Zümra -BAŞLANGIÇ

1

2002
7 ay olmuştu şu odaya hapsedileli. Çıkıcacağım gün daha büyük kıyametler kopacaktı. Elim karnıma gitti.

"Her şey senin için kızım" dedim

Kapının kildi açılıyordu. Onu duymamla ayağı kalktım. Gelmişti o gıcık herif.

"Yemeğini getirdim." dedi

"İstemiyorum!" dedim

"Hadi ama Tuğba bebeğimiz için" dedi

"Bebeğimiz değil! Bebeğim!" dedim

"Babası bensem benimde bebeğimdir!" dedi

"Sen onun hiçbir şeyisin!"dedim

" Sinirlerimi bozma, yemeğini ye! "diye kükreyip çıktı odadan.

Sadece senin için yiyorum kızım. Sadece sen sağlıklı ol diye. Ağlayacak gibi olup sustum ve o adamın yemeklerini yiyiorum.

2021

" Baba ne kadar kaldı? "dedim dudak bükerek

" Sabret güzel kızım 3 saat daha var. "dedi

" Nerde yaşıycağız hiç anlatmadın? "dedim

" Güzel bir ev tuttum. Ev dayalı döşeli ama beraber tekrardan dekor ederiz. Yani eğer istersen. "dedi babam neşeli bir sesle

" Neden Türkiye'de eve gelicen mi? Amerika'da pek uğramazdın"dedim

"Daha rahat bir yuva kuralım diyedi hepsi. Bak oluyor işte şimdi hayallerimiz. Evet artık daha az çalışacağız. Daha rahatız." dedi

"Yani ben aslında geçen yıl boyunca Antalya'daydım zaten. 9 ay tek başıma bıraktınız beni. İstanbul değil belki ama sonuçta Türkiye'deydim" dedim

"Kızım amcanlarla beraberdin. Tek değildin ki." dedi

"Ama amcamlarda sıkıldım" dedim

"Bu sene burda yaşayacağız diye senin geçen senden orda kalıp üniversiteye hazırlanman gerekiyordu. Bak kazandın. Kötü mü oldu kaldığın?" dedi

"Burda da dışarı çıkmam yasak mı?" dedim

"Amerika'dan daha fazla" dedi

"Daha fazlası nasıl oluyor? Beni hücreye mi tıkıcaksınız? Hani daha rahattık?!"

"Olur mu öyle şey güzelim? tabikide hayır. Benimki sadece önlem" dedi

Morelim bozuk uçağın camından baktım. Yıldız abla hala uyuyordu. Hoş, bu benim işime yarıyordu. Uyanık olduğu sürece sadece sinir bozmuştu bu gün. Babam bu kadınla nasıl evlenmişti çözemiyorum. Kötü biri değil ama hiç aynı karakterde değillerdi. Babamla ardımda 11-12 yaş kadar vardı. Garip bir evlilikti. Benim işime geliyordu. Babam çoğunlukla evde değildi bizde beraber abla-kardeş gibi arada didişir arada eğlenirdik.

Çok uzun bir uçuş olmuştu. Uçuşun sadece ilk 3 saati Yıldız abla bizimleydi. Sonrasında yol boyu uyudu. Nasıl becerdi bu kadar uyumayı anlıyamıyorum.

"Zümracım çantamı sen taşıyabilir misin?" dedi Yıldız abla

"Neden?" dedim

Babama baktı. Babamın zaten elleri doluydu.

"Küçük bir kız değil bence artık söylemeliyiz."dedi Yıldız abla.

" Yıldız uçuktan iniyoruz. Şimdi sırası mı?"dedi babam

" Ne bilmem gerekiyor? "dedim

" Of ! Yıldız taşı işte çantanı"diye söylenerek çıktı babam. Bende arkasından gittim.