra yine yanıma geldi. Sarılıp teselli etti.

"3 ay sadece. Eskiden 18 aymış. Öyle olsa ne yapardık?" dedi

"Ben seninle gelirdim" dedim

"Her çarşı izninde gelirdim" dedi

"Bu görev çok önemli. Benim kızımın Kahraman babası olucaksın" dedim

"Peki Senin?" dedi

"Sen benim zaten kahramanımsın. Hadi aileler ve arkadaşlarımız bizi bekliyor" dedim

"Evet, sen burda kalsan daha iyi olucak" dedi

"Hayır seni kapıya kadar geçiricem. O kadar ayakta durabiliyorum. Sadece hobi olarak siz beni kucağınıza alıyorsunuz" dedim.

"Onun için demedim. Seni kapıda görmek, ne biliyim içim bir buruk" dedi

Yanaklarını öptüm. Ona hazırladığım küçük kutuyu verdim

"Bu ne?" dedi

"Bizi özledikçe bakarsın" dedim

Kızımızın ultrason fotoğrafları, kalp atışını kayıt ettiğin ses cihazı, bizim fotoğraflarımız ve bana aldığın fularım vardı.

Bana öyle bir baktı ki içinin nasıl ağladığını gördüm. Ben daha çok üzülmeyim diye ağlamıyordu.

Onun elimi tuttup kalktım. Çıktık odadan. Tüm ev halkı uyanmıştı. Bol ağlamalı bir veda oldu. Evet en çok ağlayan ben sonra Derya anneydi. Son kez kapıdan çıkarken bana sıkıça sarıldı. İşte o zaman tutmadı kendini . Tüm tuttuğu ağlamayı boşalttı.

"Sadece 3 ay. Çok kısa bir süre" dedi

"Evet. Çok kısa."dedim

"Abi hadi otobüse geç kalıcan" dedi İlayda

Zor da olsa ayrıldı benden.

"Sizlere emanetler" dedi

"Aklın kalmasın. Hepsi bana çok iyi bakıcaklar" dedim.

"Hakkınızı helal edin" dedi

Helalleşip gitti.

"3 ay gerçekten çok kısa." dedi İlayda. Sanki kendi gözleri şişene kadar ağlamamış gibi.

"Hadi kızım çok ağlamak hüzün getirir. Şimdi geç odana uyu" dedi annem.

"Herkes burda mı kalıcak?" dedim

"Evet 3-4 gün hepimizin morelin düzelsin diye hep beraber kalıcağız." dedi annem

Derya anneler, Sergen ve Emin Beyler. 3 aile (!) tam kadro burdaydı. Selin ve Defne'yi unutmamak lazım

"Ben biraz hava alıcam" diyip bahçeye çıktım. Kızlarda peşimden geldi.

"İyi misin?" dedi Selin.

"Çok ağalayınca hemen toparlanmıyorum" dedim

"O kadar güzel bir çiftsiniz ki anlatamam. Maşallah, kızınız da çok şanslı böyle annesi babası olucak" dedi Defne.

"Daha güzelleri sizin olsun" dedim

"Biraz su falan iç. Temiz hava al sonra uyursun. İyi gelir" dedi İlayda.

O sırada sabah ezanı okumaya başladı.

"Ezan iyi geldi. Dinlendirdi" dedim

"Hazır okumuşken abdest alıp namaz kılabilirsin. Sonuçta en büyük rahatlama orda" dedi beni büyüten kişi.

"Evet iyi gelir" dedi İlayda.

"İyi öyle yaparım." dedim

Abdest almaya gittim. Sabah namazını kılıp uyudum.

Beni benden daha iyi tanıyordu. Gerçekten iyi gelmişti.

"Canım kızım baban olmadan kalktığımız ilk sabah. Lütfen artık iyice tuttun bana. Seni kaybetme riski bile bana çok ağır geliyor. Lütfen güzel kızım, annenin vücudu aldığı kurşunla çok yıprandı. Piskolojisine gelen kurşunlarla çöktü. Baban da yok. Tek sen varsın. İçimdesin, bu çok değişik bir duygu. İçimde oluşuyor, büyüyor ve şekil alıyorsun. Benden nefes alıp vücudumun içinde uyuyacaksın. Seni çok seviyorum annecim. Sağlıkla gel"dedim.

Belki saçmalıktı ama konuşmak iyi geliyordu