Once in a Lifetime

04

"Good morning rise and shine!"

Kinabukasan ay maaga akong gumising dahil ihahatid ko si Kelcey sa tutuluyan niya sa kanyang Auntie. Masyadong malungkot ang mga naging usapan namin kagabi so I decided to cook a breakfast for her.




I prepared sausage, bacon, and egg partnered with fried rice. I also made a coffee for us. Hindi pa siya nagigising dahil late na siyang masyadong natulog kaninang umaga dahil nag impake pa. I badly want to make her stay. Huhu this will be so hard for me. I love Kelcey so much and I can’t afford to let go of her this easy. Chos. Kala mo naman jowa.




Every time I have a drama in life, isang tawag ko lang sa kaniya, nandiyan siya agad. Pero hindi ito ang tamang panahon para pigilan siya. I have accepted na hindi kami magkakasama habambuhay. She also needs to go out in her comfort zone. Maybe ito na ang simula.

I prepared all the food at insaktong gumising si Kelcey.

“Good morning Ke! I cook breakfast for you! Baka naman kasi ma miss mo ako. Hahahaha!”

Parang iiyak na talaga kaming dalawa. Akala mo naman hindi na magkikita, e iisang school lang naman.

“Huwag ka ngang ganyan dai! Indi taka pagbayaan a. Sus jusko, dira lang ko makadto ko hu a. Pwedi kitang puntahan dito kung kailangan.” Malumanay na sabi niya sa akin.

Tinapos namin lahat at ako na ang naghugas ng mga plato. Hinayaan ko si Kelcey na mag prepare. I check my ref for some groceries at napagdesisyunang mag Grocery after ihatid si Ke sa kanila. Wala namang masyadong aaralin ngayon so I need to shop for what I needed. I need to buy some things and books for the incoming Second term. Bagsik ng Political Theory and Methodology nemen oh! Naks. Lakas maka atty nito.

Hindi na naman kami magkandaugaga nito ni Clea.

I chose to wear my statement stripes on a bodycon dress. Pair with a denim jacket and white sneakers. I also have my long wallet para hindi hassle papuntang mall.

“Dai, let’s go na!” sabi ni Ke sakin at insaktong lumabas ako ng kwarto.

I get my key and lock the door. I hug Kelcey baka naman maisipang huwag nang umalis. Joke. Pumunta kaming carpark habang hawak ni Kelcey ang kanyang baggage. Isang trolley lang naman yon. Good thing dahil almost 1 month lang din naman siyang tumira ng condo. So wala siyang masyadong gamit doon.





Binigay niya yong Address sakin. As we were inside the car, walang humpay sa kwentuhan talaga kami ni Ke. I will miss our bondings at kahit na madalas man kaming hindi magkita sa condo, I know na busy lang kami sa isa’t-isa but we always have time for each other. Siya yong tipong kung hindi na kaya sa life is always under rescue. Because of her, I’ve learned that bisan kapoy kinanglan antuson kay may progreso after.





I hug Kelcey and leave her on her Aunt. Mangiyak ngiyak pa akong iwanan siya doon. Pero maganda ang pwesto nila. Maaliwalas. Pwedi ko nang iwan ang anak ko doon. Ekk.

Doon ako sa pinakamalapit na mall sa tabi ng aking Condo nag grocery. I put all the necessary things inside the cart. I went to meat section.

Shit! Madafaka freak!

Hindi ko alam paano pumili ng karne!

Hindi naman kasi ako nakapag grocery dahil yong last ay kami ni Mommy yong namili. Yan Gab, mga batas alam mo, pero yong pumili ng Karne, hind.

Bigla ko na lang tuloy naalala yong sinabi ni Ke na magaling magluto yong Precious ni Kenzo. Marunong din naman ako, pero hindi magaling. Paano nako nito? Huhu. Paano ko siya malulutuan kung karne nga hindi ako marunong. Kailangan ko na talagang mag shift ng course. Joke.