a Dose of Salt

sekiz

öncelikle bu bölümü baştan yazmama sebep olan ve hevesimi s*kn watty seni s..

ve benim güzel okurlarım, sizi cidden çok seviyorum anlayışınız için teşekkürlerꨄ︎

taste of your own medicine

"PARK, JEON, OFİSİM. HEMEN!" Seokjin sinirle bağırdı. Bir hışımla odasına dalarken Jimin ve Jungkook başı belaya girmiş yavru köpek misali utançla peşine takıldılar.

Asistanlar ve stajyerler, kıdemlilerinin Şef Kim ile başlarının belaya girdiğini bildiklerinden birbirlerine 'işte şimdi bittiler' dercesine dönüp bakmışlardı.

Jimin biliyordu ki bu sıralar araları Jungkook ile oldukça 'iyi' gidiyordu. Şimdiye kadar yalnızca bir kez yeniden Jungkook saygısızlık etmiş, onu terslemişti. Farketti de Alix'in ameliyatı sorunsuz geçmişti ve hatta sırf ona katıldığı için Dr. Jeon'dan bir gülücük bile kapmıştı. Eğer aksi olsaydı, Alix'in odasında onu durdurmaya çalışsaydı o zaman da büyük ihtimal Jungkook profesyonel düşüncesini umursamayarak ona bağırırdı. Ve öğle yemeği? Ciddi manada o gece onu bıraktığı için minnettardı ve bu yüzden ona yalnızca lanet olası bir öğün ısmarlamak istemişti ve belki de, yalnızca bir ihtimal, hastane dışında doğru düzgün bir şekilde muhabbet edip 3 aylık iş arkadaşıyla birbirlerini tanımaları adına konuşmak istemişti.

"Oturun." dedi Seokjin iki uzman doktora gözlerini dikmişken.

"Ona söylemeye çalış-"

"Olanların sebebi-"

Hem Jimin hem Jungkook kendilerini savunmak adına konuşmaya başlamışlardı ki Seokjin dosyalardan birini masaya vurarak ikisini de susturdu.

"Sizce tüm bunlar birer şaka mı?!" Jimin ve Jungkook ile göz temasında bulundu. "Ha? Burası lanet olasıca bir mahkeme salonu mu yoksa hastane mi? Beni nasıl, iki yetişkin cerrahtansa iki olgunlaşamamış çocuğun yarattığı kaotik kargaşa ortamını yönetiyor konumuna getirmeye cüret edersiniz? Kıdemlilerinizin önü bir yana hasta ve ailelerinin önünde bile kavga ediyorsunuz?! Sizce ben siktiğimin hayvanat bahçesini mi yönetiyorum burda?!"

Jimin'in gözleri irice açıldı. Seokjin daha önce bir kere ona bağırmıştı ancak hiçbir zaman bu denli bağırdığı olmamıştı. Utançla kafasını eğip parmaklarıyla oynadı. Jungkook ise suratını sıvazlayıp özür diledi.

"Üzgünüm efendim."

"Özür dilerim." Jimin de özür diledi.

"Özürleriniz artık. umrumda. değil. Siz ikinize karşı yalnızca sabırlı oldum fakat bu... bugün departmanımda kendinizi rezil ettiniz. Açıkcası, sırf bu oldukça sinir bozucu olduğu için sizi daha öncesinde disipline etmeliydim. İş birliği yapmayı ve birlikte çalışmayı öğreneceksiniz çünkü daha fazla bu saçmalığa tahammül edemeyeceğim. Dr. Park, biliyorum ki yıllardır en iyi çalışanım oldunuz ve dahi bir cerrah, harika bir insan olduğunuzu düşünüyorum; ve siz Dr. Jeon biliyorum travma alanında ekspersiniz ve biliyorum ki hâlâ sivil dünyasına adapte olmaya çabalıyorsunuz fakat sabrım ancak buraya kadar. Ben hâlâ bir iş yeri yönetiyorum ve siz ikiniz... sınırlarınızı aştınız."

İki cerrah saygısızca zıtlaşıp hastayı iyileştirmek adına bir sonraki adım hakkında tartışmışlardı. Ses tonları daha da yükselmiş ve keskinleşmiş, kimse daha farkına varamadan Dr. Jeon ile Dr. Park herkesin içinde birbirlerine bağırmaya başlamışlardı. Ve talihsizlik ya Dr. Seokjin Kim tam da kargaşayı duyduğu sırada o bölgedeydi.