អាគារជាន់ទី៤

ភាគទី៨

– " ហេតុអីគាត់ត្រូវធ្វើតាមបងនោះ? "

– " ចាំមើលទៅដឹងហើយ ! "

នាងក្រមុំធ្វើមុខជូររួចក៏ឡើងពីលើភ្លៅគេ ឈោងដៃទៅយកចានស្រាក់មកជិត

រួចបើកបង្ហាញបាយម្ហូបជាច្រើនមុខ។ កម្លោះលូកដៃទៅភ្លក់ស្រាប់តែត្រូវនាងតូចវាយចេញ

យ៉ាងរហ័ស។ នាងចងចិញ្ចើមច្រត់ដៃពេបមាត់ស្តីឱ្យគេ។

– " មុខមិនទាន់លុប ! សក់មិនទាន់សិតកុំមកប៉ះ ! "

– " គ្រាន់តែមួយដុំសោះក៏កំណាញ់ដែរ ! ឆឹស ! បងទៅងូតទឹកសិនក៏បានដែរ ! "

– " ឆឹស ! ទឹកមិនងូតចឹងបានវាគ្មានសិរីសួស្តីក្នុងខ្លួនតិចសោះ ! "

បន្ទាប់ពីឌឺដងគ្នារួច សៀវហ្វាន ក៏ចូលក្នុងបន្ទប់ទឹកបាត់ ទុកស្រស់ស្រីនៅតែ

ឯងអង្គុយបើកឯកសារមើលសំណុំរឿងក្តីលេង។ វាសុទ្ធតែជាករណីរឿងក្តីមិនច្បាស់លាស់

ព្រោះគ្មានទម្រង់ណាមួយដែលអាចបញ្ជាក់បានថាវាជារឿងក្តីអត្តឃាតឬឃាតកម្មនោះទេ។

° ពេលញាំអាហារ °

អាហារឆ្ងាញ់តែបើបានអ្នកស្រឡាញ់បញ្ចុកទៀតវារឹតតែល្អ ញញឹមមួយនឹង

បញ្ចុកមួយម៉ាត់ ស្លាបព្រាមួយពីរនាក់ដូចក្រណាស់ចឹង។

– " មោះអូនបញ្ចុកបង ! ហាមាត់ឱ្យធំៗមក ! "

– " ស្លាបព្រាមួយពីរនាក់ទៀតហើយ ! តិចឆ្លងរោគថ្លើមទេដឹងខ្ញុំ ? "

នាងក្រមុំលុះលឺចឹងក៏ពេបមាត់ដៀងភ្នែកម្ខាងជ្រួញចិញ្ចើមដាក់ :

– " យ៉ា...រើសអើងណាស់ហ្ន៎ ! បើគ្រាន់បើមិនបាច់បឺតមាត់ខ្ញុំនឹងពួកស្រីៗអស់នោះទៀត

ទេ "

ពេលឃើញក្រមុំងរងក់កម្លោះក៏តាំងចាប់ដៃជើងហើយនិយាយលួងលោម :

– " មានឯណា ! បងនិយាយលេងអ៊ីតើ ! "

– " ខ្ពើមចរឹត ! "

– " ចុះអូនញាំអីហើយនៅ? "

– " បងទាយមើល "