Letters To The Void

Letters from the past

20 Nisan 1776

Sana.. Sana bunları anlatmak istiyorum, Abyssos ama çok korkuyorum... Korkuyorum çünkü bu mektubu senden başka biri okursa bu benim ölümüm demek. Bu mektubu sana gönderecek cesaretim var mı onu da bilmiyorum.. Yıllarca gizlenerek yaşadım ve şimdi fark edilirsem..

Abyssos, ben.. Önceki Kim Krallığının Prensi Kim Taehyung. Şans eseri buldum ilk mektubunu.. Sen bana "Apticitas" diyene kadar sana yazmak aklımın ucundan dahi geçmemişti ama sen.. Sen, beni kış ayının o kasvetli havasında ortama sıcaklık veren güneş ışığına benzettin, Abyssos. Sana öyle bir ışık kaynağı olduğum için çok mutluyum ama sandığının aksine ben ateşim.. Güneş ışığı insanlara ateş kadar büyük zararlar vermez ama benim yüzümden bir krallık yerle bir oldu.

Üzgünüm, Abyssos. Yanına gelecek kadar cesaretli olmadığım için özür dilerim..

O zamanlar daha küçücük bir çocuktum ve seninle de arkadaştık, Prens Kim. Ailem ve ailen de çok yakındı ve bizim düşmanlarımız olduğu için hep şakalaşılardı. Baban, babama hep "Senin krallğını da alacağım!" der ve birlikte gülerlerdi. Ama.. Ama ben o gün farkında olmadan düşmanlarımızı çekmiştim krallığa.. En savunmasız olduğumuz o anlarda. Ama dediğim gibi, çok küçüktüm ben ve sadece oyun oynarken kaybolmuştum. O gün, annem bana kaçıp saklanmamı söyledi ve bende dediğini yaptım. Uzun bir süre de korkudan krallığın yakınlarına gelemedim. Zaten büyüdükçe fark ettiğim şeylerle de daha da uzaklaştım oradan. Halk benden nefret ediyor ve beni öldürmek için planlar yapıyordu.. Bu yüzden baban, seni o odadan çıkarmamayı tercih ediyordu. Seni korumak istiyordu. Özür dilerim, bu da benim hatam.

Yanına gelemediğim için özür dilerim.. Affet beni.

-Apricitas

***

23 Haziran 1776

Namjoon, bulduğu tek açılmamış mektuba baktı. Üstünde yazan notu okuduğunda Seokjin'in neden bunu okumadığını anlamıştı. Üstünde "Okuman için değil, sadece rahatlamak için yazdım." yazıyordu ve Kim Seokjin insanlara daima saygı duyan birisiydi.

Mektubu dikkatle açarak dağılmış mürekkepe baktı. Yine de okunabilecek şekildeydi yazılanlar. Okumaya başladığında istemsizce gözleri dolmuştu...

Bildiği şeyleri bir de Taehyung'un aklından geçen şekilde okumak... Tekrar o günleri yaşamasını sağlamıştı. Taehyung'u nasıl aradığını, ailesinin ölümünü, krallığın yerle bir oluşunu... Hepsi tekrar gözlerinin önünde canlanmıştı.

Şu an.. Şu an tek umudu Seokjin ve Taehyung'un daha güzel bir yaşam sürebilecekleri bir evrene gitmiş olmalarıydı.