Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
" gizlenmek zevklidir, bulunmamak felaket."
🌼
Jeon jungkook gizlenmişti bulunamamak üzere hemde.
Kimilerinin en sevdiği dönem hayatının en başında gençlik yıllarından beri yaşadıkları normal bir yaşantıdan çok uzaktı. Annesini kaybedişi, babasının ona yaptıkları fazlasıyla ağrına gidiyordu.
Gizlenmişti bu yüzden, hem gerçek jungkooku, hemde o masum çocuğun duygularını gizlemişti. Herşeyden ümidini kesmişken birden gelen bu oğlan onu sinirlendiriyordu.
Neden daha önce gelmedin diyordu kendi kendine!?
Neden ben 18 yaşında sokağa atılmış tek başıma tacize uğrarken yoktun? Neden ben 19 yaşımda açlıktan bir köpeğin önündeki çöpü acizce çalarken yoktun? Neden ben 20 yaşında bıçaklanıp sokağa atılmışken yoktun?
Şimdi tamda toparlanmış hayata bakışını değiştirmişken birden çıkagelen bu oğlan onu sinirlendiriyordu. Ama siniri var olmasına değil geldiği zamanaydı.
Jeon Jungkook açlıktan çöp çalarkende, tacize uğrayıp ufak bedenine onlarca darbe alırkende umudu vardı. Fakat şuan o umuttan geriye sadece koca bir enkaz vardı. Bu beden bu enkazın oluşuna birebir tanıklık etmişti.
Ve şimdi kendine gelemezdi yılların vermiş olduğu travmayı kolayca atlatması mümkün değildi.
Siz hiç birşeyleri unutmak için kendini boğmaya, zehirlemeye yada biryerlerden atmaya çalıştınız mı? Jungkook unutmak için bunların hepsini yapmıştı. Fakat ona yaşadıklarına kısa bir süreliğine unutturan tek şey uyuşturucu iken onu bırakmaya niyeti yoktu.
Şuan oturduğu gri koltukta bedeni gevşemiş ama zihnindekiler tazeliğini koruyordu. Yani başında oturan oğlanın vermiş olduğu hissiyat hala kalbinin ufak köşesinde kendini belli edercesine hızla çarpıyordu.
Gözlerini yorgunlukla açıp bakışlarını ufak adama çevirmişti. Jimin ona güven verici bir şekilde gülümsüyordu. Elindeki defteri alıp yavaşça masaya gözlüklerinin yanına bıraktı. Jungkookun ayak ucuna koltuğun ufak boşluğuna oturup elini koltuğa yaslayıp kafasını eline yasladı. Diğer eliyse jungkookun bacaklarına koyup rahatlatmak amacıyla parmağıyla üstüne hayali şekiller çizdi.
"Yaşadığın zorluklar gözlerinde saklı jungkook. Bırakta bir kısmı benim zihnime işlensin. Yükünü paylaşalım."
"Annemin ölümünden sonra babam soğuk kanlı birine dönüştü. Eski sıcak hali yoktu sanki. Beni sırf annem var diye sevdiğini düşünmeye başlamıştım. Hatta bir seferinde kolumu kırmıştım ve babam eve geldiği zaman ağlamaktan kızarmış suratıma bakmamıştı bile. İşine gidiyor eve gelip yemek yiyor uyuyordu. Ben ise annemden sonra okula gitmeyi bırakmıştım ama daha Sonra komşular zorlamış ve tekrar başlamıştım. Ev çok sessizdi sanki tüm neşesi annem gitmişti. Kilo verdim oyun oynamayı eğlenmeyi bıraktım. Kendime gelmeye çalıştım gerçekten çabaladim" jimin bir süre sessiz kalan oğlana masanın üstünden su uzatıp verdi.
Jungkook birkaç yudum içip uzandığı yerden dikleşip jiminle yüz yüze gelip onun yaptığı gibi avucunu yüzüne yasladı. Sessiz kalıp birkaç dakika sadece biribirlerini izlediler.
" ben henüz 17 yaşındayken babam birden eve bir kadınla geldi. Asık olduğu yüzünden belliydi. Anneme baktığı gibi bakıyordu kadına. Kadın varlıklı zeki ve sinsi biriydi. Annemden geriye hiç-bir şey bırakmamak yeminiymiş gibi ona ait herşeyi zorla hayatımızdan çıkardı. Annemden geriye bir kağıt parçası bir fotoğrafı kaldı sadece. Hicbir şey kalmadı elimde ona ait. Annemden geriye kalan tek şey bendim. Ve o kadın beni ortadan kaldırmaktan asla çekinecek biri değildi."
Jimin kanının donduğunu hissetti. Henüz 17 yaşında bir çocuğu öldürmeye mi kalkmıştı. Hem babası bunlara bire-bir şahit olmuşken sessiz kalması? Jungkookun babasına duyduğu saygı yavaş yavaş kayboluyordu.
"Jimin, o kadın babama gelip 'artık onu evde istemiyorum jeon. O fazlalık bana o sürtük eski karını hatırlatıyor' benim melek anneme sürtük dedi. Ipek saçlı ince narin bu hayatta sevgi beslediğim tek kadına dedi bunu."
"Babamın böyle birseyi kabul etmeyeceğinden emindim. O yüzden içeri girmeden kapıda dinlendim onları. Babamın kafasını sallaması, ifadesiz yüzüyle 'halledecegim. Ortadan kalkacak." Demesi. Sen hiç odanın kapısını 'acaba babam bugün beni öldürür mü?' Diye düşünerek geçirdin mi? Gunlerim böyle geçti benim."
Jimin istemsizce bedenini jungkookun sıcaklığına yaklaştırıp ufak elini destek verir gibi bacağına koydu. Jungkookun dolu gözleri onu bulurken aptalca birbirlerine gülümsediler.
Biri acıyla biri onun acısını hisseden acısıyla.
Jungkook ıslak dudaklarını diliyle hafifçe okşadı. Jiminin bakışları oraya giderken kendini biraz daha yaklaştırdı. Düşünmedi veya sonra olacaklardan korkmadı. Tek korktuğu jungkookun onu itmesiydi fakat bunuda hesaba katmadan ince dudaklara asıldı.
Korktuğu olmamıştı jungkook onu itmek yerine beline iyice sarılmış sıcaklığına jiminide katmıştı..
🌼
Kestik!!!
Beğendiniz mi? Içime sinmedi üzgünüm.
Görüşürüz!!!!😭❤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
