𝐏𝐬𝐲𝐜𝐡𝐨ᵛᵏ |✔|

-18-

⚠️Warning!⚠️
《BxB д дургүй болон эвгүй санагддаг эсвэл Hard хэсэг уншиж чаддаггүй бол энэ хэсгийг алгасна уу!》

Тэхён түүн рүү ширтэн Жонгүг ч юу хэлэхгүй хэдэн секунд ширтэлцсэний эцэст Жонгүг ам нээв.

"Яг хэлэх гэж байлаа"

Тэхёны нүүрэнд томоос том инээмсэглэл тодорч шууд л уруулыг нь сороод авав.

Үнсэлтэн дундуураа Жонгүгийн өмдний тэлээг мултлан уруулаа салгаад нэг инээвхийлээд хүзүүнээс нь эхлэн зөөлөн үнсэж явсаар хэвлий хэсэгт нь ирэв.

"Хүсэхгүй байвал одоо больж болно Жонгүгаа. Шарх чинь..."

"Зүгээрээ өвдсөн ч тэсч чадахаар байна"

Тэхён бага зэрэг санаа зовсон янзтай аанаа алдаад өмдийг нь тайлав.

"Үнэхээр чамайг өвдөөсэй гэж хүсэхгүй байна"

Жонгүг хариу хэлэхийн оронд хацрыг нь илэн  уруулыг нь хүчтэйхэн сороод авав. Тэхён ч хариуг нь барин үнсэлт бүр ч гүнзгийрч хэл нь орооцолдоно.

Жонгүгийг дотуур хувцастай нь үлдээгээд өөрийнхөө хувцсыг ч тайлан урууланд нь бүр ч ихээр шунан дурлах аж.

Хүзүүг нь шимэн хэлээрээ долоох бүрт Жонгүг аяархан дуу гарган Тэхёныг байж ядуулж байлаа. Шууд л дотуур хувцсыг нь тайлж хаян өөрийн жаалыг чийглээд удаанаар оруулж эхлэв.

"Тэхёнаа..."

Жонгүгийн  нүдэнд аль хэдийн нулимс цийлэгнэжээ...

Тэхёныг хүзүүгээр нь тэврээд шүд зуун чанга чимээ гаргахгүйг хичээх ажээ.

Минут хэртэй хөдлөлгүй байсны дараа Тэхён удаанаар хөдөлгөөнөө эхлэхэд Жонгүг биеэ чангалан дуугаа хянах гэж хичээнэ.

Амьсгаа нь тасалдан авахтай үгүйтэй болон хэдэн минут чив чимээгүй байсны эцэст Жонгүг гэнэт чанга гэгч нь орилж Тэхёныг цочоож орхив. Жонгүгт өвдөлтөөс өөр юу ч мэдрэгдэхгүй байх бөгөөд Тэхён урьдын адил өөрийгөө аль хэдийн алдчихсан байлаа. 

Удаанаар хөдөлгөөн нь аажмаар хурдсан Жонгүгийн нүдэнд хурсан нулимс урсаж эхлэв.

Жонгүгийн нулимсыг харсан Тэхён инээд алдан уруул руу нь дөхөөд хүчтэйгээр хөхөөд зөөлөн хазлахад Жонгүгийн урууланд инээмсэглэл бий болов.

Нүдэндээ нулимстай залуу Тэхёны мөрнөөс зууран хумсны мөр гаргаж бас маажиж хүзүү нь ч гэлтгүй нуруу нь тэр чигтээ улаан эрээн болжээ.

Агуулах Жонгүгийн уйлагнах дуугаар дүүрч Тэхёны сэрлийг улам л өдөөж өгнө...

Уг нь өмнө нь мэдэрсэн мэдрэмжийг дахиад авна гэж бодсон ч эсрэгээрээ тамлаж буй мэт өвдөлт л ирэх аж.

Доороос нь хүчтэй бөгөөд удаан цохилтууд ирэн тэрнийг тэсэхийн аргагүйгээр өвтгөж харин Тэхён жаргахын дээдээр жаргах шиг болж байлаа.

Багагүй хугацааны дараа Тэхён ч ханаж хажууд нь тэрийн хэвтлээ.

Харин Жонгүг биеэ эвхрүүлэн шархан дээрээ гараараа дарах аж.

Тэхён эргэн Жонгүгийг араас тэврээд мөрөн дээр нь үнсэв.

"Дахиад л өөрийгөө хянах чадваргүй болчихож. Уучлаарай зөндөө өвдсөн үү?"

Жонгүг юу ч хэлэлгүй хөдөлгөөн ч хийхгүй хэвтэх аж.

"Жонгүгаа... уурласан юм уу? Эсвэл гомдсон? Шархыг чинь хараад өгье" Тэхён тэрнийг эргүүлэн боолттой шарх руу нь харахад түрүүхэн боосон боолт нь ув улаан болчихсон байлаа. Түүний царай руу харвал хэн ч харсан унтаж байна гэж хэлмээр...

Тийм ээ... тэр ухаангүй байна.

...

Сокжин дохио өгөн цагдаагийн дүрэмт хувцастай олон хүний хамт дотогш дайран оров.

"Бүү хөдөл! Гараа өргө!"...