ကျောင်းလူဆိုးလေးနဲ့ကျွန်တော်(ဘာသာပြန်) [Completed]

Extra 7 (Lin❤️Hao)

"ဆရာဟောင့်...ဆရာ့အမျိုးသားက ဒီမှာလာကြိုနေပြီ...အား ..အား!"

ဘယ်ကမှန်းမသိတဲ့အသံတစ်သံက အော်လိုက်တော့ ဟောင့်မုန်ကတံခါးဝဆီကြည့်လိုက်တယ်။ လက်တစ်ဖက်ကို ဘောင်းဘီအိတ်ကပ်ထဲထည့်ထားတဲ့ လင်းချယ်ကသူ့ကို တကယ်ကြီး လာကြိုနေခဲ့တယ်။

မလာပါနဲ့လို့ပြောထားသားနဲ့!။

ဟောင့်မုန် ကျိတ်ပြီး ကျိန်ဆဲလိုက်တယ်။ ဒီနေရာက အတော် မလုံခြုံဘူးလေ။ ဒီစာသင်ခန်းကြီးက ပင့်ကူဂူကြီးလို ဖြစ်နေပါပြီဆို!။

လင်းချယ်က အရင်တစ်ခါ သူ့ကိုလာကြိုပြီးကတည်းက သူ့အတန်းထဲက ကလေးမတွေက သူ့ဆဲမဲကြီး အကြောင်းပဲတွေးနေကြတော့တာ။ သူတို့တွေက လင်းထန်စန်းအလာကို မိတ်ကပ်တွေလူးပြီးနေ့တိုင်းစောင့်မျှော်နေတဲ့ အရိုးဖြူစုန်းမတွေလိုပဲ။သူတို့က သူ့ကို ပေါ်တင်ကြီးတောင် ရန်စပြီးတော့ လင်းချယ်ကိုဖြောင့်အောင်လုပ်ပစ်မယ်လို့ ခြိမ်းခြောက်ကြသေးတယ်။

(အရိုးဖြူစုန်းမဆိုတာ အနောက်သို့ခရီးသွားခြင်းထဲမှာပါတဲ့ဇာတ်ကောင်ပါ။ထန်စန်းကိုယ်တော်ကို စားချင်နေတဲ့ မကောင်းဆိုးဝါးမလေ။ သိကြတယ်မလား ထန်စန်းကိုယ်တော်။ စွင်းဝူခုန်းရဲ့ မေတ္တာရှေ့ထားဆရာတော်ဘုရားလေ။ ဟောင့်မုန်က သူ့လူကြီးကို လူတိုင်းလိုချင်နေကြလို့ ရွဲ့ပြီး လင်းထန်စန်းလို့ ပြောတာ)

ဟောင့်မုန် နှာမှုတ်ရင်း သူ့အချစ်ပြိုင်ဘက်ရဲ့နာမည်ကို တိတ်တိတ်လေးချရေးလို့ နောက်ဆုံးစာမေးပွဲအတွင်းမှာ သင်ခန်းစာပေးဖို့ ကြံရွယ်ထားလိုက်တယ်။

သူက ပုံနှိပ်စာအုပ်တွေသိမ်းရင်း ထွက်လာကာ လင်းချယ်ကို မကျေမနပ်သံနဲ့ပြောလိုက်တယ်။

"မင်းကိုငါ မလာပါနဲ့လို့ ပြောမထားဘူးလား!"

လင်းချယ်က ဒါကိုကြားတော့ သူ့မျက်နှာက ပျက်ယွင်းသွားတယ်။ သူ ဟောင့်မုန်ကိုစိုက်ကြည့်ရင်း ဒီလူက ခုတလော တစ်ခုခုမူမမှန်ဘူးရယ်လို့ ခံစားနေရတယ်။ ပုံမှန်ဆို ဒင်းက သူ့ကို သေလောက်အောင် တွယ်ကပ်နေကျလေ။ဒါပေမယ့် ဒီလဝက်အတွင်းမှာပဲ ရုတ်တရပ်ကြီးပြောင်းလဲသွားတယ်။
 
"ဘာလဲ..ကျွန်တော် ဘာအမှား ထပ်လုပ်မိလို့လဲ"