CHAPTER THIRTY-ONE:
You Allowed It To Happen
ASH
Naninikip na ang aking dibdib dahil sa aking nakita. Nangangatal ang buong braso ko at hindi ko makontrol ang aking sarili.
Bakit? Bakit 'to nandito? Bakit yung bagay na matagal nang nawala sa akin ay biglang magpapakita ngayon? Hindi ko alam kung anong gagawin ko dahil naguguluhan na ang utak ko kung bakit napapunta sa lugar na 'to yung relo na matagal ko nang hinahanap.
Gusto kong sumigaw ngunit hindi ko magawa sapagkat nanlalabo ang aking paningin dahil sa mga luhang namumuo sa mga mata ko.
Kinuha ko sa loob ang kumikinang na relo at unti-unti kong ninanamnam ang bagay na nasa aking kamay ngayon. Lahat ng alaalang bitbit ng relong ito ay bumaha sa aking pagiisip sa pagkakataong ito at talagang hindi ko maiwasang hindi lumuha. Ang bigat sa pakiramdam!
Hindi ko lang talaga maintindihan kung bakit nagagawa ng tadhanang makapagbiro ng ganito gayong hindi ko naman ninanais na gawin 'to at wala naman akong ginagawang masama. Bakit kung kailan unti-unting naayos ang lahat ay eto na naman, nagugulo na lang lagi?
Nang makita ko ang oras sa relo ay para bang naglabas ito ng puting liwanag sanhi upang masilaw ako at isara ang aking mga mata.
Nang imulat ko muli ang aking mata ay bigla akong nakaramdam ng lamig at para bang nasa ibang dimensyon o lugar na ako. Hawak ko pa rin ang relo ngunit nasa ibang lugar na kaagad ako.
Nakatayo ako sa isang lugar kung saan puro puting pader lang ang nakapaligid. Sa aking harap ay may mga upuang bakal at may isang malaking pinto. Nakakarinig ako ng mga naguusap na tao ngunit hindi ito malinaw para sa akin. Sinusubukan kong igalaw ang aking mga paa ngunit sa tuwing hahakbang ako sa gusto kong puntahan ay para bang hindi ako pinahihintulutan.
May isang kuwarto akong nakita at hindi malinaw sa akin kung sino ang mga taong nasa loob.
Pinipilit kong itulak ang pinto ngunit napakahirap. Hindi ko magawa.
"Ash... I'm sorry."
Bigla akong nakarinig ng isang boses na pamilyar sa akin. Sinusubukan kong sundan at ihakbang ang aking paa papunta sa tinig na iyon ngunit bigla na lamang akong nagising at nakabalik sa lugar kung saan ako nakatayo. Ang bigat na ng aking paghinga at ramdam ko ang aking paghingal.
Ilang sandali pa ay bigla akong nakarinig ng taong paparating sa kuwarto kaya naman nakuha nito ang aking atensyon. Nakita ko sa aking gilid ang pagbukas nang bahagya ng pinto at ang pagdungaw ng isang babae. Si Claire.
"Ash, hanap ka sa ba~"
Hindi ako gumalaw nang marinig ko ang boses niya. Nasa kamay ko pa rin ang relo habang akin 'tong tinitingnan.
"Ash, I k-kno~"
"B-bakit nasa'yo 'to, Claire?"
Napalunok ako nang lakas-loob kong itanong ang tungkol sa aking nakita. Hindi ako makatingin sa kaniya at tanging inis, galit, dismaya, lungkot, at awa, ang nananaig sa buong emosyon ko. Pinipilit kong hindi magalit ngunit nararamdaman ko ang dugo kong pilit pumupunta sa aking ulo. Humihinga na lamang ako nang malalim dahil ayaw kong makapagpakawala ng salitang pagsisisihan ko rin sa huli.
"Ash, b-balak ko na sanang s-sabihin... na... yung tungkol s-sa relo..."
"Paano napapunta sa'yo?"
Nanginginig ang buong kamay ko't nararamdaman ko ang pagtaas ng mga balahibo ko dahil sa tensyon na dumadaloy sa akin.
"Ash, sana maintindihan mo..."
أنت تقرأ
A Shift In Time (BXB) (In Time Sequel) (COMPLETED)
العاطفية[PLEASE READ THE FIRST BOOK, THIS IS THE SEQUEL OF 'IN TIME'] Sa halos apat na taong pagtitiis ni Ash upang kalimutan ang masalimuot na nangyari, natagpuan niya ang taong gagabay at hihilom sa sugat ng kaniyang nakaraan. Hindi niya lubos maisip na l...
