Zümra -BAŞLANGIÇ

23

Kadıncağız elindeki tepsiyi düşürdü. Şoka girmişti.

"Ömer yalvarırım beni eve bırak" dedim.

"Şimdi değil" dedi kulağıma.

"Hazır değilim yalvarırım" dedim sessizce ona.

"Kızım?" dedi yanık bir sesle.

"Ben en iyisi gidiyim" dedim

"Kızım, dur! Yalvarırım bir kez bakıyım sana. Oturalım konuşalım birazcık" dedi arkamdan beni takip ederek.

Hiçbir şey demeden bahçeye çıktım. Çıkışa doğru koşuyordum. Üstümde hala düğündeki elbise vardı. Bir yandan ağlıyor bir yandan arkama bakmadan koşuyordum.

Sitenin çıkış kapısından taksi durağına koştum. Bir taksiye bindim.

Her şey buraya kadardı. Artık kaçamazdım. Tüm gerçekler yüzüme çarpmıştı zaten önceden ama acısını şimdi hissedicektim.

Eve yakınlaştığımda arkamızdan gelen arabayı, Ömerin arabasını, farkettim.

Yanında biri vardı. Kesin oydu. O an seçemedim ama annemin olduğuna eminim.

Evin önünde indiğim gibi hızlıca kapıyı çaldım.

"Vay yeğenim ancak gelmiş" dedi Sergen amcam.

"Amca annem beni öğrendi. Arkamdan geliyor." dedim

"Tuğba nerde?" dedi

"Gelirler şimdi." dedim

"Tamam güzelim sen geç içeri" dedi

Yıldız abla gülümsüyerek yanıma geldi.

"Ya çok güzelsin ama dur sen ağlamışsın bebeğim. Ne oldu?" dedi

"Yıldız, Zümra'yı içeri sokar mısın?" dedi Sergen amcam

Topuklu ayakkabılarımı çıkarıp eve girdim.

"Emin bir gelir misin?" Diye seslendi Yıldız abla.

İçeriden geldi babam. Beni bu halde görünce kaşları çatıldı ve merakla yanıma geldi.

"Zümra, bu halin ne bir tanem. Ne oldu sana?" dedi

"Hepsi sizin suçunuz!" diye bağırdım. İçimde kalanları kusmaya başlamıştım.

"Zümra bem korkmaya başladım. Bana anlat lütfen" dedi babam

"Ben buraya geldikten kısa süre sonra annemin yaşadığını öğrendim! Bunu nasıl yaparsınız bana! İlayda için ben onunla aynı odada kaldım! Onun annem olduğunu bile bile, size, sana o kadar yakıştıramadım ki! Sustum. Ben bunu hak etmedim baba! Benim 19 yıllık hayatımın 19'u da yalan!"dedim
Ağlamaktan arada boğazım düğümleniyordu. Ben bağırdıkça babam daha da kötü gözüküyordu. Yıldız abla şaşırmamıştı. Sadece üzgündü. Demek ki biliyordu

" Sen de biliyorsun! "dedim yeni aydınlanarak.

" Zümra sakin ol. Bak otur dinlr bizi"dedi

"Neyin hesabını vereceksiniz? 19 yılın hesabını veremezsiniz! Konuşsana baba!" dedim

"Hepsi senin iyliğin içindi" dedi babam

"Bunları yemem ben." dedim

Bahçeden gelen bağırma sesi ile inledi bir anda ortalık.

"Tuğba burda mı?" dedi babam

"Amcam gitmişti aslında yanına" dedim

"Tamam ben de bir ilgileniyim" diyip çıktı.

"Çok haklısın bu tepkinde ama bir dinle" dedi Yıldız abla

"Hiçbirinize güvenemiyorum. Birazcık bile" dedim

"Tamam güvenme, dinlemede bizi şimdik ama ağlama artık. Bak nefes bile alamıyorsun." dedi

Sırtımı duvara yasladım ve sakinleşmeye çalıştım ama beceremedim. Bahçedeki sesler iyice yükseliyordu. Dayanamayıp çıktım bahçeye. Yıkdız ablanın beni tutmaya çalışması pek etkili olmadı. Bahçe de ilk gördüğüm kişi Ömer'di. Koşarak yanına gittim.

" Ömer ben çok kötüyüm" dedim

"Üstünden tüm yük kalktı en azında." dedi

"Kızım, yalvarırım bi kere bak annecim. Bak bunlar sana ne analttı bilmiyorum ama ben seni asla bırakmak istemedim." dedi

"Ömer lütfen beni sizin eve yada otele götür." dedim

Omzum da hissettiğim el bizi Ömer'le ayırdı.

"Özür dilerim" dedi babam. Elimi tuttu babam.

"Bak şimdi sen içeri geç. Biraz bitki çayı iç. Duş al ve uyu" dedi babam.

"Bu evde duramıycağım." dedim

"Kızım yapma böyle. Ben konuşucağım seninle" dedi babam

"Ya gidin! Hiçbirinizi istemiyorum! Bırakın beni lütfen bırakın!" dedim

"Benimle gel!" dedi annem.

"Tuğba lütfen gel hadi" dedi Sergen amcam

"Ya istemiyor işte sizi. Benle gelsin" dedi

"Gerçekleri bilmediğin sürece hepiniz bu olaydan suçlusunuz ve ben hiçbirinizi istemiyorum. Anlamak bu kadar zor mu?" dedim

"Abi şu an Zümra çok sinirli, Tuğba daha gerçekleri hazmedemedi. Senin hiç beklemediğin bir zamanda oldu. Bugün konuşmasın kimse. Zümra benimle gelsin. Herkes tek başına kalsın bu gece." dedi Sergen amcam.

"Bugün benim kızıma,kızmın bana ihtiyaçı var. Bırakamam" dedi babam

"Yeter! Gidiyorum ben." dedim

"Abi gitme peşinden. Ben hallederim. Ömer sen Tuğba'yı eve bırak." dedi Sergen amcam.

Yanıma gelmişti beraber çıktık.

"Araba burda" dedi. Bir şey demeden bindim.

Yolda babam, Sergen amcayı aradı. Beni sordu. İyi değildim. Bundan sonra ne olucaktı bilmiyorum. Tek istediğim ağlamaktı.