អាគារជាន់ទី៤

ភាគទី២២

ឆាងឈីង យកដៃចង្អុលទៅ ខាងស៊ូ ហើយងើបមុខសួរស៊ូកា។

– " លោកម្ចាស់ ! តើគេជាអ្នកណាទៅបានជាលោកម្ចាស់ខ្នះខ្នែងជួយគេម្លេះ? "

– " យមទូត ! "

ពួកគេលាន់មាត់ព្រមគ្នាព្រោះមិនដឹងរឿង។

– " យមទូត??? "

ឆាងឈីង ប្រែមុខក្រហមវាចាទាំងកំហឹង។

– " ហេតុអីក៏លោកម្ចាស់ជួយគេ ? គេចង់សម្លាប់ខ្ញុំម្តងហើយនៅជណ្តើរយន្តនោះ ! "

សៀវហ្វាន ងាកមុខទៅសួរគេវិញម្តង :

– " ម៉េចក៏លោកម្ចាស់ប្រើខ្ញុំឱ្យទៅជួយវាទៅវិញ ! ខ្ញុំស្មានថាជាអ្នកណាមកពីណា ! តាម

ពិតជាអាចង្រៃយមទូតនោះសោះ ! "

យមបាលស្រែកសួរម្តង :

– " យមទូតនឹងផ្កាយខ្មៅគឺជាបក្សពួកតែមួយទេ ! ចុះហេតុអីបានជាលោកទៅជួយគេ

ចឹង? "

ស៊ូកា តបទាំងមុខស្ងួត :

– " ពួកឯងគិតខុសហើយ ! ពេលនេះបំបែកគ្នាធ្វើការទៅ ! ម៉ោង៩ចាំយើងប្រាប់ពួកឯង

តាមដំណើរសាច់រឿងតាំងពីដើមដល់ចប់ ! "

ឆាងឈីង ចាប់ដៃស៊ូកាសួរ :

– " ហេតុអីចាំម៉ោង៩លោកម្ចាស់ ! បើប្រាប់ឥឡូវតើមិនបានទេអី? "

– " ព្រោះម៉ោង៩ទើបគេដឹងខ្លួន ! ហើយចាំយើងសួរគេប៉ុន្មានសំនួរសិន ! ទើបអាចសរុប

មតិនិយាយរឿងដ៏វែងអន្លាយមួយប្រាប់ពួកឯងឱ្យស្តាប់បាន ! "

លីងអឺ ងាកមុខមកនិយាយជាមួយស៊ូកាម្តង :

– " ស៊ូកា ! អូនដល់ពេលត្រូវទៅវិញហើយ ! "

គេមកជិតនាងហើយឱបយ៉ាងណែនហើយថើបថ្ងាសមួយខ្សឺត។

– " អ៊ឹម ! ទៅចុះ ! តែឧស្សាហ៍មកលេងបងផងណា៎ ! "

នាងដកខ្លួនបន្តិចងើបមុខមកវិញតប :

– " ម៉េចក៏ធ្វើមុខក្រៀមចឹង? អូនមានទៅរហូតឯណា ! តែយប់នឹងអូនមកវិញហើយ ! "