Chapter Twenty Four

632 22 0
                                    

Chapter Twenty Four

Bakit nga uli ako pumayag na sumama sa lunch nila? Pakiramdam ko mali na nandito ako ngayon kasi ang.... awkward??? Ewan. Tahimik lang sila, si Miranda ang kumakausap sakin dito.

It was definately awkward.

"Try this, Ate. Beef brocolli."

"Thank you, Mira."

Kung hindi din dahil sa pagdaldal ni Miranda, malamang nabingi na kaming lahat dito.

"How are you, Vani?" Si Tita Malou.

"I'm good, Tita."

"I'm glad to heard that. Ahm, after you and Maru broke up, I didn't had the chance to talk to you."

"Siguro naman, alam mo na iyong nangyari?" Si Lola Esmeralda.

I nodded. "Nangyari na po ang lahat, hindi na natin maibabalik pa para itama."

"But we would like to apologize."

"I understand po."

"Si Maru kasi, Vani..." Tita Malou sighed. "My son loves you dearly, Hija."

"Tita... iyong sa amin po ni Maru, tapos na po. It was just a spur of the moment."

"If she doesn't want to talk about it. Leave it. After all, Mario's decision is all we need." Singit noong tatay ni Maru kaya natahimik ako.

As much as possible, ayoko nang umimik na pwedeng ika-komplikado ng lahat.

"Rod, alam mo naman kung gaanong nasaktan ang anak mo dahil sa nangyari."

"I know. We cannot undo history." Tumingin sa akin si Mr. Ruiz. "It doesn't change the fact that I am still against with you and Mario. I'm sorry, hija."

"Rod." Ani Tita Malou. "Hija..."

"Okay lang po. Naiintindihan ko naman po ang sense ng pag invite nyo sakin dito."

"We would really like to apologize for what happened, Vani. I just want what's the best for my grandchild."

Tumango nalang uli ako. Ano pa bang dapat kong sabihin? Wala naman na diba?

"But Kuya love her. Can we just let them be together?" Si Miranda. "Ate, diba you still love Kuya Maru?"

I blinked and swallowed.

"Miranda. Eat your food." Si Mr. Ruiz. "Atleast enjoy eating, Miss Vargas."

Natigilan ako nang mapabaling sa entrance ng restaurant. I saw Maru entering, diretso sa table namin at diretso sa akin. He immediately grabbed my hand and pulled me.

"Mario!"

"I'm taking her with me. Kung ano man ang sinasabi nyo para layuan nya ako, save it."

Pinigilan ko sya at hinarap ang mga magulang nya.

"Pasensya na po."

"Don't bow your head down, Vanilla."

"Mario! Nasa harap tayo ng pagkain." Si Lola.

"Not when your taking away Vanilla from me."

"Kinakausap lang namin sya."

Hinila na uli nya ako.

"Mario, sit down and we'll talk. Huwag kang bastos."

"Ilang beses ko bang sasabihin, Dad. Mahal ko si Vanilla, kung ayaw nyo sa kanya, wala na akong pakialam."

Napasinghap ako dahil sa seryoso nyang boses. Panay tungo tuloy ako para humingi ng pasensya.

"Maru, ano ba."

French Vanilla (Coffee Series)Where stories live. Discover now