"အဲ့တာ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္လဲ...ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ေလ ပစ္ထားတာကိုယ့္ကို...စိတ္ေတြကေနလို႔မေကာင္းေတာ့တာနဲ႔ လူပါဖ်ားခ်င္သလိုလိုျဖစ္သြားတာ"

"ဟင္ ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ေပါ့ေနာ္"

မ်က္လံုးဝိုင္းဝိုင္းေလးေတြနဲ႔ သူ႔ေၾကာင့္ဆိုၿပီး အံ့ၾသေနတဲ့ေကာင္ေလး..ခ်စ္လိုက္တာကေလးေလးရယ္...

"အင္းေပါ့ ကိုယ့္ကိုခံစားရေအာင္လုပ္နိုင္တာ အျခားဘယ္သူရွိလို႔လဲ"

Tae Jungkook ကိုဖက္လိုက္ၿပီး...

"ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္..Jungkook စိတ္မေကာင္းေအာင္လုပ္မိလို႔....ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ ေနမေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႔"

တကယ္ႀကီးစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့ကေလးေလး....

"ကိုယ္က စတာပါကေလးရဲ႕...ကေလးကိုေတြ႕ရလို႔ ကိုယ္အကုန္ေကာင္းသြားၿပီ"

"အင္းပါ"

"ေရခ်ိဳးေတာ့ေနာ္ တစ္ခုခုစားဖို႔လုပ္ေပးမယ္"

"ဟင့္အင္း Jungkook မလုပ္နဲ႔ ခနပဲေစာင့္ေနာ္ ကြၽန္ေတာ္လုပ္ေပးမယ္"

"မဟုတ္ဘူးေလ ကေလး"

အခန္းထဲလွစ္ခနဲဝင္သြားတဲ့ကေလးေၾကာင့္ Jungkook မွာတားခ်ိန္ေတာင္မရလိုက္...ကေလးကေလယ်ာဥ္စီးလာေတာ့ ခရီးပန္းေနမွာကို ...

Tae နဲ႔ Jungkook ညစာစားၿပီးေတာ့ ဧည့္ခန္းမွာထိုင္ေနၾကသည္...တစ္နည္းအားျဖင့္ထိုင္ေနတဲ့ Tae ေပါင္ေပၚမွာေခါင္းတင္ကာ လွဲေနတဲ့ Jungkook ရွိေလသည္...

"သည္းငယ္"

"ဗ်ာ"

"ကိုယ္တို႔ေဝးေနတဲ့သံုးလအတြင္း ကိုယ့္ကိုမလြမ္းဘူးလား"

"လြမ္းတာေပါ့ Jungkook ရယ္...ကြၽန္ေတာ္ Jungkook ကိုတအားလြမ္းခဲ့တာ"

"အခု သည္းငယ္အလုပ္က ဘယ္ေလာက္ၾကာမွာလဲ...ကိုယ္နဲ႔ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာေနမွာလဲ"

"ဒီမွာပဲ ေနလိုက္ေတာ့မွာ "

"တကယ္လားကေလး"

Jungkook က Tae အေျဖေၾကာင့္ ထထိုင္ကာ Tae ကိုယ္ေလးကို သူ႔ဘက္ဆြဲလွည့္ကာ အံ့ၾသသလိုေလးေမးလာခဲ့သည္...Tae မ်က္လံုးထဲမွာ Jungkook က ဘယ္လိုေလးပဲေနေန ေခ်ာေမာေနေတာ့တာ....

💜 I'm Your' Fan 💜(Completed)Where stories live. Discover now