ត្រុកៗៗ...!!! សំឡេងសម្រិបជើងមនុស្សចុះជណ្តើរអបជាមួយសំឡេងហួចធ្វើ
ឱ្យនាងក្រមុំនៅមិនសុខស្ទុះបើកភួយរត់ចេញទៅក្រៅបន្ទប់ឃើញយមបាលស្លៀកពាក់យ៉ាង
ស្អាត។ នាងកញ្ញាក៏ហើបមាត់សួរ។
– " ម៉ៃខឺល ! លោកចង់ទៅណាហ្នឹង? "
គេងាកមុខមកវិញបង្វិលមួកឆាច់តប :
– " ខ្ញុំទៅក្រៅយកព្រលឹងគេម្នាក់ ! បន្តិចទៀតខ្ញុំមកវិញហើយ ! "
ឆាងឈីង លើកដៃឡើងផ្ទៀងនាឡិកាមើលម៉ោង។
– " ពេលនេះទើបតែម៉ោងជាង៨ទេ ! សុំផ្ញើលោកជួយទៅទិញភីហ្សាមកផង ! "
– " បាទ ! បានមិនអីទេ ! ឱ្យតែលុយមកបានហើយ ! "
– " ភ័យនោះភ័យ ខ្លាចតែគេមិនឱ្យលុយ ! "
ក្រិប...! ឆាងឈីង រត់ទៅទាញថតតុក្បែរក្បាលគ្រែដកលុយ៣០០ដុល្លាចេញ
ពីប្រអប់ហើយយកទៅឱ្យយមបាល។
– " ហក៎ណេះលុយ៣០០ដុល្លា ! ទិញអា១ប្រអប់ជាង១០០បានហើយ ! ទិញ២ប្រអប់
មក ! ខ្ញុំយកមួយឱ្យលោកមួយ ! "
– " ថ្ងៃនេះត្រូវឆ្នោតអីបានចិត្តល្អម្លេះ? "
– " សុំទោសខ្ញុំមិនលេងឆ្នោតទេ ! ព្រោះលោកម្ចាស់ខ្ញុំជាម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនឆ្នោត ! ទោះឈ្នះ
ទៅក៏មិនចំណេញដែរ ! ជាជាងចឹងសុំលុយគាត់វិញទៅប្រសើរជាង ! "
– " តែម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនឆ្នោតមានច្រើនសឹងអី? "
នាងក្រមុំធុញនឹងយមបាលពេកយកដៃបកដេញគេឡើងញាប់ :
– " ទៅៗៗៗ កុំសាំច្រើនពេក ! "
– " បាទដឹងហើយមិនបាច់ដេញទេ ! "
( ផ្លូវប្រសព្វG3 )
ត្រុកៗៗ !! ស្រមោលខ្មៅមួយឈរមកជិតស្រីស្រស់ម្នាក់ដែលកំពុងតែសម្លឹង
ទៅសាកសពរបស់នាងដែលដេកស្លាប់ក្បែរត្លុកឈាមដោយគ្រោះថ្នាក់ចររាចរណ៍។គេលើក
ក្រដាសសមួយឡើងហើយហៅឈ្មោះរបស់នាង។
– " ឈ្មោះចាង ម៉ីយៀក ! អាយុ២២ឆ្នាំ ! កើតថ្ងៃ ទី១ ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ១៩៩៥ ! ស្លាប់ថ្ងៃ
ВЫ ЧИТАЕТЕ
អាគារជាន់ទី៤
Фэнтезиវាចាអ្នកនិពន្ធ គ្រប់យ៉ាងធំធេងគ្មានដែនកំណត់ពិបាកគិតប៉ាន់ស្មាឱ្យត្រូវរឿង មាន តែការសិក្សាស្វែងយល់ទេ ទើបអាចយល់ពីគ្រិះដើមរបស់វាបាន។ ប៉ុន្តែពួកយើងក៏ មិនអាចដឹងនូវរឿងរ៉ាវអស់ទាំងនោះបានប្រាកដឡើយ។ ប្រលោមលោកគឺជាពិភពនៃការស្រមៃនៃការកាត់តែលំអរឡើងរបស់ អ្នកនិពន្ធ...
