Gün Eksilmesin Penceremden (Tamamlandı)

11. Bölüm

Emir Ekber 'den

Koca bir boşluk... Kalp olduğunu söyledikleri yerde taşıdığım koca bir boşluk var..

Amcamın gözümün önünde kanlar içinde can vermesini düşündükçe hala ellerim titriyor. Kâbus görmeden geçirdiğim bir gece yok.

Bu kızı ne zaman görsem içimde bir yer doluyor. Annemi hayal meyal hatırlar gibiyim . O da bana " Emir " derdi. Emir miyim ben ? Ekber mi ?

Huzurum yok . Araf gibi bir hayattayım. Sadece düşmanımın kızının yanında unutuyorum herşeyi. Anı yaşıyorum. Gelecekten bahsediyor. Gelecek yok, sonumuz yok. Bilmiyor.Ama  bana gülümsüyor,  güvendiğini söylüyor.

Dedem de, teyzem de güveniyor bana. O aileyi yok edersek amcam huzura kavuşurmuş.  Çocukluktan öyle dediler. Doğru mu bilmiyorum ?

Kafam karmakarışık. Bu kız sinirimi bozuyor. Gülümsemesi herşeyi unutturuyor. Mutlu bir hayatı  olmuş belli ki. El üstünde tutulduğunu söyledi teyzem. Çalışanlardan bir kadını parayla konuşturuyor.

Biz acı içinde yıllarımızı geçirirken o kahkahalarla gülmüş.  Hiç inanasım gelmiyor buna.Belki de inanmak istemiyorum. Onun babası da öldü.  Babası ölen dolu dolu gülemez   ki. Anamız da öldü bizim. 

Benim bir de amcam öldü   .  Gözümün önünde hem de.  Bekledim elimdeki kanla kalksın diye. Kalkmadı.

Dayım ve teyzem çok söyledi katil  soyu Karacalilar diye . Miran gitti 16 yaşında vurdu amcamın katilini. Benim aklıma gelmedi . Onun gelmiş. Şimdi hapiste ..

Karaca da görmüş babasının kanlı bedenini. O da dokuz yaşındaydı. Ortak noktamız çok. Acımız benzer. Ondan mı yakın geliyor bu kız bana?

Dizlerine yatınca saçlarımla oynuyor. Umut doluyor o boşluğa. Göğsüme sokulup  sarılınca alıp gidesim geliyor onu buralardan .

Bana aşık olduğunu söyledi.  Amacıma ulaştım. Plânımı uygulamam gerek .

Zehrayla nişanlandığımı gördü kapıdan.  Gözlerine çöken acı sızlattı boşluk olan yerimde birşeyleri.

Uçurumun kenarında düşünüyor şimdi.  Yanına gittim .Gözlerindeki nefret gerçek mı şimdi? Şimdi o boşlukta birşey kanıyor.

Hoşuma gitmedi gözlerinde gördüğüm. Yüzümde alay var ama içim çok başka.

Uçurumun dibindeyiz . Bıraksam düşecek. Gözlerine bakıyorum şuan. Içimi görecek diye korkuyorum. Keşke düşman olmasaydık diye düşünüyorum. Gözleri buğulu.  Canım sıkıldı yine.

Gözlerim gözlerindeyken o boşluktan bir fısıltı duydum . " Aşık olmuşum ben de ona " . Yok yok olmaz . Olamaz. Ona değil kendime kanıtlamalıyım yalan olduğunu. 

"Karaca Karacalı.... Bu zamanı öyle çok bekledim ki . Senin sonun benim elimden olacak . Ama öyle çabuk kurtulamayacaksın benden. Gün gün ölmenin ne demek olduğunu öğreteceğim sana. Baba evindeki sefanın son günlerini yaşa. Zamanı geldiğinde gelip seni alacağım "

dedim ve bıraktım kollarını. Çığlık attı düştü uçurumdan.  Ne yaptım ben ? Gözlerim korkuyla büyüdü.  Suyun üstüne çıksın diye bekledim birkaç saniye çıkmadı. Ardından atladım.

Arabanın arkasında yatıyor ölü gibi. Ama ölü değil. Defalarca nabzını dinledim.  Ölü olsa amcam gibi olur ..

Evinin önündeyim. Atı eve gelince meraklandı ailesi. Ne çok seveni var ? Dedesi karşımda çırpındıkça doğru kişiyi seçtiğimin farkına vardım.

Derin bir nefes alıp uyandı korkuyla bana bakıyor .Başımla ileriyi işaret ediyorum.

" Amma da sevenin var prenses .. Seni aramaya koyulmuşlar baksana. Atın eve yalnız dönünce merak ettiler sanırım "

Boş boş bakıyor ilerideki hareketliliğe. Sesi çıkmıyor.

" Dedeciğinin kalbine inecek şimdi. Hadi gitte sevinsin " diyorum

Dedesinden aldığı bakışları aynaya çevirdi ve  göz göze geldik. Gülümsedi Karaca. Gülümsemedi hayır. Bu kız böyle gülümsemez ki. Bu gülümsemek değil.  Bune peki ? Yutkunamadım.

Sessizce inip dedesine doğru yürüdü. Keşke ses etseydi. Ses etseydi o boşlukta bir deprem olmazdı böyle.

*******