The Unwanted Marriage (On-going)

Chapter Sixteen

THE UNWANTED MARRIAGE
Chapter 16

AFTER I left Zachary in the kitchen, I stayed all day here in my room, so I have no any idea what they are doing outside of my room.

Lumalabas lang ako sa aking kwarto kung oras na para kumain ako, kusina at kwarto lang ang tanging lugar na pinupuntahan ko sa malaking bahay na 'to. Bukod sa ayokong makita sila, ayoko ko rin makita si Zachary dahil baka kung ano pang sakit ang ibigay niya sa akin at ayokong makaramdam ng sakit dahil makaka-apekto iyon sa baby ko.

Now that it's time for my dinner, I was about to get up from my bed and cook something for myself when my phone rang.

Mom's calling...

I answered immediately my mom's call.

"Hi, Mama! I miss you!" I said and I can't myself but to pout.

From the other line, I heard my mom's laughed. "I miss you, too, my baby." Hearing my mom's voice again makes me want to cry and hug her until my heart's content.

"Mama naman, may asawa na ako't lahat-lahat pero baby pa rin ang tawag mo sa akin." Kunyareng reklamo ko.

"Aba, kahit magkaroon ka pa ng puting buhok you're still my baby. You'll be my baby forever Thalia, remember that, okay?" Isang matamis na ngiti ang sumilay sa aking labi.

Ah, I'm craving for my mom's hug right now. I want to rest in her arms again.

"Mama, are you busy?" I asked.

"Yes, but for my baby I won't be busy." I'm such a lucky girl to have a mom like her.

Umalis ako sa aking kama at tumayo para kumuha ng ilang damit sa aking cabinet. I have decided and plan to stay in my parents house for a few days.

"Really? Then can you babied me again while I stay there today and for the next days? I missed your hugs, Mama." I teared up when I remembered those days when mom always hugged me, whenever I needed someone to hold on.

My mom squeal in happiness. "Yes, yes, of course! I'll spoil you with my hugs when you get here, but thus Zachary know that you're visiting us at this hour?"

Nahinto ako sa ere ang kamay ko sa tanong ni Mama, walang palang ideya si Zach na gusto kong mag-stay muna sa bahay ng parents ko.

Napabuntong hininga ako.

"Sasabihan ko na lang po siya mamaya kapag aalis na ako." Sagot ko saka ipinagpatuloy ang pag-aayos ko ng damit.

"Okay, sweetie. See you later." Mom bid her goodbye dahil kailangan niya pa raw mag-luto ng dinner at dahil uuwi raw ako ay ipagluluto niya rin ako ng paborito kong adobong manok.

After a few minutes, I'm done packing up my clothes and other stuff. Naglagay naman ako ng kaunting kolorete sa mukha ko para naman hindi ako magmukhang matamlay na haharap sa magulang ko. I also changed my clothes into something comfortable and after that, lumabas na ako ng aking kwarto dala ang maliit na bag na naglalaman ng aking gamit.

Pinakiramdaman ko ang paligid ko, wala akong ingay na naririnig. Nagpatuloy lang ako sa paglalakad hanggang sa makarating ako sa sala, mukhang ako lang ang tao rito sa bahay at wala akong ideya kung saan sila pumunta.

Sigh. Okay na rin ito at least wala akong panahon na makita silang dalawa. Magandang ideya rin na umalis muna ako sa bahay na ito para ipahinga ang mata ko sa kakaiyak, ang puso kong puro sakit na lang ang nararamdaman at ang utak kong walang tigil sa kakaisip sa kanilang dalawa.

Wala akong ideya sa kung anong mangyayari kina Zachary at Amanda habang wala ako rito sa bahay pero may mangyari man o wala, wala naman silang pakealam sa sasabihin ko. Baka nga mas matuwa pa si Zachary kapag malaman niyang umalis ako nang bahay.