Letters To The Void

Blue Butterfly

30 Şubat 1776

Apricitas, beni özledin mi? Ben seni çok özledim... Şu geçen beş gün ne kadar sakin olsa da benim için çok korkutucuydu. Şiddetli yağan yağmuru izlemek çok güzeldi ve gök gürültüsü de ama gece yarısı sanki güneş varmış gibi aydınlanan gökyüzü beni çok korkutuyor. Bana hatırlattığı şeyler hiç hoş değil. 

Keşke yanımda yüz yüze konuşup anlatabileceğim biri olsa. Eğer oradaysan bir gün yanıma gel lütfen, Apricitas. Sana anlatmak isteyip yazamadığım çok fazla şey var.. Çiçeklerime anlattığım şeylerin çok çok azını anlattım sana. Bir gün sana anlatmadan anlayabileceksin beni. Bunu biliyorum.. 

Dün odama mavi bir kelebek geldi, biliyor musun? Çizdiğim resmini göndereceğim sana. Umarım beğenirsin. Çok masum ve güzel duruyordu. Masmavi kanatlarında renk geçişleri çok güzeldi ama ben kelebekten de çok korkarım.. Çok güzel olmasına rağmen üstüme konmasını istemedim ve sadece uzaktan isledim onu. Gittiğindeyse aklımda kalanlarla resmini çizdim. 

Sende benim için bu kelebek kadar masumsun, Apricitas. Benim için ne kadar güzel olduğunu anlatamam.. Seni tanımak istiyorum ama gerçekte var mısın onu bile bilmiyorum. En azından bir kere bile olsa rüyamda görmek isterim, seni. 

Bana nasıl bakacağını çok merak ediyorum. Beni gören diğer herkes gibi güzelliğime hayran olup bana yaklaşmayacak mısın yoksa? Güzelliğimin altında yatan ruhu kimse bilmiyor. Herkes, bu görüntünün altında kibirli ve başkalarını küçük görebilecek biri olduğunu düşünüyor. Sence de öyle miyim, Apricitas? İnsanlar zarar görmesin diye yıllardır bu odadayım ben.. Başkalarını küçük görür müyüm, Apricitas? 

Yine kendimle boğdum seni.. Senin hakkında bir şeyleri bilmeyi çok isterim. Umarım düşündüğüm kadar iyi birisindir. Umarım.. Umarım, sende bana zarar vermezsin. 

Sevgilerimle, Abyssos.

-Abyssos