អាគារជាន់ទី៤

ភាគទី២៦

នាងមើលហើយស្គាល់ច្បាស់ថាជាសេករបស់ខ្លួន ក៏កញ្ឆក់ពីដៃ

គេយ៉ាងលឿនមកពិនិត្យ

មើល។

– " នេះលីលីអ៊ីតើលោកម្ចាស់ ! តើវាកើតអីទៅ? "

គេតបទាំងមុខស្ងួត :

– " វាមិនអីទេ ! គ្រាន់តែភ័យពេកសន្លប់ប៉ុនហ្នឹងឯង ! "

នាងជ្រួញចិញ្ចើមសួរទាំងមុខក្រៀម :

– " តើមានរឿងអីទៅលោកម្ចាស់? "

– " ឯកសាកទាយល៍មើលទៅ? "

– " អាណាចក្រចរណ៍មានរឿងអីមែនទេ? "

– " អ៊ឹម ! "

នាងធ្វើមុខស្លក់សួរបន្ត :

– " ក្រែងអាណាចក្រចរណៃជាទឹកដីពិសិដ្ឋគ្មានអ្នកណាអាចទៅដល់បើសិនជាគ្មានកូន

សោបើកទ្វាចូលនោះទេ ! ហេតុអីក៏មានរឿងចឹង? "

– " ផ្ទះអត់ភ្លើងយកភ្លើងទៅដុត ! មិនឱ្យឆេះយ៉ាងម៉េច? "

– " ខ្ញុំដូចជាមិនយល់ទេលោកម្ចាស់ ! សូមលោកម្ចាស់ជួយបញ្ជាក់បន្តិច? "

ស៊ូកា ក្រោកឡើងពីសាឡុងហើយបែរខ្នងដកដង្ហើមធំនិយាយបន្ត :

– " តើឯងមានចាំរឿងកាលពីជិត១០ឆ្នាំមុនដែលឯងបានជួយក្មេងស្រីម្នាក់ដែរទេ? "

– " ចាសចាំ ! "

– " នាងគឺឆីងឆីងហើយ ! "

– " ចាស៎ ! "

– " តើឯងមានជួបមនុស្សឈុតខ្មៅម្នាក់ដែរទេ ! ដែលគេចង់ធ្វើពិធីបង្វិលព្រលឹងនោះ ? "

– " ចាសជួប ! "

– " អ៊ឹម ! "

ស៊ូកា បែរមុខមកវិញហើយតបទាំងមុខស្ងួត :

– " យើងចាញ់បោកគេហើយ ! "

– " ចាញ់បោក? តើលោកម្ចាស់ចាញ់បោកគេរឿងអីទៅ? "

– " អ្នកដែលឯងបានជួបនោះគឺជាសាវគ័ងពិតប្រាកដ ! កាលណោះវាបានបាត់បង់

កម្លាំងធាតុអស់ពីខ្លួន ! ហើយបានសុំឱ្យផ្កាយខ្មៅសូរគ្រាសបន្លំខ្លួនធ្វើជាវា ! ទើបបាន