Gün Eksilmesin Penceremden (Tamamlandı)

18. Bölüm

Derya kızının kaçırılmasından sonra yere göğe sığamıyordu.  Kayınbabasıyla beraber eve geçip beklemeye başladılar.

Kızı Selvi  oğluyla beraber avludan içeri girince dünyalar onun oldu.

" Kızım ... Canım .Soyları kuruyasıcalar birşey yaptılar mı sana ? Iyi misin yavrum "

Selvi annesine koşup  sarıldı. " İyıyim anne.. Abim ve Ekber  geldi kurtardılar beni . Ama çok korktum .. " Içini çekerek ağladı. " Sen benimsin bundan sonra dedi. Anne ben o adamla evlenmem "

Dedesi bastonunu yere vurdu. " Öyle kolay değil... Kimse torunumu alamaz benden . Hepsinin kanını kuruturum"

Selvi ağlayarak dedesinin yanına gidip sarıldı. " Dedemm  "

Derya yaşaran gözlerini eliyle sildi , oğluna döndü.
" Yiğidim Miranım  bitti mi hasret ? Geldin mi artık "

Miran anasına sıkıca sarıldı. " Geldim ya anam. Geldim ama hiç hoş gelmedim . Abim bıraksa o adamın leşini serecektim "

Derya başını iki yana salladı. Oğlunun yüzünü sevdi. " Olmaz.. Ekberim iyi yapmış. Artık hasret kalmaya dayanamam sana. "

Miran yüzünü annesinin elleri arasından kurtardı. " Bu olayı sineye mi  çekeceğiz yani?"

Dedesinin sert sesini duydu. " Kendine gel.. Sakın fevri bir hareket yapayım deme. Her şeyin bir usülü  var "

Derya kayınbabasını onayladı. " Deden haklı oğlum. Her şeyin bir usulü  var. "

Miranın öfkesi dinmiyordu bir türlü. Başını iki yana yatırıp rahatlamaya çalıştı. Hızlı adımlarla ayrıldı ailesinin yanından. Odasına çıkıp bir duş alsa iyi olurdu.  

******

Araba konağın önünde durduğunda Karaca inmek istemedi yine. Emir Ekber'e baktı.

Emir Ekber ; Karaca'nın sessiz yakarışını anlasa da görmezden geldi.
" Üzerimizi değiştirelim.  Birşeyler atıştıralım. Gitmemiz gereken bir davet var "

Karaca birşey demeden indi arabadan. Hoş dese de değişen birşey yoktu. Avluya girdiklerinde ahırın olduğu yöne  baktı.  Gözlerinde hazır bekleyen yaşlarla kalakaldı o saniye.

" Ona ne yaptınız?" Diye sordu.

Emir Ekberin elleri iyi yanında yumruk oldu ." Gömdüler "

Karaca başını yere eğdi. Titreyen dudağını ısırdı. İçindeki ateş sönmüyordu.

"Biliyor musun ? Kara insanları çok sever..di..Çok uysal ve sakin bir attı. Sezgileri de çok güçlüydü.  "

Başını kaldırıp Emir Ekberin gözlerinin içine baktı. Genç adam bir zamanlar sevgiyle bakan gözlerde saf nefreti gördü.

" Anlaşamadığı tek insan sendin . Anlamalıydım...Onun hislerine güvenmeliydim..Ama ben senin gibi bir yalancıya güvenmeyi seçtim. Sen çok zalim bir adamsın. Senden nefret ediyorum "

Emir Ekber duyduğu sözlerle olduğu yerde kalakaldı. Yanından uzaklaşıp merdivenleri çıkan genç kızın ardından baktı öylece. Ne peşinden gidecek gücü vardı,  ne de ileriye adımlayacak amacı.

Herşey tepetaklak olmuş üzerine devrilmişti.

******
Karaca'dan

Kaldığım odanın bulunduğu kata doğru hızla çıkıyordum. Odam değildi. Şu dünyada benimsediğim bir atım vardı onu da almışlardı benden . Görmemi zorlaştıran gözyaşlarımı elimle silip ikinci katın olduğu bölüme çıktım. Ve birine çarptım .