Αντίγραφο Του Εαυτού Σου. /JJK. PJM.~ trnslted.//

/1|

 " Κύριε Park; Με παρακολουθείτε;''  Η κυρία Lee κούνησε το χέρι της μπροστά στο πρόσωπο του Jimin που φαινόταν να του έχει αποσπάσει κάτι την προσοχή.

Ο Jimin γύρισε και την κοίταξε απολογειμένα.

 '' Συγνώμη το τούβλινο πυργάκι του Jihyun ήταν έτοιμο να πέσει πάνω του.'' Είπε γελώντας άβολα όταν είδε το απογοητευμένο βλέμμα της κυρίας Lee.

 Ο Jimin έτριψε τα χείλη του μεταξύ τους και κάθησε καλύτερα στην θέση του. Η κυρία Lee  φαίνεται να έχει συχνά αυτό το ύφος όταν βρίσκεται με τον Jimin. Τον κάνει να νιώθει ότι δεν είναι καλός πατέρας. Δεν είναι όμως η μόνη που τον κάνει να νιώθει έτσι αλλά όλος ο κόσμος γύρο του.

'' Κύριε Park ανησυχώ για τον Jihyun. Όλα τα παιδιά έχουν φίλους όμως ο Jihyun.... απομονώνει τον εαυτό του.'' Κοίταξε τον Jimin προβληματισμένη περιμένοντας να ενοχληθεί από την παρατήρηση που του έκανε όμως προς έκπληξη της εκείνος ξεφύσηξε και έτριβε τα κουρασμένα μάτια του.

'' Το ξέρω κυρία Lee αλλά δεν φταίει αυτός. Είναι απλά πολύ ντροπαλός και δεν εμπιστεύεται εύκολα τους ανθρώπους. Είναι δικό μου λάθος, εγώ φταίω .'' Απαντάει ο Jimin όσο κοιτούσε το δαχτυλίδι που βρισκόταν στο μικρό του δαχτυλάκι.

Τα μικρά σκαλίσματα και τα μικρά μπλέ πετράδια του τράβηξαν την προσοχή.

 ''Μην κατηγορείτε τον εαυτό σας κύριε Park. Είναι ένα πολύ γλυκό και έξυπνο αγόρι. Ίσως όταν πάει στο νηπιαγωγείο ανοιχτεί πιο πολύ. '' Είπε η δασκάλα καθησυχάζοντας τον με μικρά χτυπηματάκια στο χέρι χαρίζοντας του ένα χαμόγελο.

Ο Jimin αφήνει μια ανάσα και δίνει και αυτός ένα μικρό χαμόγελο πίσω. Είπαν το αντίο τους και πλησίασε  αθόρυβα απο πίσω τον γιό του. 

"Rawr!!'' Είπε τυλίγοντας τα χέρια του γύρο από τους ώμους του Jihyun και του επιτέθηκε με πολλά μικρά φιλάκια.

Ο μικρός τινάχτηκε έκπληκτος και προσπάθησε να ξεφύγει από την σφιχτή αγκαλιά του πατέρα του.

''Appaa!'' το μικρό αγοράκι γκρίνιαξε θυμωμένα και προσπάθησε να μπουσουλίσει πίσω στο έτοιμο-να-πέσει πυργάκι του. 

 Ο Jimin απλά κάθησε στο χαλάκι δίπλα του. Ο Jihyun κατσούφιασε συγκεντρωμένος και έβαλε το τελευταίο τουβλάκι πάνω στο πύργο με κατάληξη να πέσει όλο πάνω του πέφτοντας και αυτός πάνω στον ποπουδάκο του αφήνοντας ένα μικρό κλαψουριτό.