Love Trap (COMPLETED)

Twenty

The sympathy I feel for Rina is now my reality. I feel betrayed and confuse at the same time. Huminga ako ng malalim. I'm here now. Ano bang dapat kong gawin? Umuwi at magkunwaring walang nangyari o sumugod at makipag-away rito? 

This isn't my place so I decided to step back. Ayokong mag-eskandalo rito lalo't hindi ko alam kung may kakampi ba ako. Aaminin ko na naguguluhan ako sa pinag-uusapan nila pero isa lang ang malinaw sa akin. Addison approached me months ago because of my parents and not because he likes me.

Blanko ang mukha na umuwi ako sa bahay. It slowly makes sense now. Kaya pala pakiramdam ko noong una ay hindi niya ako gusto. And it also makes sense now that he approached me even we're not really familiar with each other. At kaya siya nangulit noon dahil napakiusapan siya. He's our scholar so no doubt he'll do whatever my parents will tell him to do.

Ano ako? Charity case?

"Shit," sigaw ko saka tinapon ang cellphone sa kama. I left the brownies in our living room and run towards my room. Dahan-dahan akong umupo sa kama at nagtakip ng mukha gamit ang dalawang palad. My tears began to fall but my mind is still shock, hindi ako makapag-isip ng maayos.

Paano kung hindi ako nagpunta kanina? Hanggang kailan ako mapapaniwala sa mga kasinungalingan niya? Nila?

And my parents...

How could they do this to me? Ano ako? Bagay na ipapa-trabaho nila sa iba? Do I really looks like I'm such a hopeless case? Why...

Nanginginig na kinuha ko ang unan at niyakap iyon ng mahigpit. Tumunog ang cellphone ko at sa sobrang pagkairita ay tinapon ko iyon sa malayo. But to hell with that phone! Patuloy pa rin ang pag-ri-ring non kaya pinulot ko ang hinintay na matapos ang tawag na mula kay Addison at saka tinawagan si Kathy.

"Fetch me up, please..."

Hindi ko siya hinintay na makasagot at agad pinatay ang tawag. Alam ko namang gets niya na iyon lalo't nagtext siya at tinatanong kung nasaan ako. I texted her that I'm home before turning my phone off.

Nagbaon ako ng mga gamit. Planado na rin naman ang sleepover namin kaya doon nalang kami sa kanila instead na dito. I don't think I can face my parents right now. It feels like no one's on my side right now.

Wala pang fifteen minutes ay dumating na ang sasakyan ni Kathy at saktong pababa ako ng hagdan dala ang mga gamit ko. I left my phone so I can have an excuse not to talk with anyone right now. The last time I got hurt like this is when I saw Addi and Shai together. At ngayon, ganoon pa ring eksena. Ang pagkakaiba lang dito sigurado akong napagkaisahan nila ako.

I have to congratulate them for winning over me.

Tahimik kami ni Kathy sa sasakyan hanggang sa makarating sa bahay nila. Her parents are not here at the moment and I'm glad for it. Ayaw ko namang batiin sila sa malungkot na paraan.

"Anong nangyari?" Ibinaba niya ang kinuhang cake at water sa center table. Nasa may mini living room kami sa loob ng kwarto niya. She sat beside me and waited for my answer.

Sumandal ako sa backrest ng upuan at tumingin sa bintana na medyo may kalayuan sa pwesto namin. Iniisip ko pa kung saan ko sisimulang sabihin sa kanya ang lahat. Rina's words makes sense now. What if... may something pa rin kay Shai at Addison hanggang ngayon? We're they laughing behind my back now that they won?

"Hindi nalang sana kita inasar-asar sa kanya kung alam kong magkakaganyan ka bandang huli," pabuntong-hiningang sambit niya nang hindi ako sumagot.

"Hindi ko alam kung paano sasabihin Kathy dahil maski ako ay hindi ko talaga alam kung anong totoo."

"Just tell me anything, Charies. Para mabawasan man lang ang iniisip mo."

"Ang sabi ni Rina sa akin nanligaw raw si Addi kay Shai noon." My heart breaks as I say those. "Hindi," my voice cracked and a tear escape from my left eye. "Hindi niya raw sigurado kung naging sila pero..."