[✔] ৎ୭ 𝙖𝙨𝙞𝙨𝙩𝙖𝙣 助手 | ʟᴇᴠɪ ᴀᴄᴋᴇʀᴍᴀɴ. [ᴍᴏᴅᴇʀɴ ᴀᴜ]

chapter one. 〄

"Gençler duydunuz mu? Finans matematiği dersinin hocası değişmiş."
Sarışın çocuk elindeki kitapları masanın üzerine koydu, yan masadan bir sandalye çekip arkadaşlarının yanına oturdu.

"Ciddi misin? Neden değişti ki hocamız gayet tatlı bir adamdı."
Jean elindeki telefonla oynarken kafasını kaldırmadan sordu.

Pek umrunda olmadığını masadaki herkes biliyordu ancak yine de sorma gereği hissetti.

Sasha yanında oturan çocuğun kafasına vurdu. "Salak o dersin hocası kadındı."
Jean şaşkınlıkla kafasına vuran kıza baktı.
"Ah öyle miydi?"

"Daha derslere kimin girdiğini bile bilmiyorsun Jean, büyük aptalsın."
Eren onunla alay ederek söyledi. Bu hayatta zevk aldığı şeylerden biri Jean Kirschtein'i sinir etmekti.

"Kes sesini."
Kirschtein gözlerini devirdi ve dikkatini tekrar elindeki telefona verdi.

"Bayan Brown'ın doğum zamanı gelmişti zaten, izne ayrılmış." diye söyledi Armin. Masadakiler duruma karşı pek kayıtsızdı ama yine de açıklama gereği hissetti.

Onların bu tepkisizliği sarışın çocuğun hoşuna gitmedi. Belki onlar için derslere kimin girip çıktığı önemli olmayabilirdi ama Armin duruma pek böyle yaklaşmıyordu.

Masanın üzerinde duran kraker paketine uzanırken bakışların Armin'in yüz ifadesini süzüyordu. Gerçek bir tepki bekliyordu ve en azından biraz olsun dikkate alınmayı ummuştu.

Baharatlı krakeri ağzına götürürken sordun. "Ee derse kim girecek peki?"

Armin omuzlarını silkti. "O kadar bilgi alamadım çünkü öğrenci işlerindeki kadının işi vardı. Başından savdı beni."

-ˋˏ ༻❁༺ ˎˊ-

Hayatta bazı anlar vardır yaşamı büyük ölçüde etkileyen ya da bazı kişiler. Ne o anların ne de o kişilerin insanın karşısına nasıl çıkacağını, hayatın akışında nasıl yer bulacağını çoğu zaman bilemezsiniz.

Senin için ise belli bir kişi vardı hayatının dönüm noktası olarak adlandırdığın. Onunla ne zaman karşılaşacağını ve birden bire nasıl yaşamına ortak olacağını bilemezdin. Tam da şu anda elindeki o ders kitaplarıyla koştura koştura kampüsün yolunu tutarken hayatının dönüm noktası olan o kişiye gittiğini bilmiyordun.

"Y/N dur nefesim kesildi..." Seninle birlikte hızlı adımlarla ilerleyen Sasha biraz soluklanmak adına durdu ve adını seslendi. "Canım çıktı, biraz soluklanalım lütfen."

Derse kimin gireceğini bile bilmezken ilk derse geç kalmak senin için işleri hoş bir duruma sokmuyordu. Yeni görevli belki takıntılı bir adamdı veya kadındı.

"Eğer defalarca kez çalan alarmı ısrarla kapatmasaydın bu halde olmazdık..." diye söylendin genç kıza bakarak. Göğsün hızla inip kalktı.

Sasha biraz soluklanıp nefesini düzene soktuktan sonra tekrardan sana eşlik ederek kampüse yöneldi. Turnikeden geçtikten sonra telefonuna düşen bildirim sesiyle kimden mesaj geldiğini kontrol ettin.

"Jean nerede olduğumuzu soruyor." Sınıf arkadaşına neredeyse geldiğinize dair bir mesaj yazdıktan sonra Sasha ile birlikte adımların büyük binaya yönelmişti.

