VİTA

HAK TALEBİ

Salgının üzerinden geçen on beş gün sonrasında her şey normale dönmüş gibiydi.Botanik laboratuarının hasar görmüş kısımları onarılmıştı,tabi şu anda boş bir bölümden ibaretti.Ama Alice kararlıydı,bundan sonra ki karşılaşacakları her gezegenden bitkiler toplayıp,yeniden botanik bahçesini yaşamın hüküm sürdüğü  bir alana çevirecekti.Bunun dışında yaşam olağan seyrine dönmüştü.

Ann ve Rose,güverte üçte karşılaşmışlardı.Ann revire,Rose ise günlük antrenmanlar için hangar bölümüne gidiyordu.İşleri yüzünden yanlızca akşam yemeklerinde görüşebiliyorlardı,bu yüzden en azından asansörlere kadar birlikte yürüme kararı almışlardı.

"Antrenmanlar nasıl gidiyor?"

Ann'ın sorusu ile,Rose eğer albaydan korkmuyor olsa isyanı basardı.Biraz daha bu şekilde çalışmaya devam ederlerse ölme ihtimali çok yüksekti."Berbat ama aramızda kalsın,"dedi.Onun sözleri ile Ann gülmüştü,arkadaşının spor yapmaya karşı olan nefretini biliyordu.Lakin Albay Stranger bunu pek umursamıyor gibi değildi,tabi o da haklıydı.Reptilian ırkı ile her an karşılaşma olasılığı hala devam ediyordu,hazırlıklı olmakta fayda vardı.

"Bir ara revire uğra,vitamin desteği alman faydalı olur,"dedi Ann.O anda güvertenin sonunda ki asansörün kapısı açıldı.Billkin büyük bir telaşla açılan kapıdan çıktığında,iki kızında bakışları ona dönmüştü.Genç çocuk kucağında bir tomar kağıdı zorlukla zaptediyordu,adımları hızlı ve aceleciydi.Ann ve Rose'un farkına varmış gibi görünmüyordu,nitekim Ann'ın yanından geçerken sertçe kızın omzuna çarptı.Kağıtlar güvertenin zeminine saçılırken,nihayet genç çocuk kızları farketmişti.

"Özür dilerim P'Ann,"dedi mahcup bir ifade ile.Sağ elini ensesine koymuştu,zemine saçılmış kağıtlara bakarken üzgünce iç çekti."P'Ahmet beni öldürecek."

"Yine derse geç kaldın değil mi?"

Ann,genç çocuğun ders çalışmaktan hoşlanmadığını biliyordu.Daha dün sağlık dersinde tek kelime dinlememişti.O sırada daha önemli işlerin peşinde gibi duruyordu.Ders boyunca Pp'den gözlerini ayırmamıştı,Ann bunu hatırlayınca hin bir sırıtış oturttu yüzüne.Gençler ve onların anlaşılmaz duyguları.

"Hım,"dedi imalı bir ses tonu ile,yüzünde ki sırıtışı hala koruyordu."Neden geç kaldın acaba?"

Billkin'in yanakları hafifçe kızarmıştı,Ann kahkahasını bastırmaya çalıştı.Çocuğu utandırmak istemiyordu."P'Ann,"dedi Billkin.Genç kızın imasını hemen anlamıştı,dün sağlık dersinde gösteremediği performansın etkisi büyüktü."Benimle uğraşma,"derken sesi çocuksu bir kızgınlıkla çıkıyordu.Ann'ın şen kahkahası yankılandı güvertenin duvarlarında,ortada dönen muhabbetten bir şey anlamayan Rose boş gözlerle etrafına bakınıyordu.

"Pekala,"dedi Ann yere düşen kağıtlardan birine eğilirken.Kâğıdı çocuğa uzatmadan önce şöyle bir göz gezdirdi,warp motorları ile ilgili bir yazıydı.Ahmet'in bu konu hakkında,Pp ve Billkin'den makale yazmasını istediğini biliyordu."Umarım insan anotomisi hakkında istediğim yazıyı da aynı özenle hazırlarsın."

Billkin,kızın verdiği kağıdı diğerlerinin yanına kucağına yerleştirdi.Kucağında küçük bir tepecik oluşmuştu.Tam 25 sayfa,Ahmet'in istediği makale işte bu kadardı.Daha azını geçerli kabul etmeyeceğini kesin bir dil ile belirtmişti.Birisi ona lisesini ve öğretmenlerini özleyeceğini söylese gülüp geçerdi.Ama Ahmet gibi buzdan bir kaya ile çalışmaktansa,lisedeki öğretmenlerini tercih ederdi."Merak etme P'Ann,ödevim çoktan hazır.Yarın sana teslim edeceğim,"dedi.Yüzünde işini tamamladığı için gurur duyduğunu gösteren bir ifade vardı.Son kez iki kıza iyi günler dedikten sonra,güvertenin köşesini dönüp gözden kayboldu.Ann,onun sağlam bir azar işiteceğinden emindi.Ahmet işini sağlama almayı seven,dakik bir adamdı.Geç kalınması ise şüphesiz en nefret ettiği şeydi.