ENTRİKA

Flashback

Flashback:

Koltuğunun gölgesi ayaklarımın ucuna kadar uzanıyordu. Çok sevdiği kahverengi koltuğuna gömülmüş, bir yandan içkisini içiyor bir yandan da piposunu içine çekiyordu. Etrafı dumanla kaplıydı. Yerde birçok kadın fotoğrafı vardı. Hepsi aradığı kişi olabilecek türdendi ama hiçbiri aradığı kişi değildi. Bu gece her ne kadar öfkeli olduğunu görüyor olsam da onunla konuşmam gerekiyordu. Artık buna katlanamıyordum. Bu gecenin sonunda ya görmezden geldiği bi pislik olmaya devam edecektim ya da artık onun gözünde tam bir birey olabilecektim. Ben hala cesaretimi toplamaya çalışıyordum ki piposunu içerken bir anda öksürmeye başladı ve suya uzanırken beni farketti. Bana bi pislikmişim gibi bakışlar fırlatıyordu. Bakışlarına daha fazla dayanamadim ve yanına gittim, suyu doldurup uzattım. Aldı ve içti. İçerken birkaç saniyeliğine de olsa küçümseyen ve tiksinen bakışlarını üzerimden çekmişti. İçmeyi bitirdikten sonra her zamanki alışkınlığıyla beni odadan kovmasını bekliyordum ki bunu yapmadı. Onun yerine koltuğuna geri dönüp eski pozisyonunu aldı. Bunu yaparak bana konuşma fırsatı veriyordu. Ne yani, yıllar sonra ilk defa onunla sakince konuşabilecek miydim?

Pekala, madem ilk defa konuşmama olanak veriyor ve söyleyeceklerimi merak ediyordu o zaman ben de bunu yapacaktım. Son şansım olduğunu düşündüm, bu odadan öylece çıkıp gidersem neler olacağını ve başıma neler geleceğini... Buna izin veremezdim... Böylece cesaretimi topladım ve konuşmaya başladım...