Sınıf kapısının önüne geldiğinizde saatini bir daha kontrol ettin. Çoktan on beş dakika geçmişti. Yumruk yaptığın elini kaldırıp kapıyı çaldın ve çok geçmeden sınıfın kapalı kapısının ardından 'gir' komutu geldi. Şu an tek istediğin içerideki kişinin takıntılı biri olmamasıydı.

Kapı aralanırken çoktan tüm bakışlar Sasha'ya ve sana döndü. İşte hayatta en nefret anlardan biri buydu. Derse son giren kişi olmak ve tüm o meraklı gözlerin sana dönmesi. Bakışlarını karşındaki amfiden uzak tuttun, gözlerin doğrudan tahtanın yanındaki küçük kürsüye yaslanmış adama sabitlendi.

Kalçalarını kürsüye yaslayan ellerini ise iki yanında konumlandıran ve bakışları seni bulan genç adamı süzdün. Ortadan ikiye özenle ayrılmış kuzgun saçları ve düzenli bir şekilde alnına düşen tutamları vardı. Soğuk gri-mavi tondaki gözleri yüzüne kenetlenirken huzursuzca bakışlarını kaçırdın. Yeni öğretim görevlisi bu olmalıydı ve şu an takım elbise ile karşında duruyor olmasa onun öğrenci olduğuna yemin edebilirdin.

Adımların yavaşça sınıfın ortasına ilerlerken adamın soğuk bakışları sana sabitlendi. Daha sonrasında peşinden gelen Sasha'ya odağı kaydı.

Ardından bakışlarını öteki kızın üzerinden çekerek sol elini kaldırıp bileğindeki saate baktı. "Tam olarak 17 dakika geciktiniz."

Elindeki kitapları sıkı sıkıya tutarken gergince bakındın. "Biz-"

"Sizinle olan ilk dersime bu kadar fazla geç kalmanızı savunacak mantıklı bir bahaneniz var mı?"
Kollarını önünde çaprazlarken siyah takımının kolları gerilmişti.

Sasha çoktan yanına konumlanırken büyük bir heyecanla konuştu. "Efendim bu sabah alarm yüzünden geç kaldık. Üzgünüz,"

Kollarını çözdü ve çenesi ile amfiyi işaret etti. "Şimdilik yerinize geçin. Bir daha kimse benden sonra derse gelmesin Kapı kapandığı an ders başlar." Sözleri sert bir ses tonuyla sınıfın içinde yankılanırken kimseden çıt çıkmıyordu.

Büyük bir yumruyu yutkunurken çantanın kolunu sıkıca kavradın. Kafanı aşağı yukarı sallayıp sessizce Sasha ile yerine geçerken zihinsel olarak çoktan o adamı tokatlıyordun.

Connie sana üzgün gözlerle bakarken onun yanına oturdun. Avuç içini alnına yasladın ve omuzlarını düşürdün.

Bir kez daha dersliğin içini o adamın sesi doldurdu. "Bu yalnızca bu iki arkadaşınız için değil, hepiniz için geçerli. Dersime geç kalmanızı istemiyorum. Çok önemli bir mazeretiniz olmadığı sürece sizi derse almam. Derse vaktinde bile yetişemeyecek kadar sorumsuzsanız, dersimde işiniz yok."

Gerginlikle alt dudağını dişlerken emin olduğun tek bir şey vardı. Bu dönem başınızda büyük bir bela vardı.

"Yeni gelenler,"
Kuzgun saçlı adamın hedefi yeniden siz olurken bakışları seni buldu.

Çantandan küçük bir defter çıkarırken genç adamın sesiyle dikkatini ona yönelttin. En azından bugün için yeterince rencide olmuş hissediyorken başka bir serzenişte bulunmamasını umuyordun.

"Az önce anlattıklarımı tekrar etmeyeceğim. O yüzden arkadaşlarınızdan ne anlattığımı öğrenin. Hepinize söylüyorum, dersimde bir sorun istemiyorum. Hiçbiriniz dünkü çocuk değilsiniz, kendinizi disiplin edin.. Şimdi derse başlayabiliriz."

-ˋˏ ༻❁༺ ˎˊ-